Vrije dag. Heerlijk. Lekker uitslapen, voor vakantie begrippen tenminste. Geen programma, behalve wat we zelf bedenken en de stad aan onze voeten. Wat kan er nou helemaal mis gaan?

Ok, ik juich te vroeg. Ons plan om met de Best West club te ontbijten bij de IHOP gaat niet helemaal zoals gepland wanneer Nancy zich verslaapt. En dus is het zestal vanaf het begin een vijftal. Het ontbijt is echter prima. En we hebben gezelschap van groepsgenoten Leo, Chantal, Nicole en Rose-Marie, niet te verwarren met Rosemarie in de Best West club. Als we het restaurant uit willen lopen, komt Nancy alsnog binnen.

Het plan is inmiddels veranderd om eerst naar het Belaggio te gaan omdat verschillende groepsgenoten, waaronder één van ons clubje nog kaarten willen kopen voor de Cirque du Soleil show van vanavond. Geen groot probleem aangezien dat op de route van onze oorspronkelijke bestemming ligt: The Big Apple Coaster. We spreken met Nancy af elkaar op de hoogte te houden en springen in de stadsbus die op en neer rijdt over de Strip.

Daar lopen we tegen probleem nummer 2 aan: de kaartmachine geeft geen wisselgeld. Ik ben ongeveer de enige die gepast kan betalen, de rest moet teveel betalen om een vervoersbewijs te krijgen. Ondanks dat kleine irritatiefactortje, komen we zonder verder gedoe aan bij het Belaggio. De thermometer tikt inmiddels al 30 graden aan, ook al is het nog niet eens 11 uur. Maar goed dat ik me al flink ingesmeerd heb.

De kaarten voor de voorstelling worden gekocht, en ons vijftal zwerft nog even door het hotel heen voor we richting hotel New York New York gaan. We hebben inmiddels een appje van Nancy gehad, en hebben hem al direct richting de achtbaan gestuurd zodat we elkaar daar kunnen opvangen. We onderschatten echter de afstand tussen Belaggio en de achtbaan, en ons korte wandelingetje duurt al gauw een half uur, in de brandende zon!

Eenmaal aangekomen bij New York New York hebben we nog geen nieuws van onze laatste groepsgenoten gehad. Ik app hem, en het blijkt dat hij helemaal de andere kant op is gegaan, naar Cheesecake Factory in een outlet een eindje buiten de Strip. We besluiten op dat moment het vijftal een vijftal te laten en gaan de achtbaan in.

Althans…

Hoewel we de kaartjes hebben en onze rugzakken achterlaten bij degenen die niet willen gaan, blijkt dat ook onze zakken leeg moeten voor we in mogen stappen. Dat mag alleen in een betaalde locker. En dus moeten we de achterblijvers weer opzoeken om ook de rest van onze spullen af te geven voor we aan boord mogen. Gelukkig is het de moeite meer dan waard. We kunnen onze lol niet op terwijl we over het dak en langs de gevel van het hotel razen. Tevreden zoeken we de anderen op en lopen we de strip weer op.

De volgende halte: winkels! Specifiek de M&M Store, de Coca Cola Store en Target, een supermarktketen. Er is genoeg te zien, maar niemand wordt verleid tot aankopen, afgezien van een zakje gummibeertjes in de supermarkt. We besluiten vervolgens richting The Venetian te lopen, waarvan we denken dat het niet al te ver is.

De trend zal inmiddels wel merkbaar zijn. We schatten de afstand opnieuw TOTAAL verkeerd in. Als we eindelijk de koelte van het casino bereiken, zijn we 3 kwartier brandende zon verder. We puffen uit op een terras met uitzicht op de gondels die in het hotel rondvaren en drinken daar ons lekkerste drankje van de dag, zo warm hebben we het.

Inmiddels loopt het tegen drieën in de middag aan. Sommigen willen voorzichtig aan terug naar het hotel, omdat ze vanavond voorstellingen hebben en niet durven in te schatten hoe lang het duurt voor ze terug zijn als ze nu op de bus stappen. Anderen, waaronder ik, willen nog even naar een grote Mall om daar rond te neuzen. Na de afstand gecontroleerd te hebben op Google Maps (15 minuten) beginnen we te lopen, en nemen Rianne, Rosemarie en ik afscheid van Felicia en Yvonne, die op de bus richting het hotel springen.

We lopen door het heerlijk koele winkelcentrum heen. Na gister al het tweede cadeau voor het thuisfront te vinden, slaag ik hier voor het derde. Niet veel later ga ik samen met Rianne ook richting de bushalte. Rosemarie blijft nog even achter om wat verder te kijken.

We pakken de bus, maar stappen een halte te vroeg uit. Gelukkig is het hotel nog maar een paar honderd meter lopen en met een paar minuten zijn we binnen. Ik ga naar de kamer, zet de airco op standje vorst en lig even bij te komen als er een aantal Whatsapp berichten binnen komen. Het blijkt dat onze gratis toegang tot het observatorium de hele dag onbeperkt is. We mogen dus zo vaak naar boven als we willen.

Als dat nieuws binnenkomt, gaan Rianne, ik en de inmiddels ook teruggekomen Rosemarie gelijk naar boven, waar Yvonne en Felicia al zitten te wachten. We bekijken de stad vanaf een kleine 400 meter hoogte. Ook kijken we even naar de attracties die op en aan de toren hangen, maar er zijn geen waaghalzen die instappen. Ook van alle reisgenoten die we tegenkomen op het dak, heeft niemand de moed om in te stappen.

We gaan weer naar beneden. Omdat we ongeveer de enige zijn zonder avondplannen, gaan Rosemarie en ik met z’n tweeën eten bij het Aziatische restaurant in het hotel. Ik eet, sommigen raden het al, noedels. Eenmaal uitgegeten is het donker buiten en gaan we nog een keer naar het observatorium om de stad in het donker te bewonderen. Helaas mogen we niet meer naar buiten omdat het onweert in de regio en het dus te gevaarlijk is. Het zet een beetje een domper op het uitstapje aangezien achter glas de foto’s niet goed uitkomen. We troosten ons met de hoop dat de anderen later vanavond ook nog gaan kijken en dat het onweer dan misschien is overgetrokken.

Eenmaal beneden, blijf ik alleen achter om het laatste deel van m’n wensenlijst in Vegas te voltooien: gokken. Maar, zoals al duidelijk is geworden, vandaag is een dag waar het geluk niet aan m’n zijde is. Binnen een half uur ben ik door m’n budget heen en is het casino weer wat dollars rijker geworden. Het zit er vandaag simpelweg niet in dat ik een gratis vakantie krijg…

Morgen is het weer tijd om de stad te verlaten en onze reis te vervolgen. Het zal een lange reisdag worden met waarschijnlijk weinig hoogtepunten. Hoewel…

Er is wel een outlet waar we onderweg gaan stoppen…

Geschreven door Mikezuidhoek