Hi Anita! Jij was wel héél snel met je reactie vanavond! Ik had alleen nog maar de foto’s geplaatst! De foto’s doe ik via mijn mobieltje, het verslagje via de iPad. Dus vandaar. Nu dan dus het verhaal bij de foto’s!

Wat leuk te lezen dat sommigen van jullie naar mijn verhaaltjes uitkijken en ze helemaal niet lang vinden, zelfs niet lang genoeg ook! 😅 En of ik niet een boek kan gaan schrijven! 🤭 OMG! Het gaat nergens over wat ik schrijf! Maar toch wel leuk om te horen dat er anderen zijn die al dat gewauwel leuk genoeg vinden om er even tijd aan te besteden. Wordt zeer gewaardeerd!

Ik schrijf mijn vakantie verhalen altijd voor onszelf, gewoon omdat mijn brein en dat van Marcel inmiddels ook, zo verschrikkelijk veel vergeet! Grote lijnen blijven er wel hangen, al worden die lijnen steeds kleiner, maar de details zakken al snel naar kwabben in mijn brein die al volledig uit de running lijken te zijn. Soms lukt het nog als ik veel ‘uhhhh.....uhhhhh....uhhhh...’ zeg en er heel moeilijk bij kijk, iets boven water te halen, maar het kan ff duren hoor!

Over een dag als vandaag is het best lastig om iets te schrijven... We hebben namelijk niets gedaan.
We begonnen deze dag met uitslapen! Natuurlijk waren we gewoon om half 8 wakker, maar deze keer geen kinderen om ons om te bekommeren, dus we draaiden ons nog eens even lekker om. Marcel had de kooi in Oude Willem weer helemaal voor zichzelf na twee nachten door Airen links en rechts om de oren geslagen te zijn en ik heb op mijn nagelnieuwe, net omgeruilde stretchertje, heerlijk geslapen.
We doen veel dingen niet op de camping die we thuis wel doen, maar op zondagochtend een gebakken eitje 🍳 eten is een ritueel dat we niet over willen slaan. Uiteraard is Marcel de Chef de Cuisine en werp ik mezelf op, zoals gewoonlijk, als fijnproever. Nou, het smaakte weer hemels hoor!
Vandaag heb ik me weer eens aan een pijnstiller 💊 gewaagd. Ik heb die ronde rakkertjes de afgelopen week in hun doordrukstripje laten zitten omdat ik er een beetje suf van werd en de kots-sessie van vorige week op school, zit nog vers in mijn geheugen. Gelukkig heb ik er nu anti-kotszooi bij, dus kon ik hoopvol gaan zitten wachten op het uitblijven van mijn pijnklachten. Helaas viel dat een beetje tegen.
Ik heb mezelf naar het toiletgebouw verplaatst met behulp van mijn twee Nordic stokken. Ik heb in dat gebouw momenteel twee favoriete kamertjes, speciaal voor mensen zoals ik gemaakt. Het invalide-toilet en de invalide-douche!
Wat heerlijk dat die pot wat hoger hangt en ik me kan vasthouden aan die beugels als er pijnscheuten door mijn lijf denderen! Er staat ook nooit iemand te wachten tot het toilet vrij is want ik ben de enige op de hele camping die zich zo abnormaal voortbeweegt.
De invalide-douche is ook geweldige plek voor mij! Ik had van thuis een klapkrukje meegenomen zodat ik onder de douche kon zitten, niet wetende dat er hier zo’n prachtige, speciaal voor mijn soort gemaakte, doucheruimte is!
Er hangt een ruime troon aan de wand met genoeg ruimte voor een flink zitvlak. Twee opklapbare leuningen zorgen ervoor dat ik er niet links of rechts afglibber. De douchestang zorgt ervoor dat je de douche op een hoogte kan hangen dat het water niet al ijskoud is voordat het beneden is. Een ruimte plek om je kleding en badtas kwijt te kunnen én een wastafel. Ik moet even zoeken, maar als ik dan toch een klein puntje van kritiek mag uiten, dan gaat dat over het eenzame haakje dat graag gezelschap zou willen van nog één of twee vriendjes.

