De laatste volle dag. Bah… Zoals gebruikelijk gaan de laatste dagen van de vakantie veel te snel voorbij. Maar gelukkig is er vandaag nog genoeg te doen in de stad.

Om 9 uur stappen we in de bus voor de stadstour door San Francisco. Eerste halte Crooked Street, ook wel bekend als Lombard. Het steilste en meest karakteristieke straatje van de stad is, gelukkig voor ons erg rustig en dus hebben we totaal geen moeite om foto’s te maken en zelfs een stukje over de weg te lopen. Vanuit daar lopen we verder naar beneden waar onze chauffeur Willie staat te wachten met de bus.

We rijden verder door de sterk stijgende en dalende straten van de stad om te stoppen bij een kerk gebouwd in een zeer moderne stijl.

Ik heb zelf niet zo heel veel met kerken, ongeacht de stijl. Tegelijkertijd kan ik de sfeer die vooral in dat soort plekken heerst niet anders dan indrukwekkend noemen. Deze kerk is daarop geen uitzondering.

Als iedereen weer in de bus zit, en in sommige gevallen hun kaarsje heeft aangestoken rijden we via Union Square naar Alamos Park. Fans weten waarschijnlijk wel wat daar te vinden is. Een rijtje huisjes met de bijnaam Painted Ladies. Met name bekend van hun rol in de serie Full House. De bus mag hier eigenlijk niet stoppen, maar doet het toch en we kunnen precies onze foto’s maken voor Sabine ons de bus weer in jaagt. De boete als we betrapt zouden zijn? Een paar honderd dollar.

We klimmen steeds hoger de heuvels van de stad in en komen uit in Twin Peaks, het hoogste punt van de stad. Hier kunnen we mooie foto’s van de skyline, inclusief Golden Gate en Bay bruggen. Als de hele stad niet in de mist zou liggen! Helaas staat de Bay Area bekend om de dichte mistbanken die vooral in de ochtend aanwezig zijn. De bewoners hebben de mist zelfs een naam gegeven: Carl. Bedankt Carl…

We rijden weer naar beneden en na een korte pauze in Golden Gate Park, waar ik snel even m’n reisverslag van de vorige dag kan uploaden, komen we aan bij de Golden Gate Bridge. Hier kunnen we het 2,7 kilometer lange gevaarte gaan oversteken. We hebben er een uurtje voor gekregen.

De Best West club raakt opgesplitst en ik begin samen met Yvonne aan de oversteek. We zijn nog maar net begonnen aan de tocht als Sabine langs komt rennen. Even een momentje sporten aangezien ze toch moet wachten tot iedereen aan de andere kant is. Tsja, twee vliegen in 1 klap zullen we maar zeggen.

Yvonne en ik leggen de tocht in een respectabele 35 minuten af, inclusief foto stops. De mist begint gestaag op te trekken en het uitzicht wordt dus steeds beter. Uiteindelijk zijn we als eerste aan de overkant, Sabine en de mensen die in de bus zijn gebleven niet meegerekend.

Als de lucht inmiddels strakblauw is en we alsnog mooie foto’s van de skyline hebben kunnen maken, brengt de bus ons naar Fisherman’s Wharf. Vanaf nu zijn we vrij om onze eigen weg te gaan. We lunchen bij een bekende bakker aan het water, Boudin en gaan vervolgens naar Pier 39.

Pier 39 staat vooral bekend om de vele zeeleeuwen die hier rondhangen. Hun geblaf is dan ook al van ver te horen. Sommigen hebben een vlot voor zichzelf, anderen liggen met tientallen op elkaar gestapeld met nog meer die er eigenlijk bij willen. Een enkeling zwemt rustig door de baai heen, precies voor m’n cameralens.

Als we klaar zijn met ons vergapen aan het luizenleventje van de zeeleeuwen, lopen we Fisherman’s Wharf af richting de Cable Car. Onderweg wordt uiteraard stilgestaan bij souvenirwinkels (en Starbucks) waar ik mijn laatste inkopen doe. Bij de tram komen we een aantal andere reisgenoten tegen.

Na een klein half uurtje wachten, waarbij ik het omdraaien van de kar weet te filmen, vertrekken we. Ik heb zelf een staplek aan de buitenkant van de tram en dat maakt het tochtje wel wat spannender dan wanneer je lekker kan zitten. Gelukkig gaat het ding niet al te snel, dus ruimte om te genieten is er ook. We laten ons helemaal terugvoeren naar Union Square voor onze volgende bestemming: The Cheesecake Factory!

Dit restaurant stond op de wensenlijst van een aantal leden van het clubje. Omdat het inmiddels al 5 uur is, besluiten we ook om er gelijk maar te dineren. Ik neem een Margeritha Flatbread, maar alleen daarvan zit ik al zo vol dat er absoluut geen stuk kwarktaart meer bij kan. Het Amerikaanse eten begint stilaan wat teveel te worden. De rest besteld wel een punt, Nancy zelfs twee, maar iedereen schrikt van de grote porties die ze voorgeschoteld krijgen. Toch gaat het grootste gedeelte op.

Twee uur later komen we weer naar buiten. Via de Apple Store lopen we naar de kerk waar, zo denken we, Sister Act is opgenomen. Van daaruit komen we terecht bij een boekwinkel, waar ik op het laatste moment nog een boek vind over het gevaarlijkste amusementspark van Amerika, Action Park.

Uiteindelijk besluiten we terug te lopen naar Fisherman’s Wharf, waar we nog een laatste drankje doen bij Applebees voor we ons met een Uber terug laten brengen naar het hotel. Inmiddels blijkt dat iedereen verbrand is. Door de mistige ochtend en de koele wind had niemand wat gemerkt. Na een hele vakantie smeren toch nog even nat gaan op de laatste dag. Zo typisch weer…

Uiteindelijk komen we weer aan bij het hotel en gaan we al snel naar bed. Behalve Nancy, die er nog een keer op uit sluipt om een andere kerk te bezoeken waarvan Wikipedia juist zegt dat daar Sister Act is opgenomen. Wij zouden daar pas de volgende dag achter komen.

Morgen gaat de vakantie dan toch echt tot een einde komen. Om 10 uur zal de bus ons ophalen en naar het vliegveld van San Francisco brengen.

En dan is het toch echt voorbij…

Geschreven door Mikezuidhoek