Donderdag 5 september 2024 🌺💃🏼

Om 7 uur ben ik alweer wakker⏰Natuurlijk met een volle blaas. Dus hopla eruit en afwateren 🚽
Ik begin daarna meteen maar eens met het bij elkaar zoeken van mijn spullen en het weer in het kleine koffertje en de rugzak krijgen 🧳 🎒 Ben trots op mezelf hoe goed ik ingeschat heb wat ik nodig had en de rest had thuis gelaten🤪. Slechts 10 kilo bagage mee mogen nemen heeft zo zijn voordelen😘

Al voor 8ten ben ik bij het ontbijt en zetel me naast Clarianne. Mijn inmiddels grote vriendin Minou komt er later ook bij zitten en nog wat later Herma. Debbie laat zich ook af en toe zien en heeft blijkbaar ervaring met mensen die de kamersleutels mee naar huis nemen: Lieverds, de sleutel in de deur laten zitten graag🙏🏻🌺
Ik moet terug naar de kamer, want ik heb de sleutel nog bij me 😅

Vanaf 10 uur rekenen we af wat we in de afgelopen dagen hebben verbruikt aan drankjes. 💴
Hier wordt gewerkt met een ‘honesty bar’ waarbij je dus zelf aanvinkt wat je hebt gedronken. De schade viel mee en ik liet ook nog wat eurootjes in de leuke fooiendoos vallen. Zie foto.
Daarna hebben we nog tot 12 uur voor ons zelf en de meesten nestelen zich weer ergens in de tuin of aan een van de tafels onder de overkappingen met haaknaald en garen.🧶

En zo vliegen de laatste uurtjes voorbij en om 12 uur gaat de bel 🛎️
We Springen op! Eten🥘 !!! Een uurtje eerder dan gebruikelijk ivm de vliegtijden ✈️
Ik weet opnieuw niet meer wat het allemaal was, alleen dat het weer heel smakelijk was met meloen toe. Het eenvoudigste toetje van de hele week 🤪
En dan is het 13 uur 😩
Tijd om nu écht de koffers in de auto te laden en afscheid te nemen van de mensen die niet naar Girona airport gaan.
Nee, geen tranen, maar wel veel dikke knuffels en lieve woorden naar elkaar toe 😚
Ook Adinda en ik laden de auto weer vol en nemen ook Nanny mee. Nanny is een weinig opvallende dame van respectabele leeftijd in het gezelschap. Ze is regelmatig bij Debbie in de B&B en schrijft zich in voor allerlei meerdaagse workshops zodat ze lekker aanspraak heeft. Daardoor kan zij ook ons gezelschap vergelijken met de eerdere ervaringen die ze had en ze vertelde dat ze dit een hele fijne groep heeft gevonden, die prettig met elkaar omging. Dat maakte ze ook weleens anders mee 😘

Ik nam deze keer weer het stuur in handen en Google maps bracht ons feilloos naar het vliegveld 🚙

Bij daglicht is alles veel makkelijker te vinden en het autoverhuur kantoortje kreeg dus ruim op tijd de sleutel van ons terug. En de auto natuurlijk😅

In de vertrekhal kwamen we ook een deel van de haakclup weer tegen en we dronken nog een bakkie leut ☕️
Deze keer geen vertraging en we stegen zelfs wat eerder op✈️

Net als op de heenweg zat ik op stoel 12D bij de nooduitgang.
Ik had me voorgenomen nu eens écht goed te luisteren naar de codewoorden in geval van nood.
De woorden die ik op de heenweg niet goed kon verstaan en al helemaal niet kon onthouden 🤪
Er kwam een stewardess ons vragen of wij bereid waren mee te werken in geval van nood. Ja hoor, geen punt.
Als er wordt omgeroepen:
(ik bereidde me voor op wat er nu ging komen)
‘Evacuee aircraft!’
dan moet de nooddeur geopend worden.
En klaar was ze.
Hè!???
Ik kon het héél goed verstaan en het waren helemáál geen onlogische woorden! 😅
Het moet aan de uitspraak van die pursur op de heenweg gelegen hebben, kan niet anders. Hij was dan ook een beetje een zenuwenpees en rekende mij te weinig voor mijn bestelling. Laat Transavia het maar niet horen.

De vlucht vloog voorbij en ik haakte nog even drie bloemetjes. Als ik even naar het toilet ga word ik tegengehouden door een van mijn medehaaksters Louise, die op rij 20 zit.
Kijk! zegt ze: Daar zit Joyce van B&B Vol Liefde! Ik kan natuurlijk niet uitgebreid gaan staren en ik zie haar vanaf de achterkant, maar ze lijkt het idd te zijn 🤔 Naast haar zit een man die een broer van die Albert met zijn Sjaak zou kunnen zijn.
Ik ‘moet’ het van Louise doorgeven aan de andere haaksters die verspreid over het vliegtuig zitten.
Nou, ok dan. Ik geef het door aan Sandra en dan mag Sandra het weer doorgeven aan Marianne, enz.
En zo gaat het als een lopend vuurtje door de cabine 🔥
Stelletje pubers! 😂

En dan staan we met zijn allen in de aankomsthal bij de bagageband 🧳🎒
Het is nu echt uit met de pret.
Iedereen neemt afscheid.
Ook ik.
Van Minou en Adinda krijg ik de allergrootste knuffels. Met deze twee heb ik de meeste klik gekregen. Adinda door het vergeten van haar mobieltje en Minou omdat ze gewoon een lekkere kletskous is en wij elkaar erg lagen. Zij maakte de afwezigheid van Tine een beetje goed. 😌

Ik loop samen met Nanny naar de auto want ik breng haar even langs in Amsterdam Zuid waar zij (prachtig!) woont!
Om half 8 was ik zelf ook thuis. Jammer, maar ook weer fijn.

Morgen naar Tine!
Alles vers van de pers vertellen! Al heeft ze steeds mee gelezen natuurlijk!
Volgend jaar gaan we samen!!!
💃🏼🌺

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek