Zaterdag 31 augustus 2024

Nou! Ik ben er hoor!!! 💃🏼
Vanmorgen de laatste restjes van de niersteenaanval verwerkt gelukkig. Ik ben nu weer pijn vrij! Hoera! Precies op tijd!
Tine kwam met Fred nog even een bakkie koffie ☕️ halen. We hadden elkaar nog helemaal niet gezien of fysiek gesproken sinds haar operatie. Dus het was heel fijn elkaar even te zien en te knuffelen 🤗. Ze leest en kijkt mee en tussendoor wat pb-tjes en zo is ze er toch een beetje bij.

Ik reed rond 13 uur richting Rotterdam 🚙. Veel te vroeg natuurlijk maar met die wegwerkzaamheden en files die daarbij horen wilde ik geen enkel risico nemen te laat te komen.
Het viel mee. Een kwartiertje bij de Coentunnel, maar verder door kunnen kachelen.
Ik moest dus wel wat tijd doden.
Eerst eens even naar de terminal gelopen. Daar was weinig te beleven. Toen weer terug gelopen naar Fletcher hotel waar ik op het terras een plekje in de schaduw zocht. Twee cappuccino ☕️☕️ en een muntthee 🍵later, opnieuw naar de terminal waar ik Adinda zou gaan ontmoeten. We hadden, toen zij nog onderweg was, al app contact gehad en afgesproken bij de ingang.
Ik was daar lekker op een bankje gaan zitten en keek naar haar uit 👀
Ik krijg een messenger berichtje:
Adina is haar mobiel kwijt. Bel 3456284 (ofzo)
Dit soort berichten vertrouw ik niet en zag het als een fishingbericht, dus hopla, meteen weggegooid!
Pompidompidom……. 🙃
Het duurde wel lang en het was gek dat ze niet meer appte om aan te geven dat ze was afgezet door haar man🤨
Ah! Daar is ze! Ze is duidelijk zoekende naar mij en zag helemaal de gehaakte bloemenketting over het hoofd die ik als herkenning had gemaakt en omgehangen 🌺🌺🌺
Na mijn lokroep: ‘Adinda!!!’ zag ze mij zitten en we maakten kennis.

Het was al gauw duidelijk waardoor ze mijn ketting niet 123 had opgemerkt. Ze had haar mobieltje in de auto laten liggen en zag haar man ermee wegrijden. Hij was inmiddels dus onderweg naar huis…. Zijn telefoon stond uit….haar zoon nam thuis niet op -het enige nummer dat Adinda uit haar hoofd wist-Oeps.
Da’s niet fijn en levert wat stress op, al vond ik haar er nogal rustig onder
🙏🏻
Dat berichtje was dus helemaal geen fishing maar een bericht van Debbie, want Adinda had via een medewerker van Transavia en de website van CanPortell wel Debbie weten te bereiken. Good thinking.

Afijn. Het was even spannend of dat mobieltje überhaupt wel in de auto bij haar man lag, of niet gewoon op straat was gevallen bij het uitstappen 🤔
Uiteindelijk nam zoon Luca toch de telefoon op. Mijn nummer werd doorgegeven en zoon probeerde verder om vader te contacten.
En uiteindelijk kwamen de verlossende woorden:
Het mobieltje was in de auto achtergebleven. Pak van haar hart, maar wel reuze onhandig.

Onze vlucht liep helaas vertraging op en vertrok pas zo’n 40 minuten later. Helemaal niet zo erg, ware het niet dat de we op tijd de huurauto in Girona moesten ophalen en we zo aardig in tijdnood kwamen 😬😬
Maar misschien zou het allemaal wel meevallen.

