Vanmorgen werden we wakker van het gebel van de koeien die om onze rifugio grazen. We hebben eerst even lekker ontbeten. Wel spierpijn en een blaar op mijn dikke teen, maar we hebben blarenpleisters mee, dus zo geplakt. Vandaag staat er een wandeling van 4 a 5 uur gepland om de berg heen. Bij de refugio beginnen diverse routes en wij moeten route 527 hebben. Op de kaart is het ons opgevallen dat er 2 routes zijn met hetzelfde nummer. Overtuigt van onze juiste keuze beginnen we vol goede moed aan onze klim. We zien verschillende dikke bergmarmotten die nieuwsgierig reageren op ons gefluit. Mooie uitzichten maken dat we even een gezellige selfie maken. Toch begint de twijfel ons te bekruipen. Het pad wordt steeds steiler en smaller......de ‘verkeerde’ route zal eindigen in een Ferrata. Ijzeren traptreden verankerd in de rotswand. Niet iets om met 15 kilo op je rug te doen. Gelukkig komt er een wandelaar aan die helaas alleen Italiaans spreekt maar met handen en voeten weet hij ons toch duidelijk te maken dat we op het verkeerde spoor zitten.....Een uur bergop voor niks. Er zit niks anders op dan terug gaan. Na enige tijd staan we weer bij ons startpunt. Onze benen zijn al zwaar, we hebben duidelijk de grenzen opgezocht gisteren. Gaan we nou inderdaad nog 4 a 5 uur ( zeg maar 5) wandelen of nemen we een alternatieve korte route? De wil om de lange route te nemen is er, maar luisterend naar ons lijf besluiten we de korte route te doen. Uiteindelijk hebben we er geen moment spijt. Van gehad. Ook de korte route was uitdagend genoeg met mooie uitzichten en tijd genoeg om de plaatselijke flora en fauna te fotograferen. Halverwege komen we bij rifugio pertini waar we onder de rode parasol een lekker broodje hamburger eten, en dan wel gewoon op de houtgestookte grill van vers gehakt, heerlijk! Er lopen ook 2 brutale oude Italiaanse mannetjes die zich niet storen aan het mondkapjes beleid en zeker geen afstand houden. Drammerig en vervelend. Als 1 van de mannetjes naar de wc gaat, in dit geval een dixie wegens verbouwingen aan het pand, hebben we even schik over het idee de dixie omver te duwen met mannetje erin. Onze wandeling gaat door. Langs de route slaan we nog even ons picknickkleedje uit en rond 3 uur komen we aan in onze rifugio. Net als gisteren hebben we een kamer alleen, wel fijn. Morgen is onze laatste wandeldag. We hebben zelf een route uitgezocht naar beneden, omdat de voorgestelde route ook een deel van onze route van vandaag beslaat. Hopen dat de spieren meewerken, en zo niet dan kunnen we ook nog met de kabelbaan naar beneden, maar dat heeft zeker niet de voorkeur. Iedereen die onze blog leest en daarnaast ook even een berichtje schrijft, bedankt! Erg leuk om jullie berichtjes te lezen.

Geschreven door Rtkwadraat.op.reis