Met water kun je meerdere kanten op. Vandaag ging het omhoog en heel veel omlaag.
In alle vroegte, om de mensenmassa voor te zijn, zijn we naar Geysir gegaan. De naam zegt het al, een geiser dus. De Geysir doet het al een poos niet meer maar de Strokkur doet het nog meerder keren per uur trouw, al weet je nooit precies wanneer. Het keurig aangelegde geiserpark met restaurant, hotel en souvenierwinkel, is zeker niet verlaten als wij aankomen, maar het is zeker nog niet druk. Hier en daar stoomt het uit de grond en bubbelt het. Het ruikt wel wat naar zwavel maar niet overweldigend. Een grote kring mensen staan om de Strokkur te wachten ‘ tot ie het doet’. ( Ergens heb ik het gevoel dat er iemand in een kamertje zit met een rode knop, die wacht tot er genoeg mensen zijn ofzo) Wij zien meerder explosieve waterstralen, sommige hoger dan anderen en het valt niet mee om dat fatsoenlijk gefotografeerd te krijgen. Het lukt wel, maar die foto’s komen in ons fotoalbum. Voor de blog maken we een selfie bij de oude Geysir. ( foto 1) Al met al was het niet uiterst spectaculair, maar je moet het toch eens gezien hebben
Een eind verderop is de grote waterval de Gulfoss. Daar rijden we naartoe. Een grote waterval, wederom met Restaurant en souvenierwinkel. Ook hier zijn de touringcars uit Reykjavik nog niet gearriveerd. Een eenvoudig geplaveid pad leidt naar de mooiste uitkijk punten. Foto 2
Eigenlijk zijn we van plan om naar Stong te rijden, een opgravingsgebied van de Vikingen die rond het jaar 1000 bij de vulkaan de Hekla woonden. Het dorp is door een uitbarsting onder de as verdwenen, en recentelijk ontdekt. Men heeft een boerderij nagebouwd en er is een mooi wandelgebied er vlakbij. Niemand kan ons vertellen of we met een gewone auto er kunnen komen maar we wagen het erop. Ondertussen wordt het zachte gesputter steeds meer echte regen. En helaas bij de laatste afslag blijkt dat de weg er zo slecht aan toe is dat alleen 4 WD er mogen rijden. Op de kaart zien we een eindje verderop een waterval, de Haifoss. Daar kunnen we wel naar toe al is de weg ook een uitdaging. Sneller dan 20 km per uur gaat niet. Desalniettemin is de waterval en bijbehorende kloof het allemaal waard. Mooi, en ongerept! Foto 3 en 4 . Wel hebben we inmiddels de regenjassen aan. Na dit avontuur rijden we weer richting de asfaltweg en weer is er een interresant punt. Een watervalletje genaamd de Hjalparfoss. Beter bereikbaar en iets drukker. Frappant hoe je juist op deze afgelegen plaatsen Nederlanders tegenkomt.
Dan rijden we met uitzicht op de Hekla Foto 5 weer naar huis. De Hekla is de actiefste vulkaan. De laatste 100 jaar is hij 5 keer uitgebarsten. (Voor het laatst in 2000) Als we thuiskomen zijn we weer alleen in het pand. Vannacht zijn er gasten aangekomen maar die zijn alweer weg. ( foto van de ontbijtkeuken 6) Nu zitten we lekker in de Serre met de regen die op het dak tikt. Hopelijk is het morgen beter. We gaan dan met een off-road bus het binnenland in naar Landmannalaugar om te wandelen. De busrit duurt 3 uur over onverharde wegen..... ben benieuwd!

Geschreven door Rtkwadraat.op.reis