Vandaag vervolg ik m’n verkenning van de twee gezichten van Hiroshima. Samen met Sandra, Kjell, Mariska, Rick, Birgit en Maarten begin ik in het Hiroshima Memorial Museum. Dit museum beschrijft in zeer duidelijke termen het moment waarop de atoombom op de stad viel tot en met het leed dat zelfs vandaag de dag nog geleden wordt.

Het museum hangt vol met voorwerpen die slachtoffers bij zich hadden of droegen op het moment dat de aanval kwam. Ook lieten de vele foto’s de verschrikkelijke verwondingen zien die de overlevenden hadden opgelopen. Zij die de oorspronkelijke explosie overleefden, stierven in de dagen daarna een gruwelijke dood door de gevolgen van stralingsziekte. In de decennia daarop is een nog grotere groep geclaimd door kankers veroorzaakt door de straling. Zelfs ongeboren kinderen zijn niet gespaard gebleven.

Hoewel we verwacht hadden slechts anderhalf uur in het museum te blijven, was het al bijna lunchtijd voordat we weer buiten staan. Na een snelle lunch besloten we dat het tijd was voor wat opgewekter activiteiten en vertrokken we naar Hiroshima Castle.

Hiroshima Castle is een gedeeltelijke replica van het oorspronkelijke fort. Het oorspronkelijke complex was verwoest door de bom, met slechts enkele funderingen als herinnering. De herbouwde toren huisvest een klein museum geweid aan de het feodale tijdperk, waarin Samurai en Ninja vochten terwijl Shogun de dienst uitmaakten. Sommigen blijven buiten en anderen vermaken zich met een verkleedpartij terwijl ik rustig door het museum loop richting het observatiedek op de 5e verdieping. Onderweg bewonder ik uitrustingen en wapens uit die tijd, en mag ik zelfs een Katana, een traditioneel zwaard, vasthouden.

Het uitzicht over de stad is niet bijzonder, er zijn te veel hogere flatgebouwen waardoor de afstand die je kan kijken aardig beperkt wordt. Wel blijft het mooi om te zien hoe het oude fort nog steeds een prominente plaats in de stad inneemt. Eenmaal uitgekeken ga ik terug naar beneden, waar ik wacht op de anderen voordat we onze weg vervolgen naar de Shukkei-en.

De 'smalle tuinen' halen het qua omvang niet in vergelijking met bijvoorbeeld een Central Park, maar zijn in hun eigen recht toch bijzonder. Een kronkelpaadje trekt door het park heen en leidt langs verschillende soorten bomen, een bamboebos, verschillende theehuisjes en de grote vijver met Koikarpers en schildpadden in het midden. Hier kunnen we even ontsnappen aan de drukte van de stad voordat we weer terugkeren via een aantal souvenirwinkeltjes naar het hotel. Tegen die tijd beginnen onze enkels en ruggen aardig te protesteren van het lange staan en wandelen.

Na een klein uurtje rust, neemt Shun ons mee naar een traditionele dansvoorstelling, Kagura geheten. Met behulp van dans en zangerige teksten, die helaas enkel in het Japans waren, werden mythologische verhalen uitgebeeld. Gelukkig hadden we een blad met een samenvatting van de verhalen meegekregen, anders hadden we het waarschijnlijk niet kunnen volgen. De kostuums zijn prachtig en de dans indrukwekkend en ik maak dan ook veel foto's, wat gelukkig is toegestaan.

Na afloop wil de groep nog iets eten, maar ik besluit het vroeg voor gezien te houden. Morgen brengt de reis ons naar de tempels op Miyajima. Dit betekent opnieuw veel wandelen. Dat vooruitzicht, gecombineerd met de weersvoorspelling van morgen, die helaas niet goed is, doet me vermoeden dat ik morgen mijn energie hard nodig ga hebben.

Geschreven door Mikezuidhoek