Donderdag 28 juli 2022

Nou ze zijn weg hoor!!!
WAT EEN STiLTE!!! 😬
Ik heb het er altijd even moeilijk mee dat de kinderen weer weggaan en weg zijn na een logeerpartij op de camping ⛺️. Het is enorm druk, maar ook ó zo leuk om ze om me heen te hebben en te mogen genieten van hun onbevangenheid, nieuwsgierigheid, magisch denken 🧚‍♀️, de verwondering, de humor😄, het schater lachen😂, het luidkeels zingen🎵 , de fantasie verhalen 📕 , het rollenspel 🤴🏼 👸🏽 de creativiteit ✂️ , ja zelfs het af en toe een het beetje zeuren en niet meteen luisteren 👂🏻 zijn momenten waarvan je achteraf denkt; waren ze maar weer hier 🤪.
Ik word naar mate ik ouder word ook sentimenteler en besef me steeds meer dat het leven eindig is en heel erg snel gaat🙈😅. De leeftijd die de kleinkinderen nu hebben vind ik zó leuk en is verreweg mijn favoriet. Ben ook niet voor niks kleuterjuf geworden natuurlijk.
Deze hele leuke week hebben we weer in the pocket en zijn een mooie herinnering voor ons maar zeker ook voor de kinderen al zullen zij zich later niet precies meer kunnen herinneren wat we allemaal deden 🧐🤔. De algehele campingsfeer en familieband zal ze wel altijd bij blijven denk ik. Hoop ik.
Als ze wél precies willen weten wat we deden dan heb ik natuurlijk dit dagboek waarin zij alles terug kunnen lezen.
Ik heb ooit eens bij mijn oma een week gelogeerd samen met mijn kleine broertje. Het was in Osdorp en bij haar voor de deur was een groot veld waar in die week dat wij er waren, van alles georganiseerd werd. Ik weet nog hóe leuk ik dat vond, dat ik daar iedere dag te vinden was en me méér dan enorm vermaakt heb en het nummer ‘Je t’aime moi non plus’🎵 grijs werd gedraaid en ik dat vrolijk meezong. Wist ik veel 😂. Ik was misschien 8 jaar ofzo? Maar dat weet ik dus niet meer. Hoe oud ik was, wat ik allemaal precies deed en welke rol ik had in de voorstelling waarnaar mijn oma is komen kijken.
Had ze het maar opgeschreven…. dan had ik het kunnen lezen en er opnieuw van kunnen genieten.
En daarom schrijf ik nu zoveel mogelijk op!
Ik heb voor ieder kleinkind een dagboekje waarin ik verslag doe en foto’s plak van de dagen dat ze bij mij zijn en ik op ze pas. Af en toe komt het boekje te voorschijn en zij vinden het nu al leuk om het terug te zien. Lezen kunnen ze nog niet, maar alleen al het terugkijken van de foto’s vinden ze al heel leuk. Ze tekenen ✍️ ook af en toe zelf in het boekje of plakken er iets in. Hoe zouden ze het vinden als ze dat boekje later krijgen als ik er niet meer ben en terug kunnen lezen wat we deden met elkaar? 🤔
En hoe zouden ze het vinden als ze onze gezamenlijke avonturen op de camping kunnen terugzien en lezen in het boek dat ik ervan maak?
Maar dan moet ik nu wel nu verder met het verslag van vandaag! Want dat staat er nog niet in! 😅😂

P.s.
Even opgezocht: het nummer Je t’aime moi non plus kwam uit in 1969. Dan moet ik dus 9 jaar geweest zijn!

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek