20 juli 2021
De temperatuur is vanmorgen al meteen beter dan gisteren. Het is ook minder vochtig en geen wind. Fijn weertje om op Oude Willems overdekte terrasje het ontbijt te nuttigen.
Marcel heeft dan al boodschappen gedaan😘! Ze beginnen hem al te herkennen inmiddels. Al denk ik dat dat niet zo is, want met de selfscan kassa’s die hij, heel modern, gebruikt, maak je met geen enkel mens contact. Je gaat bijna hopen dat je bij het poortje als steekproefslachtoffer eruit gepikt wordt! 👮‍♀️
Het is al over 12 als ik merk dat ik een voicemail bericht heb! Ah, dat zou het ziekenhuis weleens geweest kunnen zijn. En dat was het ook! Ik kreeg niet meteen contact toen ik terugbelde en uiteindelijk dan toch, maar het bleek dat ze even lunchtijd hadden. We bellen u over een half uurtje terug. 📞
Dat half uurtje werd ruim een uurtje, maar ach, het is maar tijd.
Een goed idee ook van de verpleegsters om de tijd te nemen voor de lunch, want dat hadden wij nog niet gedaan.
om een uur of half 2 word ik dan teruggebeld en krijgt te horen dat ik donderdag 12 augustus aan de beurt ben voor de operatie. 👩‍⚕️🏥 Het is wel ondervoorbehoud van spoedgevallen en daar hoop ik dan niet op. Op tussendoor piepende spoedgevallen, bedoel ik.

Na dit verlossende telefoontje was het tijd om mijn plannetjes ten uitvoer te brengen. Op de fiets even naar Voorthuizen voor een vliegenmepper, koffiemelk en een trimmer. Drie dingen waartegen we vanmorgen aanliepen te missen. Marcel kiest er voor om voor de tent te blijven vegeteren dus ga ik even lekker alleen. 🏕
Ik moet voor de artikelen die ik nodig heb naar de AH, de Blokker en kruidvat, maar natuurlijk beland ik eerst bij de Hema en scoor ik daar een leuk jurkje en een paar slippers. 👗 🩴
Ik fiets van de Hema verder naar Blokker. Normaal zou ik dat lopen maar ja….
Na de 200 meter fietsen, de fiets op slot gezet onder toeziend oog van twee mannen die op een bankje zitten. Helaas zegt mijn lijf dat ik ook moet zitten dus ik plof naast ze neer. En ja hoor! Daar begint het commentaar 😅
‘Ben je bang dat je fiets wegloopt?’
Ik weet meteen waarom die vraag gesteld wordt. Het kettingslot!
Vriendelijk als ik ben (%#@$*…..) leg ik uit dat de fiets niet verzekerd is als ik dat kettingslot er niet aan doe. Dat vinden ze belachelijk.
Ik licht nog, ongevraagd, toe dat ik uit de buurt van Amsterdam kom en het daar helaas wel nodig is.
Het gesprek veranderd naar het onderwerp: In Amsterdam wonen. Wie wil dat nou? Ze snappen er niks van! Zo druk! Geen ruimte. Herrie. Zoveel fietsen! Enzovoort enzovoort. Ik snap hen overigens heel goed, want ook ik wil niet in Amsterdam wonen.
Ik heb echter ff geen zin in geleuter en praat niet mee met de twee mannen die elkaar verder niet kennen begrijp ik uit hun gesprek. De ene woont hier en bij hem vraag ik me af of er geen plaatselijke tandarts 🦷 🪥 is gezien zijn slecht onderhouden gebit. Zou hij een vrouw hebben?
De ander komt uit Meppel en zit te wachten op zijn gezin dat een voor een langs komt druppelen. Dat vertelt hij niet, maar dat merk ik aan de jonge dame en later een oudere dame, die hem vragen waar de ander is, om vervolgens weer weg te lopen. Dochterlief komt ook nog even de sleutel 🔑 van de auto innen. Op de vraag waarom krijgt vader het klassieke antwoord: ‘Geef nou maar!’
De mannen raken met elkaar in gesprek over Meppel waar je je fiets blijkbaar niet aan een extra ketting hoeft te zetten én het feit dat niet iedereen weet waar die plaats ligt. Bij Apeldoorn? Had er eens iemand gegokt. Ze moeten beiden lachen.
Ik pak mijn mobiel en sluit me af voor hun geklets en zit doodleuk over hen te schrijven waar ze naast zitten! Ze moesten eens weten dat ze een rol gaan spelen in mijn vakantieboek! 😂 📖
Na mijn rustpauze krijgt eerst het Kruidvat het genoegen mij te mogen verwelkomen. Wat bijzonder toch dat een Kruidvat in welke plaats in Nederland dan ook, in een te klein pand lijkt te zijn gevestigd. Want ook hier moet ik net als in de filialen in Purmerend, zigzaggend door de gangpaden omdat er allerlei stellages staan met aanbiedingen of anderzins. Een beetje afstand houden tot andere mensen is haast niet te doen hier.
Ik vind een trimmer die ik voor mijn snor en neusharen kan gebruiken en ook mijn wenkbrauwen mee te lijf kan gaan. Het ouder worden is in veel opzichten leuk, maar in sommige opzichten niet. En dit is zo’n opzicht…
Bij Kruidvat vind ik, helaas, ook altijd dingen waar ik niet naar op zoek was, maar die ik wel subiet nodig heb! Zoals achteruitkijk spiegels voor op mijn fiets! Al vaker over nagedacht omdat ik moeilijker achterom kan kijken dan toen ik nog wat flexibeler was. Toen ik gisteren steeds Marcel kwijt was had ik graag zulke spiegels gehad!
Vliegenmeppers 🪰 en koffiemelk hebben ze hier niet, dus op naar de volgende winkel. Maar eerst weer even een bankje. Ik neem nu maar een ander bankje want de meneer uit Meppel is dan wel vertrokken, maar de schoonheid uit Voorhuizen zit er nog.
Bij mijn volgende stop, de Blokker, vind ik wat ik zoek: vliegenmeppers. Ze liggen voorin de winkel, maar ja, ik ben ik en ik kan het niet laten om toch een rondje te lopen. Onderweg zie ik een krukje staan en ben daar even op gaan zitten. Dat miste ik overigens bij de Hema, ik kon nergens even zitten. Ben op het laatst maar even op mijn knieën op de grond gaan zitten 🧎🏻‍♀️. Bij Blokker verkopen ze krukjes, dus dat komt goed uit als je slecht ter been bent. 👩‍🦽
Het rondje door Blokker leverde weinig interessants meer op, dus in de rij dan maar bij de kassa, daar waar ook de vliegenmeppers staan. De rij is een beetje lang, dus ik moet de wachttijd doden. Mijn oog valt op een elektrische insectenvanger, zo eentje met blauw licht. Die gaat ook nog in mijn mandje. De vliegen zijn nogal hinderlijk hier bij Oude Willem en ik verheug me er al op ze te lijf te gaan met mijn nieuwe aanwinsten.
Ik laad de aankopen in de fietstasjes van de geleende ebike, waarmee ik, voordat ik vertrekken kon, 10 minuten bezig was om het zadel lager te krijgen. Ik had natuurlijk met mijn eigen fiets kunnen gaan, maar die heeft geen zijtassen en ik ken mezelf, ik kom altijd met meer thuis dan de bedoeling is.
Ik ben nog fit genoeg om zin te hebben in een klein rondje fietsen en besluit met een omweg naar de camping terug te fietsen. Gelukkig heb ik die handige app waarop je de knooppunten die je volgen wil kan instellen.
Ik ben 100 meter op weg en dan zie ik de AH! Oeps!!! ik moet nog koffiemelk halen! Dus fietsje gestald, karretje gepakt 🛒 en de koffiemelk gezocht. Ik voel ook dat ik moet plassen en vraag een medewerker of er een klantentoilet is. Nee, dat is er niet.
Het zal wel door mijn medicijnen komen, maar het irriteert me dat zo’n groot bedrijf die service niet eens heeft en ik denk dat ik een beetje te boos keek naar de arme jongen, want hij keek heel schuldbewust en zei nog even ‘sorry’. Arme jongen, ik zeg nu ‘sorry’ terug hoor, al hoor je het niet. Ik ben gewoon niet helemaal mijn opgeruimde zelf de laatste tijd. Zal wel door de pijn komen. Tenminste, dat hoop ik! Stel je voor dat ik zo’n takkewijf aan het worden ben! Liever niet!
Als de koffiemelk is afgerekend, steek ik met mijn fietsje de weg over naar de IJstijd. Ik wist dat je daar naar de wc kan en ik had daar met alle liefde een 🍦 softijsje voor over.
En zo kon ik met een lege blaas mijn kleine knooppuntenroutetje vervolgen. Ik kreeg nog wel een boze, nee-schuddende blik van een automobilist die vond dat ik voor hem opzij moest gaan toen ik de weg overstak en hij net de bocht om kwam. Ik gaf hem een boze, nee-schuddende blik terug (want hoe moeilijk is het om even wat af te remmen/ Hij reed stapvoets!) én ik heb me beheerst, want in gedachte ging er een grote middelvinger naar hem omhoog. Mijn middelvinger wel te verstaan! 🖕 Ach, het zal wel door de medicijnen komen…
Het kost vervolgens nog wat moeite om geen knooppuntenbordjes over het hoofd te zien, waardoor ik tot twee keer toe verkeerd rijd. Maar dan ben ik uiteindelijk tóch op het goed pad en fiets 🚲 heerlijk met een omweg naar de camping met nog een kleine tussenstop bij een campingwinkel die ik tegenkwam.
Het is al tegen 6 uur als ik weer op het honk ben en plof lekker neer op een stoel in de schaduw van de boom 🌳 die achter onze tent staat. Eigenlijk hebben we een heel fijne plek hier op de camping. We worden ‘s morgens niet gewekt door brandende zon, maar staan tot een uur of 1 in de schaduw. Dan moeten we verkassen om schaduw te zoeken en daar hebben we die boom voor. Om een uur of 7 is daar nog te weinig schaduw over en verhuizen we naar het terras van Oude Willem. Ik hang een schaduwdoek op of zet een paar parasollen neer want Oude Willem vangt nu alle zon. We eten op het terras en doen daar ook de afwas. De zon schuift steeds verder op en om ons heen zien we tent voor tent in de schaduw vallen. Alleen onze Oude Willem houdt het zonnetje op zich, totdat zij ondergaat.
Het is dus een prachtige plek. Als het niet regent…..

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek