De wekker staat om half zeven! We gaan vandaag naar de DMZ zone.
De Koreaanse gedemilitariseerde zone is een bufferzone tussen Noord-en Zuid-Korea. Aan weerszijden van de streng bewaakte grens staan de Noord- en Zuid-Koreaanse legers klaar om zich te verdedigen tegen de vijand. De grens is 248 kilometer lang. De DMZ is vier kilometer breed.

We worden om iets over zeven opgehaald bij het hotel. Helaas is het vandaag echt heel de dag slecht weer met veel regen. We kopen dus paraplu’s.

Op nog geen 60 km vanaf Seoul ben je al bij de Noord-Koreaanse grens, dat is echt bizar! Vooral wetende dat er een wapenstilstand is, maar zeker geen vrede.

Eerste stop is net buiten de grenszone waar de gids toestemming moet regelen of zoiets. Wij krijgen de tijd om rond te lopen. Er staat een kapot geschoten trein met een opgebroken spoorlijn. Ook verschillende monumenten. Wij kopen een briefje Noord-Koreaans geld als souvenier.

Als we daarna verder gaan komt er eerst een militair in de bus die de paspoorten checkt. Daarna rijden we echt de DMZ zone in. Hier ligt het Dora Observatory (uitzichtpunt). Normaal gesproken kan je vanaf hier Noord-Korea in kijken. Vandaag is het zo regenachtig, dat het zicht nihil is. We krijgen wat foto’s van onze gids Erica doorgeappt die de situatie laat zien met goed weer. Heel bizar is het geluid dat je hier hoort. Noord- Korea laat heel hard propaganda horen uit waarschijnlijk hele grote boxen. Wij horen niet wat ze zeggen, maar volgens onze gids is het onder andere dat er omgeroepen wordt hoe slecht het in Zuid-Korea is, en dat de mensen ondervoed zijn. De situatie is natuurlijk omgekeerd, maar je moet je eigen volk niet te wijs maken. Zuid-Korea doet net of ze het niet horen, en zet er luide K-Pop muziek tegenover. Onze gids zegt dat dat natuurlijk kinderachtig is, maar dat Noord-Korea hiermee begonnen is. 😅

Als laatste bezoeken we de 3e infiltratietunnel. Inmiddels zijn er sinds de jaren ‘70 vier tunnels gevonden die door Noord-Korea gemaakt zijn. Ik vraag mij dan af hoeveel er nog zullen zijn die niet ontdekt zijn. We kunnen een heel eind de tunnel in lopen, deels gebukt. Die Koreanen zijn toch wat kleiner dan de gemiddelde Nederlander. Helaas mogen we op veel plaatsen geen foto’s maken. Zo ook niet in de tunnel. Halverwege de tunnel heeft Zuid-Korea een paar muren gezet. Er zitten kleine raampjes in waar je doorheen kan kijken, maar eigenlijk zie je niet veel. De binnenkant van de tunnel is besmeerd met houtskool. De Noord-Koreanen hebben dat gedaan om de indruk te wekken dat ze op zoek waren naar houtskool, ipv dat het infiltratietunnels zijn. Er wordt hier echter in de omgeving helemaal geen houtskool gewonnen. Bizar dat we op 140 meter van de grens met Noord-Korea onder de grond zitten. De gids vertelde dat er in een uur tijd 30.000 soldaten door de tunnel hadden gekund.

Het is maar een rare situatie zo dichtbij de grens. Je loopt er als toerist, maar het is een heel ernstig probleem. De Zuid-Koreanen hebben nog steeds de hoop dat ze ooit weer één land worden, maar na al die jaren zijn de landen wel heel verschillend geworden.
We hebben zeker meer geleerd over de twee Korea’s.

De bus rijdt terug naar Seoul en brengt ons midden in de stad bij de City Hall. Het is half drie in de middag en wij hebben nog niet geluncht. We pakken de metro naar Majang Meat Market. Een overdekte hal met allemaal vlees stalletjes/winkels. Het leuke hier is dat je zelf beneden je vlees kan uitzoeken en dat je het dan boven kan opeten. Wij kiezen voor de Korean BBQ als bereidingswijze. Ja, ja, dit is echt Koreaans! Boven de tafels hangt afzuiging, en in de tafel is een soort ronde barbecue verwerkt. We worden geholpen met aansteken, en krijgen allemaal andere dingetjes er nog omheen, zoals kimchi. (Gefermenteerde groente) Ook wordt het voorgedaan hoe we het vlees moeten braden. Maar dat hebben Rogier en de jongens natuurlijk gelijk door, en dan bakken ze zelf alles. Het lijkt wel een beetje gourmetten 😃. De kwaliteit van het vlees is erg goed.

Na het eten rijden we met de bus naar Dongdaemun Design Plaza. Een gebouw ontworpen door de wereldberoemde vrouwelijke architect Zaha Hadid. Ze wordt ook wel ‘Queen of the curve’ genoemd. Haar ontwerpen kenmerken zich met organische, golvende lijnen. Zo ook dit gebouw. De jongens vinden het wat minder interessant dan ik. Luuk heeft nog wel een doel, want tegenover het DDP zitten gebouwen waar een fake market in zit. Luuk zei van te voren al dat dit niet meer zo groot en interessant was als jaren geleden. Door opkomst van Temu, Shein etc kopen mensen veel meer online, en ziet het er binnen eigenlijk een beetje verlopen uit. Twee van de drie gebouwen zijn al gesloten en de verkopers maken een beetje wanhopige en verslagen indruk. Er is weinig interessants te vinden. Cas ziet nog een leuke fietsbril, maar die moet omgerekend nog €45,- kosten. Dat hebben we er niet voor over.

Buiten staan nog een aantal foodtrucks, en Luuk wil graag de Koreaanse cheese corndog proberen. Hij vindt hem wel lekker. Cas loopt tegen een marshmallow ijsje aan, die hij graag wil proberen. IJs, met een marshmallow er omheen, en die wordt dan even aangebrand. Ook die smaakt goed.

Tijd om terug naar het hotel te gaan en de paraplu’s weg te leggen. Het is eindelijk droog!

We zijn vanavond wat later met eten, en lopen eerst nog door Myeongdong street. Luuk scoort nog een leuk t-shirt. Wat we deze avond hebben gegeten, zeg ik maar niet….

Conclusie van de dag: het is een mooie maar indrukwekkende dag geweest met een aantal belangrijke geschiedenis lessen. En wat ik mij dan afvraag: waarom hebben we dan toch nog steeds niets geleerd op deze aardbol?!?

Tot morgen!

Geschreven door Travelmemories