Tja, het is vervelend dat ik geplaagd wordt door mijn kanaalstenose, maar het geeft mij ook de gelegenheid de wereld eens te bezien van een andere kant.
Ik ben nog nóóit op een invalide toilet geweest, behalve dan als de rij voor het damestoilet zó lang was en ik bijna in mijn broek piste. Maar nu ben ik degene die er gebruik van moet maken, want op deze camping zijn namelijk de gewone toiletten nogal laag. Thuis kan ik gelukkig wel gewoon naar de plee hoor!
Met de invaliden-douche ben ik nóg blijer! Ik zit als een koningin op de troon terwijl er een waterval van warme druppels over me heen spoelt! Na het douchen droog ik de troon even af en kan het dan gebruiken als zitplek om me aan te kleden. Helemaal de bom die ruimte!

Jeetje! Hoeveel zinnen heb ik nu alweer geschreven? En ik ben nog niet klaar!
Gauw verder dan maar!

Het bezoek aan het toiletgebouw was voor mij vandaag mijn enige uitje. Ik heb verder alle plasjes op Mademoiselle Piche gedaan. Met een extra doekje over haar brilletje en wat lekkere luchten in het doorspoelwater, moet zij zich wel zeer vereerd gevoeld hebben met zoveel aandacht.
De rest van de dag hebben we onze tijd besteed aan zitten op de stoelen, beentjes omhoog, boekje, mobieltje of iPad in de hand, broodje warme worst, Max Verstappen kijken (M), in slaap vallen, wasrekje repareren, beetje orde scheppen in Oude Willem, ons verplaatsen met de zon mee/met de schaduw mee én een beetje kijken naar de mensen om ons heen.
Een paar observaties:
Sinds gisteren hebben wij nieuwe buren. Een oma en opa en daarnaast hun dochter met man en twee dochtertjes. Laten we het erop houden dat de twee kleintjes, ik schat 1,5 jaar en 3 jaar, erg moeten wennen aan campinglife, want ze huilden deze ochtend al meer dan Airen en Dex in de hele vakantie en daarvoor deden. De rust keerde weer terug, toen de familie op de fiets stapte met hun hele hebben en houwen om, als ik goed gok, naar het recreatiegebied Zeumeren te gaan. Dat ligt hier om de hoek. Een soort Twiske.
Bij het zien van de mensen hier op de camping viel me op dat er een redelijk aantal zijn van onze leeftijd. Het deed me goed te constateren dat onze figuren eigenlijk helemaal niet uit de toon vallen. Allemaal hebben ze rondingen op plekken die we daar liever niet willen. De een kleedt zich wat beter dan de ander, waardoor er wel of niet het nodige gecamoufleerd wordt. Maar dat laatste heeft niets met leeftijd te maken moet ik constateren. Het deed me goed die observaties te maken en ik moest denken aan de plaatjes in mijn biologieboek van vroeger. De ontwikkeling van baby tot oud lijk, zullen we maar zeggen. Daarop zag ik al dat de lichamen op de buik en billen flink waren uitgedijd in de breedte maar in de lengte flink was gekrompen. Als in 1974 dat al in het biologieboek stond, moet ik nu toch maar eens geloven dat het gewoon waar is en niet meer denken dat ik slanker zou moeten zijn😅
Ik weet niet of jullie ook de foto’s bekijken die ik plaats? Vandaag kan je daar het toiletgebouw zien, maar ook een paar foto’s van dingen die gaan opvallen.
Zo komt er iedere dag een hondje langs als het etenstijd is. Ik noem hem maar Kruimeldiefje. Geen idee van wie die is, maar als er ergens gekookt wordt dan komt dit hondje eventjes buurten.
Wat je op een van de foto’s ook kan zien is een echtpaar. Zij staan met hun caravan op de kop van het veldje en hebben bij onze aankomst mij al flink geërgerd door alleen maar te zitten kijken naar hoe wij aan het werk waren met de vouwwagen. Ja, dat soort mensen dus. Geen vinger uitsteken, alleen maar koekeloeren😡
Vandaag zaten ze wederom, zoals elke dag, pontificaal voor hun sleurhut te KIJKEN!
Kijk, ik heb natuurlijk ook zitten kijken naar anderen, maar ik doe dat toch iets subtieler en ik vind dat ik wél mag kijken, maar zij eigenlijk niet.
Haha! Logica van een koe.

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek