Dinsdag 3 september 2024

Alwéér een dag om!
Time flies when you’re having fun! ✈️

⏰ Vanmorgen was ik om 7 uur wakker en wekte mijn buurvrouw Adinda om half 8. Deze keer had ik geen zin om met haar een ommetje te maken maar wilde liever de dag rustig starten met een lekkere regendouche 💦 en dan even een uurtje neerstrijken op een zitbed in de tuin 😘
En zo zat ik om iets voor 8 inderdaad op een zitbed in de tuin 🌳 Het zonnetje was aan het opklimmen, het gras nog nat en de lucht nog vochtig en wat kil. Gauw even een stola van Adinda gepakt van de showtafel en omgeslagen. Bakkie cappuccino erbij en even een klein uurtje haken in alle rust en stilte ☕️
Ik kwam helemaal tot rust!
Zo kon ik de rest van de dag met de kakelende kippen wel weer aan 💪🏼Ik ben overigens een van die kippen, dus ik neem niemand iets kwalijk😂

Na mijn zenn-uurtje verhuisde ik naar het ontbijtterras. Altijd een verrassing met wie je aan tafel komt te zitten want dat gaat gewoon spontaan. Deze keer nuttigde ik de dis met Sandra, Carla, Louise en Minou.
Alles zag er weer even gezellig uit en iedere dag is er wel weer wat anders te zien op de buffettafel of eettafels. Zowel ‘s ochtends, ‘s middags en ‘s avonds.
Ander kleedje, ander bestek, andere borden, andere servetten, andere schalen. Never a dull moment! 🫢

Na het ontbijt nestelde ik mij weer op een zitstoel aan de schaduwkant van het zwembad. Ik zie wel wie er naast me komt zitten. Het was Minou.
Minou is de 75 jarige kwieke dame die van kletsen houdt. Zij is haar haakwerk al meermalen opnieuw begonnen omdat er steeds storende fouten in haar werk terecht komen. Ik begin wel een beetje te begrijpen waarom haar patroon steeds mis gaat, want ze kan niet haken en kletsen tegelijk. En ze houdt erg van kletsen😘
Omdat ik gisteren bij het meer ook al langdurig met haar heb gesproken (de Frida Kahlo medefan en nog andere onderwerpen) en haar nu wat beter kan inschatten, zeg ik af en toe tegen haar:
Minou, nu stoppen met praten! Haken!!
O ja! 😅 Zegt ze dan.
Dat lukt dan 5 minuten of bijna 10, maar veel langer niet…🤪
Ik moet er wel om lachen en stoor me er verder niet aan want ik kan wél haken en kletsen tegelijk ondanks dat ik met een nieuwe bloemsoort ben begonnen. De dahlia 🌺

Het is bewolkt maar wel warm en eigenlijk heb ik wel zin in een duik 🏊‍♀️. Maar daar komt het niet van want het begint te spetteren.
Omdat wij onder dik gebladerte zitten hoeven we niet naar binnen te gaan maar de anderen moeten echt even de kussens in de schuur gaan gooien en een overdekte plek zoeken.
Gelukkig is het dan alweer tijd voor de bel!
🛎️ Eten! 🥘

De lunch was niet mijn favoriet van de week, maar evengoed was alles weer heel smakelijk. Een aantal dames merkt wel op dat we alwéér een aubergine kregen al is het wel iedere keer een andere variatie van bereiding. Mij kan het niet veel schelen. Ik vind alles lekker.😋

Tijdens de lunch zet de regen door en zit het er ook de rest van de middag niet meer in dat we buiten kunnen gaan zitten haken.
Dus ik ga in de huiskamer zitten van CanPortell. Even heerlijk rustig en alleen en in een heerlijke stoel😘 Debbie kwam even de lichten voor me aandoen, maar was daarvoor speciaal opgestaan van haar laptop waaraan ze zat te werken in de keuken, dus een gesprek ben ik niet met haar begonnen. Ik blijf dat ook wat lastig vinden, want het líj́kt wel alsof ik haar ken, maar ik ken haar natuurlijk eigenlijk niét en zij mij al helemáál niet….
Het lijkt me ook echt lastig om bekende Nederlander te zijn. Het is echter óók lastig om als onbekende Nederlander een bekende Nederlander tegen te komen 🤓. Het beperkt mij in mijn spontaniteit merk ik.

