Vanmorgen vertrokken met uitzicht op vertrek. Eerst ontbijten we uitgebreid. Vanuit het hotel wordt hulp aangeboden maar Richard geeft aan dat het prima lukt. Later zie ik de jongeman die mij zou helpen, en vind het echt een gemiste kans. (Need I say more😉)Het kost iets meer dan 3 uur om bij Hull te komen, maar aangezien we dan te vroeg zijn voor de boot, hebben we precies halverwege een bezienswaardigheid gevonden, direct naast onze route. Het gaat om het huis, de abdij en de tuinen van Mount Grace. Op de site staat dat er ook de mogelijkheid bestaat tot het lenen van een rolstoel. Kijk, daar wordt ik blij van. Nooit gedacht dat het huren van een rolstoel mij blij zou maken. Zo zie je maar weer hoe veranderlijk een mens is, algelang de gebeurtenissen die men meemaakt.
Inderdaad na anderhalf uur rijden we de smalle straat in naar de Abdij. Richard gaat even vragen van de hoe en de wat mbt parkeren en de een rolstoel en binnen afzienbare tijd staat er een rolstoel naast de auto. Eenmaal bij het huis, staat een vriendelijke man ons te woord en verteld ons hoe je met de rolstoel de route kunt rijden zonder obstakels. En dan gaan we. De banden zijn zacht dus Richard moet flink kracht zetten.
De Mount Grace Priory is het best bewaarde kartuizerklooster in Engeland en opgericht in 1398. We kijken rond, en zien bij elk inhammetje een L vormingen opening.Deze werd gebruikt om eten en andere benodigdheden bij een monnik te krijgen. Zij leefden namelijk als kluizenaars in afzondering als boetedoening na de periode van de Zwarte dood.
Uiteraard kun je bij deze bezienswaardigheden ook eten, drinken en gebruik maken van het toilet.
Richard rijdt me ook nog even door de grote tuin, maar dan lijken we verdwaald. Elk pad mondt uit in een trap. Richard zoekt goed in dit doolhof, maar weet me uiteindelijk weer op de parkeerplaats te krijgen.
De reis gaat verder naar de boot. Met alarmlichten aan en een sticker voor de ramen met een rolstoel, rijden we de boot op. We krijgen een ruime parkeerplaats en na enige tijd staat er een jongeman met rolstoel bij de auto die ons naar onze hut brengt. Vanavond komt hij ons weer halen voor het diner. Tjonge, jonge. Elk nadeel heb echt z’n voordeel!

Geschreven door Rtkwadraat.op.reis