Vandaag verlaten we Hiroshima. Per trein zullen we afreizen naar Okayama, een stad die bekend staat om zijn connectie met kunst. Momenteel is er zelfs een kunstfestival bezig in de stad.

Hoewel ik oorspronkelijk niet van plan was ontbijt te halen bij de plaatselijke bakker, was de groep toch zo aardig om een paar croissantjes voor me te halen. Achteraf ben ik daar erg blij mee, ze smaakten uitstekend.

Na een rit van ongeveer 20 minuten, waarbij we zo ongeveer een complete tram claimen met alle bagage, komen we aan bij het station van Hiroshima. We springen in de trein, natuurlijk pas nadat ik wat foto’s heb gemaakt voor werk, en vertrekken richting Okayama. Een overstap en ongeveer drie uur later komen we aan. De reis verliep voorspoedig, maar was niet erg opwindend.

Eenmaal in de stad moet het reisgezelschap opsplitsen. We nemen afscheid van zes van de acht meiden, die in deze stad in een ander hotel zullen overnachten. Terwijl Shun hen naar het hotel brengt, zien wij onze kans schoon om wat lunch te scoren. Het dichtstbijzijnde restaurant is een typisch Japanse keten genaamd McDonalds. Inderdaad, we hebben het precies een week uitgehouden voordat de eerste frietjes en hamburgers naar binnen worden gewerkt. Het smaakte precies zoals thuis.

Als we onze maaltijd verorberd hebben, voegt Shun zich weer bij ons zodat ook wij naar ons hotel kunnen. Na opnieuw een tram voor onszelf geclaimd te hebben, komen we aan in het hotel. Hier blijkt echter dat we pas vanaf 4 uur ‘s middags kunnen inchecken, oftewel pas over twee uur.

We laten de bagage achter, en vertrekken naar Okayama Castle en de nabijgelegen botanische tuin. Het kasteel blijkt een reconstructie te zijn, nadat het origineel in de tweede Wereldoorlog verwoest is. Het museum dat zich binnen bevindt spreekt niemand erg aan, dus we maken een paar foto’s van de buitenkant en lopen door naar de tuin. Hier maken we de tijd vol totdat we in kunnen checken in het hotel.

Een korte rustpauze later, gaan we met z’n achten op zoek naar een plek om te eten. Via een ietwat obscure buurt, waarvan we sterk het vermoeden hebben dat hier het volwassen entertainment te vinden is, weten we uiteindelijk terug bij het station te komen. We eindigen tenslotte in een Chinees restaurant. Niet bepaald mijn favoriete cuisine, maar het varkensvlees met rijst blijkt overgoten te zijn met een saus die sterk aan spareribs doet denken. Dat maakt dat ik mijn bord toch grotendeels leeg krijg.

Met onze magen gevuld, proberen we vervolgens nog een bar te vinden om nog gezellig wat te drinken. Dit blijkt echter zeer moeilijk, waardoor ik na een half uur samen met Sandra en Maarten afhaak. Als we vlak bij het hotel zijn horen we dat het de rest inmiddels gelukt is wat te vinden, maar we besluiten lekker wat tijd voor onszelf te nemen. Voor mij betekent dat wat lezen en m’n verslag schrijven, ook al kan ik het nog niet uploaden omdat er geen internet op de kamer is.

Morgen gaan we voor de verandering eens een typisch Hollandse activiteit doen. Een fietstocht van ongeveer 17 kilometer over de Kibi-vlakte. Het weer is gelukkig goed bijgetrokken, dus dat belooft een mooie tocht te worden.

Geschreven door Mikezuidhoek