Vandaag staat een lange rit te wachten naar Moab, Utah. De derde staat die ik ga bezoeken na Californië en Arizona. Een groot deel van de rit gaat door het Navajo reservaat, waar ook Monument Valley te vinden is, het hoofddoel van vandaag.

Om 6 uur gaat, zoals gebruikelijk, de wekker. Ik kleed me aan, pak m’n spullen en probeer het thuisfront te bellen, die lekker liggen te genieten van het eerste mooie Nederlandse weer van de week. Zoals gebruikelijk zit iedereen stipt op het afgesproken tijdstip in de bus.

Onze eerste stop is Cameron, een oude handelspost die nu vooral gebruikt wordt als locatie voor de Navajo om hen handgemaakte goederen te verkopen. Hoewel de winkel erg groot is en er veel te vinden is, loop ik enkel met een paar snacks weg. Anderen slagen gelukkig beter. We moeten zelfs langer wachten dan gepland omdat de rij bij de kassa te lang is.

We rijden opnieuw anderhalf uur door en stoppen vervolgens in Kayenta, waar we lunch in kunnen slaan bij de supermarkt. Afgezien daarvan is er niet veel te zien en we gaan dus ook gauw weer door. Nog eens een ruim uur later bereiken we dan eindelijk Monument Valley. De hele groep heeft niet voor de optionele excursie gekozen, dus stappen we hier allemaal in de jeeps die ons het park in rijden.

Hier krijgen we beelden te zien die iedereen zal herkennen uit Western films. Niet zo vreemd, want velen zijn hier ook opgenomen. We zien vele indrukwekkende rotsformaties zoals de Mittens, Three Sisters en the Thumb. Met de nodige fantasie kun je allerlei figuren zien in sommige plateau’s, zoals Snoopy, olifanten en… Nope, het blijft gewoon lijken op een duim, eerlijk! De tocht duurt ruim twee uur, maar gaat als een waas voorbij en voor ik het weet zijn we, stoffig en wel, weer terug bij de bus. Zelfs nu ik ‘s avonds dit verslag schrijf snuit ik nog rood stof uit.

Voordat we aankwamen in Monument Valley, had Sabine al het weerbericht met ons gedeeld dat meldde dat er 30% kans op onweersbuien zou zijn. De donkergrijze wolken die achter ons aankomen terwijl we wegrijden bevestigen dat het onweer inderdaad onderweg is.

We maken nog een tussenstop bij Gooseneck State Park, een uitkijkpunt over de San Juan rivier die gelijk duidelijk maakt waar de naam van dit park vandaan komt. We zijn hier nog maar net vertrokken of we rijden de regen in, die gelukkig weg is als we aankomen in Moab, waar we de komende twee nachten zullen verblijven.

Helaas heeft het weer wel nog een trap na voor ons. Er was een plan ontstaan om morgen al heel vroeg naar Arches National Park te gaan om daar de zonsopgang te bekijken. Helaas zal het morgen bewolkt zijn, waardoor er niets te zien zal zijn. Daar staat echter tegenover dat we nu wel pas om half 9 in de bus hoeven te zitten in plaats van half 6.

Uiteindelijk komen we rond kwart over 6 aan bij het hotel. Echter, de klok is inmiddels een uur achteruit gegaan en het is dus voor ons best een lange dag geweest. Samen met de gebruikelijke groep ga ik eten bij Moab’s Diner, een aanrader van Sabine. Via een inspectie van de supermarkt keren we terug naar het motel om de dag af te sluiten.

Morgenochtend staat dus, zoals gezegd, in het teken van Arches National Park, waar we ook Dead Horse Point gaan bezoeken. De middag zal vrij te besteden zijn in Moab en is dus een uitgelezen mogelijkheid om nog wat te winkelen, of anders even rustig aan te doen.

We zijn pas op een derde van de reis, maar het voelt alsof ik al een eeuwigheid van huis ben. Elke dag staat bol van de nieuwe indrukken, ondanks het feit dat ik verschillende dingen al eerder gezien heb. Het mag dan ook duidelijk zijn dat ik dan ook heel blij ben met m’n keuze om deze reis te maken. De leuke groep, de mooie natuur en vele geweldige avonturen die ik mag toevoegen aan een inmiddels uitpuilende lijst.

En hopelijk moeten de mooiste dingen nog komen.

Geschreven door Mikezuidhoek