Vandaag vertrekken we om 9 uur vanaf het hotel naar Nara, een natuurgebied ongeveer een uur uit de buurt van Kyoto. Nara staat bekend om het park waar veel herten rondlopen, die ook gevoerd kunnen worden. Ook is het hoogste Boeddhabeeld van het land hier te vinden. Met 16 meter is dit zeker een indrukwekkend beeld.

Als we in Nara aankomen, is meteen duidelijk dat dit een behoorlijk toeristische plek is. Een grote mensenmassa trekt vanaf het station richting het park. Wij volgen en spotten het eerste hert al binnen een paar minuten. Shun heeft een route voor ons uitgestippeld, maar mijn groepje had van tevoren al bedacht om de route te volgen die aangeraden wordt in de Lonely Planet. Achteraf blijkt dat niemand met onze arme reisgids meewilde. Blijkbaar een unicum voor hem.

Onze eerste halte is natuurlijk de 16 meter hoge Boeddha in de Toda-ji tempel. De verhalen blijken niet gelogen, het beeld is inderdaad imponerend. We maken een rondje om het beeld en weten onze ogen af en toe net lang genoeg los te scheuren van het ding om de kleinere, maar zeker niet minder gave beelden vast te leggen op de foto's.

Als we weer buiten staan, lopen we een aantal trappen op naar de Todai-ji tempel. Onderweg kopen Sandra en ik wat hertenkoekjes, om binnen een minuut belaagd te worden door de beesten. Als we niet snel genoeg naar hun zin zijn, beginnen de krengen ook nog eens te happen. Eén bijt mij net onder mijn knie en gaat ook een aantal keren voor de regio waar ik absoluut geen tandafdrukken wil. Gelukkig weet ik dat te voorkomen, al is het soms kantje boord. Niet geheel onverwacht ligt de rest van de groep in een deuk om ons.

Bij de Toda-ji kijken we op ons gemak rond en besluiten vervolgens onze lunch weg te werken. Dit is ook het moment dat karma toeslaat, als een hert zich stort op de bananenschillen van Ruud en Rick.

Met het nodige leedvermaak loop ik door naar de Kasuga-taisha schrijn. Deze schrijn kenmerkt zich vooral door de vele lantaarns die langs het pad staan. Onder begeleiding van deze lantaarns lopen we dieper het bos in, totdat we bij een nagenoeg verlaten gebouwtje komen. Nu we ontsnapt zijn aan de grote mensenmassa, nemen we een paar momenten om te genieten van de rust.

Als we klaar zijn om ons weer in het gewoel te storten, lopen we buiten het park om naar Ukimodo, waar we de groepsfoto van de dag maken. Bukkend voor de laag groeiende bomen lopen we door naar het park, waar de groep opsplitst. We gaan zitten op een grote steen in het parkje, waar ik een kipsandwich tevoorschijn haal als tussendoortje. Dat blijkt een grote fout. Nog geen minuut later zijn Sandra en ik hard aan het vechten om drie herten op afstand te houden die ook wel trek hebben in een broodje kip. Gelukkig druipen de dieren af als ik het ding naar binnen gepropt heb.

We keren terug naar het station en Shun, die zichzelf gelukkig lekker beziggehouden heeft. Als de hele groep weer verzameld is, springen we in de trein terug naar Kyoto. Vlak voor we in de stad aankomen, maakt een aantal van ons nog een tussenstop bij een sake brouwerij en museum. We bekijken de gereedschappen die gebruikt worden om het drankje te brouwen, krijgen de kans om een aantal soorten te proeven en krijgen ook een flesje mee.

Als we weer in de trein zitten voor het laatste stukje terug in de stad, krijg ik een gebouw met een nogal bekend logo in het oog. Het blijkt het hoofdkantoor van Nintendo te zijn. De gamer in mij komt direct naar boven en ik weet een aantal foto's van het gebouw te maken.

Terug in het hotel houden we een rustpauze, voordat de tweede etappe van de dag gaat beginnen. Om 6 uur verzamelen Birgit, Ruud, Maarten, Rick, ik, Sandra en Kjell zich in de lobby. Met de bus gaan we naar een restaurantje toe aan de rand van onze geplande activiteit: het bekijken van een aantal verlichte tempels.

Als de buikjes vol zijn, lopen we naar de eerste stop: de Higashiyama-ku pagode. Het verlichte zwart-witte gebouw steekt prachtig af tegen de nacht van de stad. Van daaruit leidt onze wandeltocht naar Kodai-ji, een tempel met een aangrenzend bamboebos dat vele mooie spookachtige plaatjes oplevert.

Tenslotte gaan we door naar de Shoren-in tempel, waar het grasveld verlicht wordt door vele blauwe lampjes. Ook hier weten we prachtige foto's te maken. Ook neem ik een paar minuten om simpelweg te genieten van het schouwspel. Dit zijn de momenten waarop ik zo blij ben dat ik deze reis maak. Als we dan ook nog met een lampion door de tuin heen mogen lopen, is het fabelachtige avontuur compleet. Het voelt haast alsof je in een andere wereld loopt, één waarin de problemen van je gewone leven even niet lijken te bestaan.

Helaas komt daar een einde aan als onze tocht is afgelopen. We keren weer terug naar de echte wereld en ons hotel. Morgen zullen we Kyoto helaas weer gaan verlaten. Voor de eerste keer deze reis wilde ik dat ik hier een dag langer mocht blijven. Er is hier zo gigantisch veel te zien en te beleven, dat ik het gevoel heb dat ik maar een fractie heb gedaan.

Gelukkig is er ook nog heel veel om naar uit te kijken. Morgen zullen we afreizen naar Matsumoto. En dat doen we met, jawel, de Shinkansen! Eindelijk kan ik de razendsnelle Bullet Train zelf ervaren. Ik ben benieuwd of die zijn reputatie waar kan maken. Eenmaal aangekomen in de stad, zullen we ook het 'Zwarte Kraai Kasteel' gaan bezoeken. Dit kasteel wordt vaak als tegenhanger van Himeji Castle genoemd, de witte reiger tegen de zwarte kraai. De vakantie is inmiddels over de helft heen, maar gelukkig staan er nog heel veel avonturen op ons te wachten.

Geschreven door Mikezuidhoek