Het was heerlijk even alleen in die huiskamer. De stilte, de sfeer en decoratie in deze kamer deden me goed. Maar als ik dan een aantal dames hoor praten en hun gesprek opvang, besluit ik toch even mijn werk neer te leggen en me bij hen te voegen.
Ze zijn namelijk in het winkeltje! 😂
Eigenlijk is het meer een ruim vierkant deel van een gang waar een paar kledingrekken hangen vol met kleding in vrolijke prints en kleuren🌺. Helemaal ‘Debbie’ stijl! 💃🏼 Er zijn ook wat overhemden voor mannen en die zijn in ‘Paul’ stijl want hij houdt ook wel van een vrolijk printje 🕺🏼 🌺
Er wordt gepast, geposeerd, bewonderd, beoordeeld, geadviseerd en gekocht. Tuurlijk 🤪
Ik hoopte natuurlijk dat er voor mij niks tussen zou zitten, want ik vind Debbie er leuk uitzien maar het is een beetje tè voor mijn persoontje, maar ik haalde er tóch een pareltje -in de vorm van een lange blouse- tussenuit. Tuurlijk🤪

Meteen even kijken of er iets te vinden is dat ik voor Tine mee kan nemen…..🤔
Nou Tine!! Gevonden hoor!! Ik ga niet opschrijven wat anders is het geen verrassing meer! Ik kom het volgende week brengen❤️

In de ‘winkel’ loop ik ook Minou weer tegen het lijf en zij besluit om ook lekker in de huiskamer te komen zitten. Terwijl ik haak aan mijn -bewerkelijke- dahlia, werkt zij aan haar ingewikkelde stolapatroon. Ze telt, telt nog eens, haalt uit, stukje overdoen, telt weer, o nee het klopt tóch weer niet, uithalen, overleggen met zichzelf en met mij of ze niet toch maar weer opnieuw zal beginnen, voor de zoveelste keer…. Ik kijk mee met haar patroon, lees mee, probeer de fout te zoeken in haar werk maar dat is lastig als je zelf eigenlijk met iets heel anders bezig bent🤓
Ik begin het eigenlijk wel heel sneu te vinden dat het niet lukt…..😩
We zijn hier al twee dagen urenlang aan het haken, iedereen heeft inmiddels wel iéts van resultaat, maar Minou niet😥

Minou stop! Jij gaat mij het patroon voorlezen en ik ga het haken. Dan komen we er misschien achter waar het mis gaat.
Zo gezegd zo gedaan.
Om half 7 stoppen we ermee. We gaan naar Mas Ferrer waar zowel Minou als ik de kamer hebben en komen daar Adinda tegen die in de huiskamer van Mas Ferrer met een aantal dames zat te haken. We dachten dat Adinda deze middag vrijaf zou nemen en hadden haar daarom niet gezocht en nu zat ze gewoon hier! 😮
Ik liet Minou bij Adinda achter om me even op te frissen en om te kleden voordat de bel weer zou gaan. Want Bel 🛎️ = Eten!🥘

Deze keer was vooral het voorgerecht heel erg lekker en heerlijk fris en het was alweer bijna 21 uur eer we klaar waren met het verslinden van alle lekkernijen 😋

Na het eten zochten we nog even een plekje op om nog een uurtje te haken (en te kletsen) en belandden in de ‘bar’ - die er meer voor de sier is- met aan de muur een Anton Heyboer werk waarmee hij vast en zeker binnen 10 minuten klaar is geweest. Zo was hij, die Anton 😇

Minou worstelde verder met haar stola, al had ze er nu wel meer vertrouwen in omdat Adinda haar geoefend oog erover had laten schijnen 😘
Clarianne zat ook bij ons en haakt dezelfde stola als Minou. Zij is er echter al bijna klaar mee. Ach, verschil moet er wezen 😅
Later sluit Carina (de Zweedse) ook nog even aan en gaan we over op het engels. En in het engels vertelt Minou haar veel over Vincent van Gogh want Minou komt uit Neunen en heeft daar ook rondleidingen gegeven en weet veel over Vincent’s leven. Met haar stola schoot het echter weer niet op natuurlijk 😂😂

Om 22.15 haak ik af en verhuis naar mijn blauwe kamer waar het meisje me weer aankijkt met haar zuinige mondje. Haha, ik moet inmiddels wel om haar lachen. Ze heeft een stierennek, veel te kleine armpjes en een soort van raar slangachtig ding om zicht heen. Een klein gedrochtje dus.

Weltrusten meisje.
Morgen de laatste volle dag hier!
Ik ga er weer van genieten ❤️

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek