Vandaag gaan we naar de Caldeirao Verde. Deze wandeling is onze eerste levadawandeling. Dit houdt ook in dat er weinig klimwerk aan te pas komt, gelukkig! Onze benen hebben het zwaar gehad gisteren, dus een dagje een kuierpadje is nog niet zo slecht. We hebben de taxi besteld om ons af te zetten bij Queimadas. Manuel vertelde ons dat taxichauffeurs hier niet happig op zijn omdat het een hele smalle weg naar boven is. Dat klopt zeker. Een mooie maar zeer smalle weg leidt naar ons startpunt, maar we zijn zo vroeg dat er geen tegenliggers zijn. We nemen telkens de taxi, dat klinkt duur, maar een auto huren is 100 euro per dag, een taxi is minder duur. Voor 10 euro staan we boven. Hier begint de wandeling van 6,5 kilometer met 4 tunnels en daarna dezelfde weg weer terug. We kuieren gemoedelijk het pad af, en inderdaad zijn we nog bijna alleen op deze toeristische attractie. Het is een fantastische wandeling met mooie uitzichten en koele plekken door de vochtige wanden vol varens. Het is adembenemend hoe je soms op een richel van 40 centimeter loopt met daarnaast een afgrond. Er is een warm weer waarschuwing in Madeira omdat het maar zo 30! graden kan worden. Das warm voor Madrileense begrippen. We passeren 4 tunnels en 2 daarvan zijn lang, laag en donker en onze koplampen komen goed van pas. Ontspannen wandelen we langs de soms smalle maar gezekerde Levada. Ik zie plots een heel klein beestje en het duurt even voordat ik het herken als een jong vuurgoudhaantje. Eenmaal gezien en gehoord, zie je ze overal. Ik zie een volwassen exemplaar zich wassen in de Levada. Voor Richard een trigger om dat op een foto vast te willen leggen, al gaan deze bewegelijke beestjes er niet direct voor zitten. Ook zien we forellen in de Levada. Na ongeveer 2 en een half uur zijn we bij de waterval die in de ingestorte vulkaankegel zichtbaar is. Het is de hoogste waterval van Madeira, al is hij niet erg breed, We eten onze lunch, maken foto’s en wandelen dan weer terug. We hebben nog even overwogen door te lopen naar de inferno, maar deze wandeling staat als zeer zwaar te boek en onze benen zijn nu blij, dat willen we zo houden.Op de terugweg zien we dat het veel drukker is geworden en we dus op de smalle levadas best moeten wringen om er behoorlijk langs te kunnen. Soms houdt dit in dat je met 1 been aan de andere kant van de levada gaat staan. Wij groeten en danken mensen in het Frans, Italiaans, Nederlands, Duits, Portugees en natuurlijk Engels. Ook nu komen wij weer bijzondere wandelaars tegen. Vooral de mevrouw die op de rand van de Levada haar lippen even moest bijwerken…. Tja, waar zou je zijn zonder strak gestifte lippen….Aan het einde gekomen verwennen we onszelf met koffie Americano (zwarte koffie) en een taartpunt. Naast ons zitten mensen uit Kroatië die een foto maken van ons en als ze horen dat we uit Nederland komen, moet de heer in het gezelschap zijn Dodge legervoertuig op foto laten zien. Nederland was een goed land in de oorlog en het leger is zijn hobby. Wonderlijke contacten zo op vakantie. Wij lopen nog een half uurtje door, een makkelijke wandelwegen naar Pico do Padres. Eucalyptus bomen geven een heerlijke geur af en ook hier zijn de goudhaantjes volop aanwezig. Een foto maken lukt echter niet. Als we op de gloeiend hete parkeerplaats aankomen en de taxi willen bellen heb ik geen bereik. Gelukkig lukt het met Richards telefoon wel en al gauw zijn we weer op weg naar ons appartement. We hebben meteen de taxi geregeld voor morgen, als we vertrekken naar Hotel Encumeada, midden op het eiland. We hebben genoten vandaag van deze fijne wandeling. Voor een gedetailleerd verslag en foto’s, volg onderstaande link:
https://www.komoot.nl/tour/857845601?ref=itd

Geschreven door Rtkwadraat.op.reis