Vanmorgen vroeg wakker. Het ontbijt is om kwart voor 7. Bijna iedereen in deze hut gaat over de Berlinerhöhenweg naar de Friesenberghütte. Wandeltijd 9 uur. Het weer ziet er goed uit evenals het uitzicht vanuit de Gamshütte ( ja ook de bergen zijn leuk) We beginnen met lichte twijfel. Op de bewegwijzering staat duidelijk dat deze route alleen voor de geoefende bergwandelaars geschikt is (komen ze nou mee) . Desalniettemin beginnen we dapper. De eerste 200 meter is naast glibberig ook hier en daar voorzien van staaldraden en dat is geen overbodige luxe. Blik op oneindig, verstand op 0. Na wat ploeteren wordt de weg iets makkelijker maar het begint ook te regenen. De drassige ondergrond is blubber en er ontstaan watervalletjes. We lopen door maar schoenen en broeken zien er niet meer uit. Na een poosje wandelen is het weer droog en verandert het landschap. We hebben te maken met een puinhelling. De Graue platte. Hier wordt het echt heel zwaar en moeilijk, soms op handen knieën over de grote rotsblokken heen. Richard helpt waar hij kan maar bij mij slaat regelmatig de paniek toe. De modderige schoenen hebben weinig grip. Bovendien is dit een uitgestrekt gebied. Er is maar 1 mogelijkheid…… doorploeteren. Ik voel me beland in een slechte aflevering van Kamp van Koningsbrugge. Het geploeter kost veel energie en we schieten maar heel langzaam op. Eindelijk wordt het weer meer een weggetje, maar de opluchting is van korte duur als er een steile klim volgt. Ik glij uit op en op zich veilig stuk. We twijfelen steeds meer. Moeten we hiermee doorgaan? Eindelijk zien we een verlaten hut, de Planikahutte. Hier is het mogelijk een ( lange nood afdaling te maken) Inmiddels heeft het Nederlandse stelletje ons ingehaald. Rowan geniet van de rotspartijen waar hij overheen rent, al zijn zijn benen bebloed. Bij de hut staat een wegwijzer, Gamshutte 3 uur, Friesenberghaus 6 uur. Wij zijn inmiddels al meer dan 4 uur onderweg en het is aannemelijk dat die 6 uur voor ons ten minste 8 of zelfs 9 uur gaan worden. Het is al 12 uur, mogelijk komen we pas om 9 uur aan, want we weten niet wat ons te wachten staat. Hoe moeilijk ook, we besluiten gebruik te maken van de noodabstieg. Dit blijkt ook een lange weg naar beneden, maar niet zo moeilijk. Het laatste stuk, wat langer duurt dan we dachten is wel moeilijk. Onze sokken zijn nat, ik heb blaren op mijn handen van de stokken maar we gaan door tot Ginzing. Hier kunnen we de bus nemen naar een stuwmeer en van daaruit weer naar boven naar Friesenberghaus. De bus laat op zich wachten dus tijd voor droge sokken. Na een busrit van 45 minuten staan we bij de wandelroute weer naar boven. Het is inmiddels 4 uur geweest dus we zullen te laat komen voor het eten in de hut. We bellen ze even en beginnen dan met de wandeling naar boven. De energie is echter op. Deze wandeling is technisch niet zo moeilijk maar we zijn moe, het regent behoorlijk en we lopen in niemandsland in de mist: ins graue hinein. Ik krijg het hier moeilijk. Na ruim 2 en een half uur verwacht ik de hut maar als ik hem dan uiteindelijk denk te zien is dat nog wel heel ver weg. Inmiddels is het lopen een sjokken geworden. Eindelijk na ruim 3 uur lopen staan we bij de hut. Gelukkig hebben ze eten voor ons bewaard. Iedereen geeft ons een duim, denkend dat we de tocht hebben gehaald. Als we het Nederlandse stel spreken geven zij aan dat zij er ruim 10 uur over hebben gedaan en dat er hele spannende en moeilijke stukken waren. Goed dat we onze wandeling dus hebben afgebroken. Inmiddels zijn we op kamer. Hier slaapt 15 man! Hopen dat er niet teveel gesnurkt wordt. De gewandelde afstand vandaag ligt tussen de 25 en 30 kilometer.

Geschreven door Rtkwadraat.op.reis