Vandaag zullen we via Zion National Park afreizen naar Las Vegas. Een tocht van ongeveer 3 uurtjes, exclusief stops. Om half 9 stappen we de bus in en laten we het relatief koude Bryce achter ons. Na ongeveer een uurtje komen we aan bij de ingang van het park. Het duurt echter nog eens drie kwartier voor we het park daadwerkelijk in kunnen, vanwege file bij de kassa.

Omdat Zion makkelijker bereikbaar is vanuit Las Vegas dan Bryce, is dit park ook populairder onder toeristen. En dat zullen we weten ook. Als we het park eenmaal binnen zijn, staan we nog eens 20 minuten te wachten voor een tunnel die eenrichtingsverkeer is. Maar dan zijn we toch echt binnen. Ook al staat de volgende tegenslag alweer klaar. De plek waar Sabine ons af wilde zetten is onbereikbaar voor onze bus. En dus moeten we eerder uitstappen en de shuttlebus pakken, wat ons nog meer tijd kost. Hierdoor hebben we ongeveer 2 uurtjes om het park te verkennen en terug te komen bij de bus.

En met die druk op de klok, is het minder genieten van de wandeling dan normaal. Combineer dat met de, in vergelijking tot de andere parken waar we geweest zijn, enorme drukte en je merkt dat iedereen minder geniet dan normaal.

We weten uiteindelijk toch een wandelpad te voltooien, maar ik kom daardoor wel ongeveer 5 minuten te laat bij de bus. Toch ben ik niet eens de laatste. Nancy, die niet meer gezien is vanaf het moment dat de groep de shuttlebus in ging, is nog niet terecht. Als we inmiddels 20 minuten voorbij de verzameltijd zijn, begint iedereen zich toch wel zorgen te maken. We proberen hem te bellen, maar het bereik in deze parken is niet erg goed en we krijgen dan ook geen verbinding.

De opluchting komt een paar minuten later als Nancy aan komt lopen. Gauw springt iedereen de bus in, precies als het begint te regenen. Voor we het park uit zijn kan iedereen er alweer om lachen.

Na een rit van ongeveer 2 uur en een korte plaspauze, komt Vegas dan toch echt in zicht. En gelijk zie ik iets wat ik nooit zou verwachten bij deze stad. Regen. Jawel, wij Nederlanders presteren het om een stad midden in de woestijn te bezoeken ALS HET REGENT! Gelukkig is het zelfs dan nog ruim 30 graden buiten, dus het deert ons niet heel erg.

Gauw dropt iedereen de spullen op de kamers en gaat wat eten, want over anderhalf uur begint de nachttour door de stad. Van die tijd blijft voor mij weinig over als de Mac een potje maakt van mijn bestelling en die maar niet komt leveren, maar deze keer presteer ik het wel om op tijd bij de bus te zijn.

De tour begint met een rondje buitenom richting het beroemde welkomstbord van de stad. Vervolgens worden we afgezet bij het Excalibur casino, in de vorm van een middeleeuws kasteel. Van hieruit zijn ook het New York New York hotel en het MGM hotel te bewonderen. Ook de Big Apple Rollercoaster, één van de dingen op mijn Te Doen-lijst voor de stad, is zichtbaar. Maar dat zal tot morgen moeten wachten, want we moeten achter Sabine’s paraplu aan weer terug naar de bus. Die paraplu is puur zodat we haar niet kwijt raken in de massa, de regen is inmiddels weer gestopt.

De volgende halte is het Paris Hotel, met de Eiffeltoren die dwars door het gebouw heen steekt. Van daaruit steken we de straat over naar het Belaggio, bekend om de waanzinnige fonteinshow. We zoeken een goed plakje en genieten van het waterballet. Uiteraard film ik de hele show met m’n telefoon.

Als het spektakel voorbij is, lopen we door naar Ceasar’s Palace en bewonderen we de vele beelden en de Romeinse architectuur. Via Treasure Island kunnen we vervolgens weer de bus in. De vulkaanuitbarsting die hier elk uur plaatsvindt, blijkt de laatste jaren maar sporadisch te draaien en we wachten hier dan ook niet op. Gelukkig heb ik de herinnering van de vorige keer dat ik hier was nog.

Chauffeur Richard brengt ons Downtown naar Fremont Street, de voorloper van de moderne Strip. Hier vindt elk uur een lichtshow plaats in het dak over de promenade. Vroeger bestond deze uit een paar miljoen gloeilampen, maar tegenwoordig is het een slordige 40 miljoen ledlampen. Stipt om 10 uur begint de show, onder begeleiding van de muziek van de Chainsmokers. Afgezien van de show, ben ik niet bepaald onder de indruk van Fremont. Het is zo druk dat mijn pleinvrees op begint te spelen en ik vermoed, en ruik, dat tenminste de helft van de mensen onder invloed van alcohol, marihuana of beide is. Sinds de VS wiet begin dit jaar gelegaliseerd hebben, ruiken we in de steden constant een wiet-lucht. Ook spotten we verschillende winkels waar het spul verkocht wordt. Al met al ben ik stiekem blij als we de bus weer in gaan.

Richard en Sabine brengen ons terug bij ons hotel, de Stratosphere Tower, tegenwoordig bekend als The Strat. Hier genieten we nog even van het gratis welkomstdrankje, een deel van de compensatie voor het slechte hotel in de Grand Canyon. Het andere deel, een bezoek aan het observatorium, bewaar ik voor morgen.
Na 11 uur ‘s avonds kom ik op de kamer aan. Met een wekker die om 6 uur af is gegaan, een lange reisdag en een gigantische hoeveelheid prikkels, ben ik aardig kapot. Ik app nog even met het thuisfront, en kruip daarna gauw onder de lakens.

Morgen hebben we een vrije dag in de stad. Het plan is dat ik samen met de rest van de ‘Best West’ club (Rianne, Nancy, Felicia, Yvonne en Rosemarie) ontbijt bij de IHOP en vervolgens over de strip heen ga struinen. Uiteraard staat er ook een gokje bij de roulette op het programma.

Ik moet tenslotte een vakantie terugverdienen.

Geschreven door Mikezuidhoek