Vandaag zullen we een fietstocht maken van ongeveer 17 kilometer over de Kibi-vlakte. We verzamelen om half 9 in de lobby van het hotel en vertrekken per tram naar het station van Okayama.

Eenmaal daar wachten we op de meiden die uit het andere hotel moeten komen. Stipt om 9 uur zijn we compleet en nemen we de trein naar Soja, waar onze tocht zal beginnen. Onderweg modderen we wat aan met het bijladen van onze OV-kaarten. Hoewel het sneller gaat dan in Nederland, hebben de Japanse automaten een paar foefjes die wij niet gewend zijn.

Als we aankomen in Soja, blijkt één van mijn groepsgenoten zijn kaart kwijt te zijn geraakt. Hierdoor moet hij opnieuw betalen voor de rit, zo’n 400 yen of 4 euro, terwijl de rest van de groep met een mengeling van leedvermaak en medelijden toekijkt.

Bij de fietsenverhuur komen we, geheel volgens verwachting, andere Nederlandse toeristen tegen. Er wordt een beetje gekletst terwijl Shun de fietsen afhaalt. Onze angst dat we met barrels de weg op worden gestuurd blijkt ongegrond. Hoewel iets kleiner dan comfortabel, zijn de fietsen van prima kwaliteit. We maken nog even een korte stop bij de supermarkt voor de laatste voorraden en gaan dan op weg.

Het duurt ongeveer vijf minuten voordat we onze eerste flater begaan. De ene helft van de groep rijdt door een rood stoplicht heen. De paar die achterblijven moeten vervolgens toezien hoe een groot deel zonder omkijken doorrijdt. Na ‘streng’ toegesproken te zijn door onze gids, beteren we ons leven en volgen we de regels wat nauwkeuriger. Een klein halfuurtje later komen we aan bij onze eerste stop, een boeddhistische tempel. Hier houden we een korte pauze terwijl we rustig rondkijken.

De tweede etappe had ongeveer drie kwartier moeten duren. Maar aangezien wij Nederlanders wel met een fiets overweg kunnen, rijden we ook dit deel in een half uurtje weg. Zelfs het feit dat we een paar keer moesten stoppen omdat mensen achterop waren geraakt om foto’s te nemen kon het tempo niet omlaag brengen. Onze tweede stop bracht ons bij de grootste Shinto-schrijn tot nu toe. De Kibitsu-jinja schrijn is de belangrijkste in deze regio. Hij is ook duidelijk minder toeristisch dan een aantal van de andere heiligdommen die we tot nu toe bezocht hebben. Je ziet veel meer de lokale bevolking rondlopen en er worden ook buitenschoolse activiteiten zoals boogschieten georganiseerd.

Een tochtje van een kwartier (tien minuten voor ons), brengt ons bij nog een kleine schrijn. Enigszins uitgekeken op tempels, wordt onze aandacht meer getrokken door de vele schildpadden die in de gedeeltelijk drooggevallen riviertjes naast het complex bivakkeren. Dan is het tijd om de fietsen in te leveren en terug te gaan naar Okayama.

Terug in de stad, duik ik met een klein groepje de reusachtige Aeon mall in vlak naast het station. We kijken onze ogen uit bij de arcade, die ramvol staat met hijskraanspelletjes waarbij allerlei soorten knuffels en andere hebbedingen gewonnen kunnen worden. Een verdieping lager rusten we wat uit bij de Starbucks, waar ik even contact heb met het thuisfront.

Via de boekwinkel lopen we rustig verdieping voor verdieping terug naar beneden. We kijken ook even rond in de kleine Pokémon winkel, maar een foto is alles wat ik meeneem.

We keren terug naar het hotel, waar we genieten van het badhuis. Het is enigszins puzzelen om te zien wat we moeten doen. Eerst douchen (die wisten we) en geen handdoeken op de grond (wisten we niet). We blijven langer in het bad hangen dan de Japanse gasten die het bad bezoeken, maar ook wij verlaten na een kwartier het hete water om af te koelen op de kamers.

Die avond trekken we weer de stad in op zoek naar eten. Na het nodige zoeken, vinden we een restaurant waar we onze bestellingen moeten doen via een iPad. Dat zou normaal geen probleem zijn, maar wel als alle teksten in het Japans zijn, zonder vertaalknop. Met behulp van Google Translate en een beetje pielen weten we uiteindelijk toch lekker te eten. Als we daarna een tweede poging doen om een barretje voor de avond te vinden, vangen we helaas opnieuw bot en gaan we terug naar het hotel.

In de lobby krijg ik een sloot aan WhatsApp berichten. Een aantal leden van de groep heeft, samen met onze gids, een aantal onbeperkt bier locaties gevonden en vervolgens een karaoke bar. Aan de foto’s te zien heeft iedereen het geld er ruim uitgehaald. Aangezien we morgen om half 8 klaar moeten staan om naar het kunsteiland Naoshima te gaan, ben ik benieuwd hoe dat zal aflopen. Maar wie weet, misschien kan iemand moderne kunst beter waarderen met een kater?

Geschreven door Mikezuidhoek