Om half 10 maar eens opgestaan. Het hele veldje is dan al wakker. Ik ga hier het laatste naar bed (voor 12en hoor) en sta blijkbaar ook het laatste op!
Voordeel is dat de tafel dan al gedekt is en de koffie ☕️ al klaar staat. Nu moet je je niet teveel voorstellen bij een ‘gedekte’ tafel hoor! Brood en beleg, één mes om te smeren, één theelepeltje voor de koffie, twee bekers, een theezakje voor de thee en één bord. O ja, koffiemelk, de Nescafé oploskoffie en zoetjes. En dat alles wordt zonder enige vorm van styling op tafel gedropt. Reden: we hebben vakantie! 🍴 ☕️ 🧀 🥯
Het weer werkte vandaag goed mee. Lekkere temperatuur, geen wind en geen regen. Maar het weer gaat niet zo blijven. We zien op verschillende weerappjes dat het dit weekend veel gaat regenen ☔️ en de aankomende week het dan wel minder regent, maar er wel elke dag regen zal vallen. We waren gisteren al wat aan het overpeinzen of we niet beter eerder naar huis konden gaan. En vanmorgen hebben we die knoop doorgehakt.
We gaan vrijdag naar huis. 🏠
Het enige dat ik momenteel kan doen is fietsen 🚴🏻‍♂️ en zitten 🪑. Als het geen lekker fietsweer is, dan wordt het dus zitten vóór- of ín Oude Willem. We zijn gek op haar, maar we willen haar het liefst toch dagelijks een paar uurtjes alleen laten.
De regenkans is volgende week vrijdag ook groot en Oude Willem nat in moeten pakken is geen prettig vooruitzicht. Nog een laatste overweging is de drassige plek waar we op staan met onze vriendin. We willen haar natte voeten besparen 👣.
Het kost even wat heen- en weer geapp met Wendy, die ons zou komen helpen alles weer op te ruimen, om dat nu naar een week eerder te verschuiven. Maar! Het is gelukt! ❤️ Die lieverd!
Omdat we deze vakantie nog geen enkele keer lekker op een terrasje geluncht hebben, wordt dat vandaag ons doel.
Met behulp van de knooppuntenapp stippel ik de weg uit naar Drie, waar we dat leuke restaurantje in het bos 🌳 🌳 🌳 hadden ondekt vorige week en met de kinderen een ijsje hadden gegeten.
Eerst even de spionnetjes op mijn stuur monteren. O, wat een heerlijkheid die dingen! Ik kan goed zien wat er achter me gebeurt én Marcel in de gaten houden. Alsof dat nodig is 😅😂
We zijn niet ver van Drie af als ik opeens bovenaan de binnenkant-achter, van mijn dijbeen nattigheid voel 😬. Ik maak me meteen een beetje zorgen, want een van de bijverschijnselen van kanaalstenose is dat je incontinent kan raken of je ontlasting niet meer kan regelen. 💩 Zal met toch niet gebeuren dat ik een ‘spoedje’ wordt die de operatie van een ander in de war gooit! 🥴
De nattigheid blijft echter beperkt tot één plek en ik besluit eens te voelen met mijn vinger. Als ik kijkt wat eraan blijft plakken is dat een soort smurrie. Poep?
Ik ruik er maar eens even aan, al fietsende, maar het ruikt niet naar poep. Het ruikt naar niks.
De nattigheid voelt ook niet zo nattig meer en mijn ondergoed is verder droog, dus ik ben niet echt aan het leeglopen. Gelukkig! 😅
Ik fiets dapper door naar Drie, zonder Marcel op de hoogte te brengen van mijn penibele momenten en ik ben blij als we er zijn. Met een zakdoekje veeg ik over de plek waar ik de nattigheid voelde en er belandt wat smurrie op de zakdoek, maar het is niet noemenswaardig. Marcel ziet ook verder geen gekke dingen. Aan de onderkant van mijn jurkje zit wel iets ranzigs dat waarschijnlijk afkomt van een beest 🐛 🐜 dat op het verkeerde moment op de verkeerde plek terecht kwam. Namelijk tussen mijn dijbeen en het zadel.
Dit liep dus met een sisser af gelukkig. 🤪
Bij Drie zetten we onze gemotoriseerde vriendjes uit en leggen ze aan de ketting. Dat klinkt onvriendelijk, maar we bedoelen het goed. We zouden niet zonder ze kunnen, dus behoeden hen voor vreemde snuiters die ook weten dat zo’n tweewieler met middenmoter begerenswaardig is.
Oef! We zijn niet de enige die hadden bedacht om even bij het Boshuis iets te eten. Er staat een ríj́ bij de ontvangsttafel!!!
Ik ga maar even bij de vijver met koikarpers 🐟 zitten als Marcel op zijn beurt wacht. De duur valt mee, maar we belandden wel binnen i.p.v. op het terras. Het is overigens een stokoud pand dat ooit gedeeltelijk religieuze bestemming had.
Ik verorber een bol met zalm en Marcel neemt een hooiwagen, iets met gebakken champignons is dat.
We maken niet veel mee verder bij het Boshuis, dus dat is een beetje saai voor dit dagboek 😩
De knooppuntenapp brengt ons weer terug naar de camping 🏕 via mooie paden door het bos, waar we weer lekker neerploffen in de schaduw van de boom.
Ik maak voor de eigenaresse een overzichtje van alle logés en visite die we hadden en vouw daarna een stuk of wat kraanvogels. Dit laatst met de BB gedaan op school en ik dacht: kan ik dat nog uit mijn hoofd? Nee. Ik moest weer even een opfriscursus doen met mijn eigen filmpje dat ik toen voor de klas gemaakt had. Maar nu weet ik het weer en vouw moeiteloos de ene na de andere. Ik heb een leuk vouwbladenblokje van de Action (zal niet…) met veel veschilende prints erop, dus het wordt een kleurrijke volière hier. Het is rustgevend én de kraanvogels staan symbool voor gezondheid. Ik weet niet of ik er echt 1000 moet vouwen voordat dat werkt….😜
Ondertussen heeft Marcel Jos van Bommel aan de lijn en wordt er gepraat over onze reis naar Zambia die vorig jaar niet doorging, dit jaar niet doorging en hopelijk volgend jaar wel doorgaat. We blijven hopen dat het volgend jaar wel gaat lukken!!! En mocht dat niet zo zijn? Dan hebben we altijd nog Oude Willem!

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek