De dag begon druilerig. We wilden eigenlijk een wandeling maken over de panoramaweg om het foto en de Tobel maar met de regen zag het letterlijk somber uit. Bovendien was ik met de reisstrijkbout quasi- onnozel mijn wandelbroek aan het strijken toen er zomaar zonder waarschuwing ineens een gat ingebrand werd! Ergens worden we tegengewerkt op onze wandelmissie. Toen het tegen drieën dan toch nog opklaarde besloten we naar een parkeerplaats boven het dorp te rijden om van daaruit naar de “churfirsten “ te wandelen, volgens Google nog geen 5 minuten, maar elke weg die we opdraaienden gaf aan dat er geen auto’s mochten komen. Anlieger Frei stond erop. Omdat er een meneer stond bij 1 van de borden toog Richard naar hem toe om opheldering te vragen. Immers: als er een parkeerplaats is, moet je er toch met de auto kunnen komen…. Nou dat kon ook hoor, gewoon doorrijden! Het smalle maar mooie pad leidde inderdaad naar de parkeerplaats, vanwaar het maar 10 minuten lopen was naar de “ churfirsten”. Een bijzondere rotsformatie waarbij het zandsteen door erosie is weggesleten en er bovenop nog een harde steen balanceert. Onderweg hoorden we roofvogels en zagen we ze ook …. En ontdekte Richard dat hij zijn fototoestel nog in huis had liggen! Maar weer terug naar beneden, langs het oude mannetje, die ons natuurlijk tot stoppen maande. Ik vertelde hem dat we het fototoestel vergeten waren en dat gingen halen. Toen we weer terugkwamen zat meneer er, breedgrijnzend op een bankje met een leeftijdsgenoot. Hij babbelde er lustig op los en vroeg ons het hemd van het lijf. Toen hij doorkreeg dat we bij haus Scheu logeerden, zei hij ons ze de groeten te doen , van meneer Scheu. Er blijken maar 2 heren Scheu hier te wonen, wij kennen ze nu allebei) Daarbij wist hij ons ook te vertellen dat de er niks te zien was bij de “ churfirsten “ , een zootje oude stenen, maar…. Verder naar boven was nog een parkeerplek en daar was het mooier. Wij stapten gedwee weer in de auto en reden naar de volgende parkeerplaats. Inderdaad met mooie uitzichten. Na een korte wandeling zijn we weer naar huis gegaan om daarna nog even in het dorp, aan het water te eten en te drinken. Bij het restaurant wonen 2 zwanen met hun 3 jongen, en tot grote lol van de gasten laten ze er niemand langs. Ik heb het geprobeerd….een boze zwaan is angstaanjagend! Via de zijingang hebben we nog even gezellig getafeld, de laatste avond….

Een ieder die met ons meegelezen heeft en het tot deze dag heeft volgehouden, dank voor jullie vasthoudendheid!
Wij hopen jullie gauw weer te zien. ( we hebben een lekker drankje meegenomen uit Meersburg, je mag komen proeven!)

Groeten
Richard en Rita

Geschreven door Rtkwadraat.op.reis