Vandaag zijn we naar Bagnoregio geweest. Dit stadje staat op een rots van tufsteen en brokkelt langzaam af. Verschillende gebouwen zijn zo al verdwenen. 300 Jaar geleden heeft men het stadje verlaten en heeft men het stadje herbouwd op een steviger ondergrond. Inmiddels is het een toeristische trekpleister geworden en wonen er weer een aantal mensen die van het toerisme leven. Het is er niet erg druk dit jaar. Met een lange brug kan je naar het oude stadje toe. Het is een bizarre omgeving rond dit plaatsje. De heuvels zijn onderhevig aan erosie waardoor een welhaast buitenaards landschap ontstaat. In het dorpje zelf is alles zo authentiek mogelijk gebleven en wordt alles omlijst door een veelvoud van bloemen. Dit levert natuurlijk prachtige plaatjes op. We bezoeken ook een klein ondergronds gedeelte. Zoals in veel van de dorpen in deze buurt zijn er in de zachte ondergrond veel kelders en gangen gemaakt. In deze specifieke ruimte zijn opnames gemaakt voor een televisieserie over Pinokkio. Er zijn veel antieke werktuigen te zien met name olijfoliepersen en boerenwerktuigen.
We bezoeken ook een tuin aan het einde van het dorpje. Aan een hek hangen allerlei afgedankte damestasjes met daarin bloemen en planten, verzin het maar! We kopen er een zak biologische pasta, verbouwd en gemaakt uit een naburig dorp. Dat laten we ons vanavond goed smaken! Met een omweggetje rijden we weer naar ons huis. Alhoewel het overal verzengend warm is, blijft ons terrasje de koelste plek. Daar zitten we heerlijk!

Geschreven door Rtkwadraat.op.reis