Woensdag 4 september 2024🌺💃🏼

Deze ochtend weer even met Adinda een ommetje gemaakt 🚶🏻‍♀️🚶🏻‍♀️Op mijn voorstel gingen we het rondje van van de week ándersom lopen.
O, dat doe ik eigenlijk nooit… zei ze.
🤔Goed voor je hersenen, zei ik.
Zo worden ze weer lekker geprikkeld 😅

We kwamen dus weer langs de -niet wel riekende- varkensstallen 🐷 met in de verte de zo typische huisjes in het kleine dorpje. Of liever, gehuchtje.
Ik was nieuwsgierig en wilde wel even dat dorpje ‘in’ ipv alleen maar erlangs 🏠 ⛪️ En om onze hersenen verder te prikkelen deden we dat😘

Naarmate we het verder inlopen zegt Adinda:
Dit lijkt wel dat pleintje waar we afgelopen zaterdagavond terecht kwamen toen we fout reden vanaf het vliegveld…! 😅
En inderdaad.
Het bleek dus dat we toen op slechts een kleine km van CanPortel123Olè waren! 🤪

In het gehucht, waar slechts een huis of 6 staat, was ook een kerk. Adinda’s hersenen waren helemaal in de ‘ontdek’ stand geraakt en probeerde of de deur in de muur van de kerk open was.
En verdomd! Dat was het! 🚪

We kwamen op een klein binnenplaatsje met twee van die typische Spaanse muren waar men de doden in wegzet! Wat leuk om te zien! 💀💀💀
Voor de kerk deden we nog even een trucje met de panorama-stand van mijn telefoon. En zo rende Adinda achter mij om, van de ene kant in de foto naar de andere. Natuurlijk deed ik hetzelfde. Zie foto’s voor het leuke effect!😜

Omdat Adinda geen idee had waar de weg verder heen ging en we wel op tijd terug wilden zijn, zette ik mijn timer. Zolang de timer niet ging liepen we verder en het gehuchtje weer uit.
We genoten van het glooiende en -in de verte- bergachtige landschap en kletsen weer aan een stuk door😅
Tegen 9 uur waren we terug. Mooi op tijd voor het ontbijt, waar overigens nooit een bel voor gaat.

Het weer was bewolkt en er werd weer regen verwacht ☁️
Gelukkig bleef het tot een uur of 11 droog en konden we op het terras ontbijten om daarna bij het zwembad te gaan liggen in de haakhouding! 🧶

De dahlia waar ik gisteren aan begonnen was hoopte ik vandaag écht af te krijgen en liefst twee! 🌺 🌺
Ik kletste weinig tussen het ontbijt en de regen van 11 uur, want de anderen hadden zich op andere plekken op het terrein of binnen verschanst. Wel even lekker rustig zo. Ik genoot.

En toen de regen dan zoetjes aan de staat van het terras overnam van droog en aangenaam naar nat en ónaangenaam, verhuisde ik naar binnen en haakte de rest van de ochtend aan de tafel onder de overkapping 🧶

Marjolein, een lekkere kletskous, duidelijk en recht door zee, zat naast me en was aan het zweten en mopperen want ze kreeg de draad niet in de naald. Ik zag haar draadje steeds korter worden…. 🪡
Ken je het geheim van het papiertje? Vroeg ik
Hè? Nee.
Ik pakte haar opvouwbare ienieminie schaartje en knipte uit mijn patroonboekje een strookje papier dat niet breder was dan het oog van haar naald. Ik vouwde het dubbel. Deed haar, nu veel te korte draadje, ertussenin en duwde het papiertje door het oog van de naald 😘

ALSÓF ZE EEN WERELDWONDER HAD GEZIEN!!!

Ze was hélemaal in extase, omhelsde me langdurig en schreeuwde deze nieuwe ontdekking nog net niet van de daken. Geweldig die reactie op mijn op zo simpele tipje 😂
Daar moet je patent op aanvragen! riep ze ook nog.
Aan iedereen die het horen wilde werd de tip doorgegeven en ik moest wel een hele goede juf geweest zijn dat ik dit de kinderen op school ook al leerde. Zij had er echt nog nooit van gehoord. De anderen trouwens ook niet.

Adinda had met Debbie afgesproken dat we om 12 uur een groepsfoto zouden maken in Spaanse jurken in de tuin. 💃🏼💃🏼
Dus rond half 12 ging ik in kleine groep naar de ruimte waar rekken vol met Spaanse jurken, rokken en aanverwante artikelen hingen.
Altijd leuk zo’n verkleedpartij met een stel dames.
De meeste zijn van middelbare leeftijd dus de vetrollen schoven geduldig heen en weer bij het passen van de vaak veel te kleine jurken. Niet alle ritsen gingen dicht 🤪
Toch lukte het om wat leuks te vinden en wij waren er klaar voor!
Maar dan komt ons ten gehore dat het fotomoment is uitgesteld ivm de regen….. Dus jurkjes kunnen weer uit en dan maar weer een paar toertjes haken aan de Dahlia.

Bel = Eten! 🛎️ 🥘
Ja hoor! In no-time zitten we weer aan tafel en vreten weer alle schalen leeg die er worden voorgezet!

En dan de middag.
Haken, haken, haken en nog eens haken. En gek genoeg, ben ik het nog steeds niet zat. Mijn Dahlia groeit langzaamaan tot een flinke driedimensionale bloem uit. De illusie dat ik er vandaag twee zou afkrijgen heb ik dan al een poosje naast mij neergelegd. 😩

Er is een nieuwe tijd voor de photoshoot en iedereen is stipt om 5 uur paraat in gepaste kledij om met Debbie op de foto te gaan .
Debbie neemt er de tijd voor en ook Paul is van de partij, al houdt hij zich op de vlakte. Paul maakte overigens wel foto’s van ons ‘kakelende kippen’ toen we aan het wachten waren totdat iedereen was omgekleed. Met mijn toestel! 😚
Haha! Mijn mobiel is deze dagen een alleman ‘s vriendje lijkt wel, omdat Adinda haar telefoon in de auto van haar man had laten liggen (weet je nog?) Ik app ook regelmatig met Debbie als tussenpersoon. Toch wel grappig.

Afijn! Tijd voor de kiek! 📸
Een personeelslid maakt de groepsfoto en daarna neemt Debbie de tijd om even met individuele mensen op de gevoelige plaat vast gelegd te worden.
Ik weet niet hoe het komt, maar voordat ik het weet ben Ik de fotograaf en schiet van iedereen een paar mooie plaatjes.
iemand anders schiet met mijn toestel plaatjes van mij en Debbie. Helaas wordt er dan niet aan gedacht dat een moment voor het poseren of na het poseren ook te fotograferen, want die zijn vaak de leukste en spontaanste.
Dus ik vermeld hier even dat ik een dikke vette omhelzing kreeg van Debbie, want zij kent mij inmiddels als levenslijn tussen Adinda en haarzelf 😘

Na het omkleden haken we nog even, maar dan moeten we de tafel vrij maken want het begint tegen dinertime te lopen.
Omdat er buiten ( het is inmiddels droog) geen plekjes meer zijn om zonder natte kont ergens te gaan zitten, ga ik naar Mas Ferrer waar Marjolein, Clarianne en Adinda net willen beginnen aan het kijken naar de laatste aflevering van B&B vol liefde van dit seizoen. Een aanmerkelijk minder leuk seizoen dan vorig jaar wat mij betreft, maar ik heb het wel grotendeels gevolgd, dus ik kijk lekker met ze mee. Natuurlijk haakt iedereen ondertussen waardoor het eigenlijk ‘luisteren’ naar B&B vol liefde is ipv kijken 👀 😅

Woensdagavond is het hier geloof ik altijd Paella avond.
De enorme paella pan stond al een poosje te pruttelen en de geuren waren al tot onze neusgaten doorgedrongen.
Ik ben niet zo’n fan van paella, maar natuurlijk probeerde ik het met open mind. Maar helaas, ik vind het eigenlijk nog steeds niks. Maar ik klaag niet hoor! 97% van het eten hier vond ik meer dan heerlijk!!
Tijdens het diner worden we door Adinda verrast met een bedrukt tasje vers van de pers! Ze was zelf ook helemaal blij omdat het spannend was of de tasjes er op tijd zouden zijn.
Ik kreeg extra knuffels door het ‘verhaal met haar mobiel’ 😜

Na het eten nog even in de bar ruimte neergestreken en wat toertjes gehaakt. De dahlia is voor het diner afgekomen!!! 🌺. En nu dan even een heel ander bloemetje, voor de variatie.

Bizar dat het nu al de laatste avond is van deze meer dan geweldige -korte- week. Morgenochtend om 6 uur vertrekt de eerste van onze groep richting huis (Zweden) en in de loop van de dag zullen wij allemaal met onze koffer vol herinneringen huiswaarts gaan 🧳 💼

Toch neem ik hier nog geen afscheid! We hebben nog een ochtend voor de boeg met de lunch een uurtje eerder! Wie weet wat er nog allemaal te vertellen is! 😘

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek