Gisteravond heeft het flink geregend, maar vanmorgen scheen de zon volop, Na een combinatieontbijt van Duitse broodjes en Italiaanse zoete lekkernijen konden we de rugzak ophijsen en op pad. Vreemd genoeg voelde het alsof we nog nooit met zo’n ding gelopen hadden. We moesten maar 1 kilometer naar de gondellift, maar het voelde veel meer. Bovendien konden we het in eerste instantie niet vinden, terwijl het echt duidelijk aangegeven net om de hoek lag. Enfin, met de gondel de berg op dus. Het was best druk boven en het eerste, eenvoudig te lopen gedeelte waren en diverse mensen en hele gezinnen op pad. Na een uurtje kwamen we bij de tweede refugio. Ook best veel mensen en van alles te koop, beetje toeristisch dus. Hierna gingen we op pad richting de derde refugio. Die is niet met de auto te bereiken, dus minder mensen. Het is rustiger onderweg. Ik spot de eerste en enige edelweiss. De weg is steil en we lopen in de zon. Geen bomen, maar wel een fijn koel briesje om het dragelijk te houden. Heerlijk in de korte broek, pet en zonnebril. Hier en daar gooien we ons kleedje uit voor wat snacks en gewoon genieten. Op het moment dat de knieën beginnen te trillen van de verzuring, bergopwaarts, spotten we de laatste refugio, waar we zullen overnachten. We persen het laatste beetje energie eruit en belanden op het terras met cola en een apfelstrudel die ons heerlijk smaakt. Richard ontdekt het toilet, wat een hurktoilet blijkt te zijn. Gelukkig blijkt binnen ook nog een echte pot. Onze kamer wordt ons gewezen, en we liggen samen op de kamer maar dan wel boven in het stapelbed. Das wel even uitvogelen hoe je daar als oud wijf inkomt zonder trapje, maar een paar inkepingen in de stijlen van het bed doen vermoeden dat dit een bed voor bergbeklimmers is en op die manier komen we boven. Het is nog geen tijd voor het eten dus zoeken we een plaatsje op de stenen in de zon. Het terras ligt inmiddels in de schaduw en dan is het behoorlijk koud. Er ligt sneeuw achter de rifugio en de weg die we morgen moeten lopen is ook over een stukje sneeuw. Terwijl we genieten van het prachtige uitzicht verschijnen uit het niets een aantal gemzen die foerageren op het ondergelegen gebied. Dan komt de kok ons halen ( en anderen die nog even nagenieten in de zon) en gaan we eten. Een voedzame soep en goulash (ook veel bruine bonen, als dat maar goed komt vannacht)! Morgen hebben we een lange tocht voor de boeg maar minder klimmeters, dat scheelt.

Geschreven door Rtkwadraat.op.reis