Vandaag is onze eerste volle dag in Tokyo. Maar voor we verder kunnen met de stad ontdekken, moeten we eerst verhuizen vanuit onze capsules naar het laatste hotel van de reis. Om 9 uur staan we keurig klaar met de koffers, enkel om de glorieuze ochtendspits van de stad aan den lijve te ondervinden. We moeten zelfs een trein laten schieten omdat deze te vol zit om mee te kunnen.

Uiteindelijk weten we toch aan te komen bij het hotel. Na onze bagage afgegeven te hebben, neemt Shun een aantal mensen mee om eerst Senso-ji te bekijken, en vervolgens naar de wijk Odaiba te gaan. Omdat Sandra en ik de tempel gister al gezien hebben, gaan we niet met hen mee.

In plaats daarvan gaan we naar Shinjuku, de uitgaanswijk van de stad. Niet omdat we willen stappen (overdag zijn de meeste restaurants, café's en andere etablissementen dicht), maar omdat we op zoek zijn naar originele, vertaalde, manga strips. Na het nodige stoeien met Google Maps, weten we de boekhandel te vinden en slaan we onze slag. Ikzelf loop weg met de eerste twee delen van Attack on Titan, een serie die zich afspeelt in een middeleeuwse wereld waarin de laatste menselijke stad belegerd wordt door reusachtige wezens genaamd Titans. Ook Sandra slaat de nodige boeken in en met aanzienlijk zwaardere rugtassen gaan we verder.

Onze volgende stop in Shinjuku is een bezoekje aan iemand waarvan bijna iedereen wel eens gehoord heeft: Godzilla. De draak/dino met de atoomadem is druk bezig een gebouw tot puin te reduceren als we hem op de foto zetten. De bioscoop die daaronder ligt, heeft op dat moment een aantal decorstukkken ter gelegenheid van de nieuwe Terminator film uitgestald staan. Dus ook de T-800 (Arnold's rol in de films) gaat op de gevoelige plaat.

Via een omweg langs een schrijn, die eerder aanvoelt als een vergaan festivalterrein, keren we terug naar het station om daar af te reizen naar Odaiba, de wijk die in de baai van Tokyo ligt. Via de trein en de monorail komen we aan. Onze eerste stop is het gebouw van Fuji TV. Het gebouw met de grote bol komt een aantal misschien bekend voor. Ik herken het vooral als het decor uit een tekenfilmserie van vroeger (Digimon). Helaas is het gebouw gesloten omdat het gister de nationale feestdag 'dag van de cultuur' was, dus we konden de bol niet in om het uitzicht te bekijken.

Vanaf het gebouw van Fuji TV, lopen we door naar de Rainbow Bridge en het vrijheidsbeeld. Inderdaad, Tokyo heeft een eigen versie van hét beeld van New York. Deze versie is niet zo groot, maar toch grappig om tegen te komen.

Als we uitgekeken zijn en via een huizenhoog beeld van een robot uit de serie Gundam richting het reuzenrad lopen dat verder op het eiland ligt, lopen we Shun en zijn volgelingen, Roeland, Maarten, Ruud, Birgit, Kjell, Kerim en Rick tegen het lijf, die ook net de wachtrij van het 112 meter hoge gevaarte inlopen. Gedurende ons rondje maken we foto's van het uitzicht over de stad, met kenmerken als de Tokyo Tower, het gebouw waar de stripbeurs Comiket wordt gehouden, de Skytree en nog veel meer. Eenmaal weer beneden, lopen we samen met de anderen naar het Digital Art museum dat achter het reuzenrad ligt.

Het museum bevat kunstwerken die voornamelijk bestaan uit projecties en geluid. Sommigen reageren op jouw aanwezigheid, anderen kunnen in rond geklauterd worden en weer anderen kunnen enkel bekeken worden. Hoewel indrukwekkend en zeker de moeite waar om een keer te bekijken, was het toch niet helemaal wat we verwacht hadden, namelijk meer techniek en interactie, en minder 'kunst'. Toch weten we hier bijna twee uur vol te maken.

Op dit punt is er niet veel meer van ons oorspronkelijke plan over. Het idee was om na het reuzenrad, te zorgen dat Sandra en ik rond drie uur terug in het hotel waren om in te checken en onze souvenirs te droppen. Inmiddels is het al bijna half zes. Omdat het nu toch niet meer uitmaakt of we wel of niet direct naar het hotel gaan, besluiten we terug te lopen naar het Gundam beeld, het vrijheidsbeeld en de Rainbow Bridge, die nu het donker wordt allemaal mooi verlicht zijn. We hebben ook de mazzel dat de Rainbow Bridge precies als we aankomen zijn naam eer aan doet en in alle kleuren van de regenboog oplicht.

Eenmaal uitgekeken op de gave lichtshows, pakken we de monorail en de metro door naar Sunshine City, waar restaurants en een hoog observatorium op respectievelijk de 59e en 60e verdieping zitten. De restaurants blijken te duur naar onze smaak, dus we betalen de toegangsprijs voor het observatorium, waar we de nachtelijke skyline van de stad kunnen bewonderen.

Helaas blijkt dan dat het vele rennen en vliegen door de stad bij sommigen hun tol begint te eisen. De meesten van ons zijn al vanaf ongeveer half 10 op pad, terwijl het inmiddels half 9 in de avond is. Een aantal willen langer in het observatorium blijven en genieten van het uitzicht onder het genot van een biertje, anderen willen eten en naar het hotel. Als de opmerkingen venijniger en de reacties geïrriteerder worden, besluit ik in te grijpen en degenen die weg willen mee te nemen naar beneden. Na een snel diner bij de Subway en de Mac, springen we terug in de trein naar het hotel, waar we uiteindelijk rond half 10 aankomen.

Morgen is het de laatste volle dag in Tokyo, en ik ben van plan om er zoveel mogelijk uit te halen. Er staat een tripje naar de wijk Ueno op het programma, waar veel gebouwen staan uit de tijd dat Tokyo nog Edo heette. Ook moet ik nog een keer terug naar Sunshine City om het Pokémon Center te bezoeken. Aangezien ik zo ongeveer ben opgegroeid met die serie, is dat niet iets wat ik zomaar kan laten schieten. In de avond staat er een diner met de voltallige groep gepland, om de reis af te sluiten. Tijd voor de laatste loodjes…

Geschreven door Mikezuidhoek