Gelukkig voelt Richard zich al een stuk beter, alleen nog wat wiebelig op de beentjes. We plannen dus een rustig dagje. We pakken het trammetje wat voor ons huis langsgaat tot het eindpunt, wandelen dan naar een uitzichtpunt en weer terug in ruim een uur en dan met de tram weer terug. Kijken hoe dat gaat. Om exact 10 uur vertrekt de tram die inmiddels al 125 jaar hier rondrijdt , niet snel, niet comfortabel, wel gemakkelijk. We rijden door het dal het natuurgebied in. Hier en daar stoppen we en wandelaars stappen in of uit. Er zijn veel parkeerplaatsen in het dal en zelfs een camping, met tenten, caravans en campers. Na ruim 40 minuten zijn we op het eindpunt beland. Hier is de Lichtenhainerwasserfal te bewonderen en uiteraard de nodige eetgelegenheden. De waterval is een zielig stroompje en we gaan dan ook gauw op pad naar de Kuhstal. Een boogvormige uitholling in de rotsen. We lopen een gedeelte van de Malerweg, een lange- afstandswandelroute. Al gauw staan we in de Kuhstal. Hier puffen we even uit. Dit was meer dan genoeg klimwerk voor Richard. Het uitzicht is niet echt spectaculair maar we zijn er! De terugweg is bergafwaarts en we staan al gauw weer bij de tramhalte.Het is druk bij de parkeerplaats en een eigenzinnige Duitser vindt dat de tram er best langs kan. De tramchauffeuse betwijfelt dit en belt zich een ongeluk. Als de auto op zijn manier ruimte heeft gemaakt en weigert meer ruimte te geven, vertrekt de tram. Aangezien dit ding uitzwenkt is er inderdaad niet voldoende ruimte. Ter hoogte van onze zitplaats horen we dan ook een krak, van de buitenspiegel van de auto. Op de een of andere manier is er gevoel van ongepaste voldoening. Dan rijden we weer terug. We zijn weer even op pad geweest!
Eenmaal thuis staat er opeens een verdwaast figuur voor de deur. Dit zijn nieuwe gasten voor het andere appartement. Hij is zichtbaar ontdaan. Hij meldt dat hij duidelijk had gezegd dat hij om 15.00 uur zou arriveren en nu is er niemand om hen op te vangen. Wij spelen gastheer en gastvrouw en laten hen binnen in hun appartement en geven de tip de eigenaar te bellen. (niet dat je dan op een snelle respons kunt rekenen, maar toch)
Later lopen we nog even naar de Lidl in het dorp. Het is duidelijk dat dit dorp een mondain verleden kent met mooie huizen die nu jammerlijk verpauperen. Zelfs de eerste president van Tsjechië verbleef meermaals in een hotel in Bad Schandau, rond 1910. De jaren als DDR hebben hun sporen nagelaten in de lelijke woonkazernes.
Wandelend door het Kurpark zien we de drukte bij de wassertredstelle en de rivier. Hele gezinnen vermaken zich bij het water.
Wij maken intussen plannen voor morgen.

Geschreven door Rtkwadraat.op.reis