Een jaar later

Goh😅
Deze kwam als herinnering voorbij op FB. Soms ben ik (bij het teruglezen ) onder de indruk van mijn eigen teksten😅🤪

En dan is het opeens alweer een heel jaar later!
De druk op de knop bij ‘mijn ABP’ waarmee ik mezelf het stempel ‘gepensioneerde’ gaf, was de beste ‘druk’ die ik deed in mijn leven 😙
Geen werkdruk meer van buitenaf en geen werkdruk meer van binnenuit. Wát een zegen 🙏🏻

Ik zit nu voor onze Oude Willem (vouwwagen) 🏕️ en we gaan zo, na een heerlijke 3,5 week vakantie in Lieren, ons huisje opvouwen en weer naar huis.
Ik merkte deze vakantie hoeveel meer relaxed ik ben over het algemeen en ik realiseerde me ook dat het, nu het de laatste vakantie week is, ik hélemaaaal niet aan het opstarten van een nieuw schooljaar hoef te denken of er iets voor te doen. Wat een zégen!!!🙏🏻

Nee. Het ging niet heel makkelijk hoor. Want bij ABP heb je dan gewoon een knop die in één keer alles voor je regelt en de benodigde financiële veranderingen doorvoert, maar bij jezelf heb je die knop niet 🤢

Het is echt wennen om na 34 jaar uit de ‘school’ tredmolen te zijn en er nooit meer in terug te hoeven keren. Mijn afscheid had ook geen leuke reden en dat maakte het tot een verdrietige mijlpaal ipv een fijne stap naar een nieuwe levensfase😶

Ik was moe. Heel moe. Geen energie. Nergens echt zin in.
Ik heb gewoon wél dingen gedaan hoor, vooral veel leuke dingen. En tóch was er steeds een soort van ‘drempeltje’.
Ik had mezelf ook al de ruim de tijd gegeven om te resetten in mijn brein 🧠 want daar is geen knop voor…
Maar het duurt nóg langer dan ik al dacht.

Nu ik, een jaar later, terug kijk en kan vergelijken met een jaar terug, weet ik dat ik op de goede weg ben. Langzaam, heel langzaamaan groeit mijn energie weer en komt de zin in de dingen weer terug 😀

En waar ik momenteel enorm veel zin in heb, is mijn reisje naar CanPortell 123Olé in Spanje💃🏼. Waar ik bij Debbie (bekend van B&B vol liefde ) me 5 dagen ga onderdompelen in haar kleurrijke B&B met mensen die allemaal van kleurrijke haakwerken houden 🌺🌺
Helaas wel zonder mijn vriendin Tine die om gezondheidsredenen moest annuleren. Heel sneu voor haar🥲
Dus deze kleine ‘held’ gaat gewoon (😅) alleen.
Ik denk zomaar dat ik wel af en toe wat op FB laat zien en lezen😙

Tot dan💃🏼

————————-

Een jaar geleden:

Tja, ik kon er niet langer onderuit…..
Voelt nog raar en onwerkelijk ook.
Geen nieuw schooljaar voor mij volgende week maandag 😳.

Na zo’n 34 jaar juf geweest te zijn houdt het nu op.
Want ik bèn óp….. 😔

Als kleuter wist ik al: Ik word juf!
En ik werd ook juf!
Wát heb ik vele jaren met plezier gewerkt en wát heb ik veel kinderen mogen begeleiden op hun pad!! ❤️
Alle kinderen zijn anders, uniek en de moeite waard.
De liefde voor kinderen, met name voor kleuters, hield mij de laatste jaren op de been. Het onderwijs is zó verschrikkelijk veranderd sinds dat ik mijn eerste groep kreeg. Niet ten goede wat mij betreft:
Het getoets, de druk van bovenaf, de administratieve druk, leerlingvolgsystemen en de veranderde mondigheid bijvoorbeeld.
Maar ook mijn eigen valkuilen braken me op…..
Opgevoed met het idee het altijd góed te moeten doen. Niet minder, liever meer.
Had ik een 7? Waarom is dat geen 8?
Daardoor nooit tevreden zijn met je (al best wel goede) werk. Complimenten niet kunnen ontvangen want tja, ik weet dat ik het misschien nog wel beter had kunnen doen en soms zelfs dacht: Zien jullie nou niet dat ik me er gewoon van af gemaakt heb?
Trots zijn op mezelf is een dissociatie geworden 😶.
Het ging me steeds meer opspelen die druk van buitenaf maar ook die druk van binnenuit 😵‍💫
De laatste jaren ook in het gezin wel het een en ander te verhapstukken gehad. Emotioneel heftige gebeurtenissen die me niet in de koude kleren zijn gaan zitten. En maar gewoon doorwerken daarnaast. Hoe deed ik dat allemaal????
Ik weet het niet maar ik deed het.
Pas veel later blijkt dat je langzaamaan helemaal opgebrand bent 🔥.

Het breken van mijn bovenarm bleek ook het breekpunt van mijn carrière te zijn.
Mijn 4e burn-out sloeg me neer en kon ik bij alle eerdere keren tóch nog érgens moed en kracht vinden, deze keer lukte dat niet meer.
Ik ben helemaal óp.

En vandaag klikte ik dan eindelijk en definitief op ‘OK’ bij mijn ABP :

‘Wij verwelkomen u graag als gepensioneerde bij de ABP’

Oef..
Het is confronterend en niet zoals ik mijn carrière-einde had voorgesteld.
Maar ik ben dankbaar dat ik deze escape heb kunnen nemen.
Het zal nog wel even duren voordat mijn lichaam en geest écht de rust gaan vinden, maar die tijd heb ik nu.
Het idee dat ik nooit meer naar het circus hoef dat school heet, geeft al heel veel rust.

Gelukkig!
Ik heb ook héél veel mooie herinneringen en ook héél veel mooie mensen ontmoet in mijn carrière! Zij zijn nu een beetje bedekt met de saus van de burn-out maar ze gaan over een poosje mij helpen om met een goed gevoel terug te kijken op de afgelopen 34 jaar❤️

Dankjulliewel daarvoor 🙏🏻

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek