Gisteravond nog even een verwennerijtje op het terras. Vanmorgen weer buiten ontbijten met zicht op de berg waar we straks bovenop hopen te staan. We pakken voor het eerst sinds we hier zijn de auto en rijden naar Oberjoch, Duitslands hoogst gelegen dorp op 1200 meter. Daar op de parkeerplaats is het weer een gehannes met kleingeld , maar je kan ook parkeren via een app; Parkster.nadat ik dat heb gedownload moet ik een ellenlang account aanmaken en ik snap er dan ook nog niks van. Op het parkeerautomaat staat ook een plaatje van de gastenkaart en op een helder moment houd ik de kaart er tegen aan en ….. ratelderatel, komt er een parkeerbonnetje uit. Hele dag gratis parkeren! Bonus!. Ook de kabelbaan gaat voor ons gratis, kaartje ertegenaan, draaihekjes door en hoppa, daar gaan we. Dit is een 6 persoons-stoeltjeslift. En al lijkt het in eerste instantie niet zo hoog te gaan, dr komt geen eind aan. Op 1440 meter stappen we uit en gaan op weg, nog hoger, want we moeten natuurlijk wel op de top staan van 1876 meter. Er zijn geen bomen en het is dus klimmen en klauteren in de zon. Zonnebrand factor 50! Na diverse mooie uitzichtmomenten, mooie bloemen en beestjes staan we er! We kunnen diep beneden ons ons dorpje zien, ons huisje en de wassertredstelle! En dan weer naar beneden…. Ik hou niet zo van die losse stenen en grote stappen naar beneden, maar ik moet zeggen dat het meevalt. Alles went, denk ik. Inmiddels hebben we trek gekregen en is het nog een behoorlijke tippel naar de dichtstbijzijnde hutte (einkehr mogligkeit). Als we daar dan aankomen smaakt zoals gewoonlijk alles voortreffelijk. Wel een bijzonder systeem, ivm Corona. De bestelling bij een luikje, dan krijg je een zwart ding mee ( lijkt op een disk-man van vroeger) Als dat ding begint te trillen en te flitsen met allerlei kleurtjes, ga je het gebouw in naar de keuken en staat het eten klaar. Disk- man inleveren voor ontsmetten en de andere kant van het gebouw weer uitlopen. Heel hip hoor! Ik moet zeggen dat Duitsland een inhaalslag gemaakt heeft mbt het digitale tijdperk. Alles werkt nu met QR - codes, overal is WiFi en ook digitaal betalen heeft de voorkeur.
Enfin…. Na onze Himberentorte mit Sahne loopt het een stuk gemakkelijker naar beneden. De stekende blinde vliegen maken dat je ook niet voor je lol stil blijft staan en in no time staan we weer bij de auto. We zijn er ook wel even klaar mee hoor! De terugweg maak ik nog even de foto die zondag had willen maken, toen alles zo grijs was. Nu is er zeker uitzicht!

Geschreven door Rtkwadraat.op.reis