Het ging dus prima. Leuk hoor, Zambia en Malawi zijn aparte landen om doorheen te rijden. Aan het begin van het dorp een billboard voor 3G, en dan een fiets volgeladen met houtskool, een vrouw met een teil water op het hoofd, een andere vrouw met een baal kleding of stoffen, een paar kinderen die de geiten van het dorp in de gaten houden, varkens die knorrend langs de weg lopen, een ossewagen volgeladen... En een luxe BMW die met 100 of meer per uur er doorheen raast, in tegenstelling tot de ontelbare met mensen volgeladen minibusjes die net 60 rijden.
Het blijft opletten, zeker als je steeds met de verkeerde hand probeert te schakelen en de ruitenwisser aanzet als je richting wilt aangeven. Maar het went... ;-)
Langs de weg bij elk dorp een rij kraampjes. Het lijkt erop alsof de mensen van de weg leven... Ik vraag me af hoe het gaat met de dorpjes die niet langs de verharde weg liggen, leven die nog zoals vroeger, van het eigen land, met de eigen geiten en kippen, en honger als de oogst mislukt? Daar lijkt het wel op, dat geldt volgens mij zelfs voor een groot deel van de dorpen die wel aan de weg liggen.
Maar laat ik bij het begin beginnen vandaag. Of eigenlijk met gisteren. Niet veel meer gedaan na de lunch, het was warm, gelegen en gerust, boek, water, tegen vijf uur (vlak voor de schemering) naar het restaurant, daar nog gezeten en gelezen, genoten van de zonsondergang en tegen 8 uur diner. Direct daarna betaald (weer een rib minder) en na nog een borrel en gesprek met de manager / fotograaf (privé safari te boeken voor liefhebbers) naar de tent en slapen. Dat ging niet te gemakkelijk, de uitslag breidt zich uit en jeukt. Na het lezen van de bijsluiter kan het een bijwerking (uitslag met jeuk) of ernstige allergische reactie (uitslag met jeuk) zijn van de Malarone, de malaria-medicatie. Even afwachten hoe het zich ontwikkelt, kan wel eens moeilijke keuze worden, of stoppen met medicatie (en heel goed / uitgebreid smeren) met het risico van Malaria, of leven met jeuk... Ik wacht het nog een paar nachten af.

Met wat moeite (de Garmin die is meegeleverd, heeft een wat vreemde kaart en/of wijze van navigeren, het zou 1854 km. zijn vandaag. Het bleek gelukkig ‘ maar’ bijna 300 km., want bij de eerste afslag ging het het al fout en moesten we zo’n 15 km. onverhard, dat kost zo een half uur extra. Maar het is wel leuk!)

Gelukkig hebben we een kaart, en de laatste 15 km. klopten wel, dus zijn we nu in Burley House, Lilongwe. (http://www.burleyguesthouse-lilongwe.com/ ). Onderweg nog even aan de kant van de weg gestopt, stoelen eruit en lunchen. We hadden brood, kaas, jam en Marmite gekocht, dus dat was lekker.

Vannacht een luxe hotel, met alles erop en eraan. In een Afrikaanse stad, dus een met muur en prikkeldraad omheind gebeuren, met een grote gesloten poort en een potige portier... Even wennen. Morgen verder richting het noorden, maar eerst genieten van de luxe hier. Bar, koud water, een eigen kamer met douche, toch ook wel lekker. ;-)

Geschreven door PM3-reisdagboek