Om half zeven gaat de wekker. Uitslapen is er niet bij deze vakantie. We gaan vandaag met de trein naar Pompeii.

Zoals het echte Italianen betaamt, drinken we staande onze cappuccino en kopen we croissants met pistache en Nutella om onderweg in de trein op te eten als ontbijt. Om 7:40 uur vertrekt de trein op tijd, maar weer heb ik problemen met onze plaatsen. We zitten in wagon 6, plaats 9,10,11 en 12, maar daar zitten al mensen. En dit keer zitten die mensen niet verkeerd, er zijn dubbele plaatsen uitgegeven. Ergens is er iets misgegaan bij de treinmaatschappij. We moeten maar een plekje zoeken dat nog vrij is. Dat lukt, maar de trein zit wel echt stampvol.

Het is een snelle trein, alhoewel in vergelijking met wat we uit Azië gewend zijn, valt dat nogal mee. Met een snelheid van 244 km per uur rijden we naar Napels. Een uur en 14 minuten.
Op Napels centraal moeten we tickets kopen voor het stuk naar Pompeii. Dat is allemaal kinderlijk eenvoudig. Lang hoeven we niet te wachten, en om iets voor tien uur zijn we bij Pompeii. De hoofdingang is tegenover het station gelegen, perfect zo!

Pompeii is groots!! Voor Rogier en mij de tweede keer, maar het blijft erg indrukwekkend. Wat een omvang had deze stad. De mensen leefden hier hun leven en werden opeens overvallen door de uitbarsting van de Vesuvius. De vulkaan is op de achtergrond zichtbaar. Het meest indrukwekkend vind ik de afgietsels van de mensen die hier gevonden zijn. Maar ook de beschilderingen van de huizen en de mozaïek vloeren. De fastfoodrestaurants uit die tijd, een soort keukenblokken waar grote kannen in stonden van waaruit eten werd verkocht. Het theater en een indrukwekkend groot amfitheater, badhuizen, het is er allemaal. De stenen die de wegen vormen, met de stapstenen voor als er water door de straten stroomde, en de diep uitgesleten karrensporen. En het was ook heel normaal om naar een bordeel te gaan. Ik luister even een verhaal af van een gids, en die verteld dat er wel 25 bordelen zijn teruggevonden. In één daarvan kunnen we nog kijken. De schilderingen geven waarschijnlijk aan uit welke standjes je kon kiezen. Er werd niet geheimzinnig over gedaan in die tijd.

Overal waar we komen op de wereld komen we Nederlanders tegen, en zo lopen er hier ook genoeg rond. Maar dat ik mijn collega Lizza hier met haar gezin tegenkom is toch wel heel toevallig. En dat we elkaar tussen al die duizenden bezoekers nog tegenkomen ook op dit grote terrein, is als een speld in een hooiberg. Leuk!

We lopen ruim drie uur rond in Pompeii en ik zou nog veel meer kunnen bekijken, maar dan geeft Luuk aan dat hij er wel een beetje klaar mee is. Heel begrijpelijk, de jongens hebben zich heel geduldig gedragen en ergens vonden ze het volgens mij best interessant.

We zoeken de uitgang op, en dat is nog best een stuk lopen. Inmiddels is het bijna half twee en hebben we honger gekregen. Bij een restaurant tegenover Pompeii gaan we lunchen. Ik heb een broodje Vesuvio. Geen uitbarsting op mijn bord, maar een broodje met mozzarella, tomaat en tonijn.

Daarna pakken we de trein terug naar Napels. We zijn wat te vroeg, dus nog even tijd voor een ijsje. In de buurt van het station is geen gelato te vinden! En het is inmiddels gaan regenen, dus ver willen we ook niet lopen. De puber heeft zin in kipnuggets (ja, we hebben nog geen uur daarvoor geluncht….), dus dan maar even naar de welbekende M van McDonalds. Een mcflurry met pistache dan maar, het voelt en proeft dan tenminste nog een beetje naar Italië.

De trein staat voor ons klaar als we aan komen lopen en omdat hij wat te laat vertrekt heeft de machinist tijd goed te maken. De trein rijdt op sommige stukken nu zelfs 300km per uur. Eind van de middag zijn we weer terug in Rome. Het was even een heen en weer gereis vandaag, maar prima te doen en het zo waard!

Deze avond eten we bij Ristorante Est Est Est. Rogier heeft een risotto met zeevruchten en ik ga voor een klassieke pasta met bolognese. De jongens delen een pizza.
Wij kijken terug op een mooie dag!

Geschreven door Travelmemories