Och och och! Wat had ik me druk gemaakt deze keer over de nachten! Vorig jaar heb ik het zó koud gehad dat ik me er dit jaar aan alle kanten voor wilde wapenen. Een nagelnieuwe slaapzak mee en een extra een persoonsdekbed. Sokken, lange mouwen shirts, leggings en oorwarmers. Dat laatste is een leugentje.
Deze nacht had ik het niét koud! Halleluja wat een zegen! Ik had wel een klein gevecht met mijn slaapzak die, als ik omdraai, dat ook doet.....
Mijn net aangeschafte stretcher bleek spijtig genoeg, minder lekker te liggen dan toen ik het bij de Vrijbuiter uitprobeerde. Ik voelde zowel links al rechts de stangen in mijn vetrolletjes duwen. Is mij dat nou in de winkel niet opgevallen? We merkten gisteren al dat het ding al stuk was en het sowieso terug moet naar de winkel. Neem ik maar meteen een iets bredere maat denk ik. Misschien is het een idee als de fabrikanten er confectie maten opzetten; ‘Deze stretcher is geschikt voor maat 44 t/m 48. Zoiets. Maar dat is misschien te confronterend....😂

Na het opstaan en ontbijtje, zijn we de luifel op gaan zetten. We hadden dit liever gisterenavond gedaan maar gezien de reputatie van de buurvrouw hebben we het maar even uitgesteld. Door flinke regen vannacht, was de ingang en een deel van de binnenvloer nat geworden. Dus nu écht tijd om het overdekte terras aan Oude Willem vast te ritsen.
En dat was best nog een klusje . Want ondergetekende kon weer niets anders dan aanwijzingen geven en haar handen op haar rug houden. En dat laatste is een grote uitdaging als je ziet dat je helpers moeite hebben met het begrijpen van de instructies. Dat kan natuurlijk aan mijn instructies liggen, maar ik hou het er liever op dat het onbekendheid is met het materiaal 😅. En laten we eerlijk zijn, als ik Marcel’s taak als kok over moet nemen en ik zijn instructies moet opvolgen wat betreft het pakken van materialen en ingrediënten dan heb ik net zulke twee linkerhanden....

Jesper, Airen en Joah waren er in de loop van de ochtend. Airen verheugt zich al het hele jaar op het jaarlijkse kampeeravontuur tent ⛺️ met opa en oma. En eindelijk was het dan zover!
Dex en zij vliegen elkaar in de armen en het spelen begint meteen. Deze keer zijn ook de fietsjes mee, dus er kan gecrosst worden over de camping. Denice komt een uurtje later want die had eerst lekker paard gereden met haar vriendinnen. Louis sluit ook nog aan, hij is met de motor gekomen. Wel fijn dat we nu zo dichtbij zitten. Een klein uurtje rijden en je bent er.

Ik heb van de middag verder niet heel veel mee gekregen. Ik was vandaag namelijk meer dan dood- en dood moe na de afgelopen twee pittige dagen en de vermoeiende weken daarvoor.
Mijn lijf is echt opperdepop. De pijnstillers hebben moeite de pijn te stillen.
Als de hele bubs even naar Voorthuizen rijdt om een ijsje te halen, duik ik even mijn bedje in om te slapen. Jammer van die vlieg 🪰 die steeds op me kwam zitten en ik moeilijk kon negeren, maar toch ben ik af en toe weggestukkeld.

Marcel was, voor het eerst deze reis, weer in zijn element met de Skottel en maakte zoals altijd Ratjetoe. Deze keer met rijst en kip. Het ging er gretig in.
Jesper en Denice en Joah reizen na het eten weer af naar Purmerend.

Het is n 20 uur en 19 minuten. Airen en Dex zijn nog heerlijk aan het spelen bij het leuke speelhuisje waarin we échte kaboutertjes ontdekt hebben! Ze zijn gemaakt van berkenstammetjes, hebben allemaal hetzelfde aan, maar de blik is van iedere kabouter anders. Airen en Dex hebben ook al een ruimte ontdekt waar allerlei boekjes en spelletjes staan. De schapen 🐑 zijn ook al geaaid en de geiten 🐐 gevoerd, die hier in de wei staan.
En nu zijn ze met Wendy naar het toiletgebouw. Even de tandjes poetsen en plassen. En als ze terugkomen mogen ze in de Voetenwasstraat!
Het is nu lekker zacht en windstil weer, dus wij zitten hopelijk nog wel even een uurtje buiten.

P.S. De buurvrouw is met de met de noorderzon vertrokken. Even afwachten wat we ervoor terug krijg. Kan alleen maar beter zijn.

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek