Gisterenavond hebben we lekker gegeten. Groot was onze verbazing toen er een dame aan een tafeltje bij onze in de buurt kwam zitten die wij herkenden als de dame van 2 dagen terug in Ilha. We raakten al gauw aan de praat. Uiteindelijk totdat de avond voorbij was. Een hele gezellige avond dus. Vanmorgen na het ontbijt zijn we direct begonnen met de wandeling. We hadden de dag ervoor een lunch van het hotel geregeld. We waren erachter gekomen dat een trappertje door het struikgewas ons rechtstreeks de Levada op zou leiden. Onze ervaring met trappen op Madeira zijn nou niet meteen positief te noemen maar deze trap scheelt een wandeling van bijna 3 km extra. Dus vol goede moed naar boven. Ook deze trap wordt toegevoegd aan de lijst: k- trappen. Met grote overbruggingen was het een hele klim van 890 meter om 240 meter hoger te komen en zo op de Levada du Nord te komen. ( stijgingspercentage dus tussen de 25 en 30 procent. Deze Levada ligt volledig in de zon en vanwege de hoge temperaturen lopen we deze zo vroeg mogelijk. De Levada is schitterend. Naast mooie uitzichten is de hele weg omzoomd door blauwe hortensia en Agapanthus. Hagedissen schieten schichtig voor onze voeten langs. We zijn hier alleen met het geluid van de natuur. Na een klein uurtje eindigt de Levada in een tunnel. Het is mogelijk hier door te gaan maar hij is erg laag en smal. Wij lopen hetzelfde pad terug en bij de splitsing met een tunnel aan de linkerkant gaan we de 600 meter lange tunnel in. Een moment van welkome afkoeling. Als we de tunnel uitkomen lijkt het of we in een ander wereld zijn beland. Het is er groen, vochtiger en er groeien orchideeën en hele grote varens. Vogels zingen dat het een lieve lust is en we wanen ons bijna ineen oerwoud. Ik kan er niks aan doen, maar in mijn hoofd hoor ik Sir Attenborough praten….”and as we entered this forest we are greeted by an abundance of flowers….. “ Overweldigd lopen we over de Levadarand tot ook hier het pad stopt bij een 2 km lange tunnel. Er is een waterval en we eten daar even onze lunch. Dan weer terug, ook weer door de tunnel. Deze keer heeft de tunnel een ander karakter. Honderden motten reageren verstoord door onze aanwezigheid en het licht van ons hoofdlampje en fladderen verwildert om ons heen. Ik hou mijn mond en neus bedekt, wapperend met mij andere hand, en loop zo door de tunnel, die nu langer lijkt dan de heenweg. Ik schijn op de wand en moet huiverend concluderen dat in elk nisje wel een zwarte spin huist. De weldadige koelte van de heenweg voel ik niet meer. Achter me hoor ik Richard proesten en mopperen op het vliegende ongedierte. Gelukkig staan we na enige tijd weer buiten in de zon, verwelkomt door een kip en 2 hanen. Het laatste stuk gaat over een hele brede Levada naar een restaurant boven op de bergpas. Wij drinken daar een glaasje cola en wandelen langs de stille straat weer terug naar het lager gelegen hotel. Het is warm. Gelukkig kunnen we uitrusten in een koele kamer en even douchen.
Voor de gedetailleerde wandeling en meer foto’s, klik hieronder op de link.

https://www.komoot.nl/tour/858925330?ref=itd

Geschreven door Rtkwadraat.op.reis