Vanmorgen zijn we redelijk op tijd vertrokken naar het bloemen eiland Mainau. Ik ben daar heeeeeeeel vroeger eens geweest en herinner me dat het er druk was dus vandaar er op tijd naar toe. Het was inderdaad nog niet zo druk en omdat er i.v.m. Corona restricties zijn in de vlinderkas, togen we daar als eerst naar toe. Gelukkig konden we vrij vlot naar binnen, later was de rij aanzienlijk langer. Even een nostalgisch gevoel van de oude vlinderkas van de dierentuin in Emmen. Richard was helemaal in zijn element, aangezien hij deze vakantie helemaal in de vlinders zit. We hebben heel wat “ rolletjes volgeschoten “ dan raak je op zo moment toch de tijd even kwijt. Na enige tijd stonden we weer buiten en zijn we door de tuin in de richting van de haven gewandeld. Daar was ook een restaurantje waar we even koffie met de welbekende kuchen konden halen. We zijn het hele eiland rond geweest maar het werd steeds drukker. We hebben, net voordat we vertrokken nog even rustig op een bankje gezeten bij de brug die het eiland met het vaste land verbind en hebben daar ook nog de tamme eenden gevoerd. Ze aten uit je hand. Omdat het nog vroeg was hebben we de auto een eindje verderop geparkeerd om te wandelen. Hier zou de teufels-tisch ( duivels tafel) zichtbaar moeten zijn, een plateau in het water. Vele wegen leiden naar Rome en naar de Teufels-tisch en toen we dan ook een weggetje inwandelden die ons een “ paradijselijk tuintje “ beloofden stonden we versteld wat we tegen kwamen. Op een mooi uitzichtpunt stonden stoeltjes en tafeltjes, hingen er wel honderd gedichtjes en gezegden in een boom en was alles versierd. Een gastenboeken in een doos lag erbij om iets op te schrijven voor degene die dit had gemaakt. Een wonderlijke verassing!
Nadat we verder liepen het dorp in de richting van de Teufels-tisch stuitte we op een bordje dat de weg gesloten was en levensgevaarlijk. Een man die vanuit dat pad kwam stond ons te woord. Hij was er wezen zwemmen en woonde in de buurt. Hij achtte het wel mogelijk een eindje het pad op te lopen maar niet tot aan de Teufels-tisch, vanwege hoogwater en problemen met omgevallen bomen en landverschuivingen. Bovendien was met dit hoog water de Teufels-tisch toch niet goed zichtbaar. Via het (gesloten) restaurant boven op de heuvel kon het wel, en konden we eventueel naar de Marienschlucht lopen. Dus….. wij weer terug, de berg op naar het gesloten restaurant. Hier zou ook een ruïne van een kasteel moeten staan. De Marienschlucht was nog 3,5 km en volgens Google gesloten. Uiteindelijk zijn we het pad een eindje afgelopen en hebben de ruïne gevonden, die dan ook echt uit niet meer dan een paar opgestapelde stenen bestond. Bijna niet de moeite waard om te fotograferen. En weer terug naar de auto. Inmiddels had Richard wel een zwarte Wouw ( is een roofvogel) gespot en gefotografeerd. Wauw!

Geschreven door Rtkwadraat.op.reis