In het vliegtuig zat er -op de plaats waar Tine gezeten zou hebben ware het niet dat……. ❤️‍🩹 - een jonge dame die me later vertelde dat ze in Girona woonde. Ze sprak alleen engels en was denk ik ook heel erg gelovig want ze prevelde gebedjes bij het opstijgen en later voor haar noodle soepje 🙏🏻
Het zou ook kunnen dat ze er niet zoveel vertrouwen meer in had omdat ze naast de nooduitgang zat. ….
Zij, de rij achter ons en ik kregen speciale instructies van de purser.
Als de gezagvoerder twee keer zegt: ….. ??!!
Dan moet je niet aarzelen en meteen de nooddeur openen!!!
Hij legde uit hoe dat moest en dat onze handbagage niet voor ons op de grond onder mocht liggen maar in de boxen moest. Dus deden wij dat gewillig en beloofden goed ons best te doen als de gezagvoerder twee keer zei:….????
Na zo’n tien minuten - we waren nog niet opgestegen hoor- vroeg ik aan mijn buurvrouw: Do you remember which words the pilot will say in case we have to open that door…
Ze moest lachen.
No…..
Haha, ook zij wist het al niet meer. Nou lekker dan!
Dat hele vliegtuig aan twee suffies zonder korte termijn geheugen overgeleverd 🤢
Ik heb voor ieders veiligheid de purser maar even gewenkt en opnieuw naar de woorden gevraagd. Ik schreef ze op in mijn notities. Maar sloeg het niet op
En nu weet ik ze dus alweer niet meer. Het was ook iets volkomen onlogisch

De vlucht ✈️ verliep zonder problemen gelukkig en de toverwoorden van de piloot werden niet omgeroepen. Ik moet er wel bij zeggen: Als hij ze wel had omgeroepen, hadden wij het niet verstaan en dus ook niet gereageerd.
Dit vliegtuig maakte echt enorm lawaai en wát er ook door de intercom langs kwam, het was niet te volgen. Zelfs het opzetten van een muziekje werd overstemd door het geronk.

We landden om 9 uur maar voordat je er dan uit bent is het al 9.15. De balie van Budget was maar tot 21.45 open. Ik kreeg het Spaans ( 😅) benauwd!
Ik had zelf priority boarding geboekt en mocht ook mijn rolkofferjte meenemen in de cabine. Tine en ik hadden toentertijd al bedacht dat je dan lekker snel buiten staat en naar het verhuur kan gaan zoeken 🔍
Maar Adinda had wel koffers ingecheck en daar moesten we op wachten…… 🧳 🧳
Ik zag de tijd wegtikken. 21.20….. 21.25…….21,30….
Daar was de eerste koffer. Maar ze had er nog één….
En dan stopt de bagageband! 😬😬
Nou lieve lezers, ik werd er niet rustiger van, maar nam wel van de wachttijd gebruik door aan iemand te vragen waar we heen moesten lopen voor die auto verhuur. Good thinking Karin!😘
Ik probeerde de autoverhuur meermalen te bellen, maar het nummer werd niet herkend. Melden dat we verlaat waren lukte dus niet. Grgrgr…
Daar was de tweede koffer!

Ik stoof met kleine rode koffertje met Adinda in mijn kielzog -met haar enorme grote koffer en kleine koffertje- in de richting die ik aangewezen had gekregen.
We belandden op een weg, het leek op de rotonde die we zochten, maar moesten aan de overkant zijn -dacht ik- maar stonden nu achter een vrij hoge vangrail 🤢
OMG! Ik gaf het al bijna op. We gaan dit niet redden.
Opeens zie ik het hotel waarvan de naam op mijn voucher staat nadat we de vangrail waren over geklommen. . Snel naar binnen en even gevraagd.
Gelukkig gaf hij de gouden tip en niet veel later stoof ik met mijn koffertje achter me aan door een perkje naar de ingang van Budget. Adinda druppelde erachter aan met haar bakbeest. Of liever, pakbeest.
Ze waren er nog! Ook al waren we echt wel te laat.⏰
Nog even beetje gedoe wat betreft borg enzo, maar gelukkig geen gedoe met de creditcard waarvan je de pin zou moeten gebruiken, die ik niet heb…. Kwam daar eergisteren pas achter en de pin aangevraagd, maar ja, die komt per post en dan zijn we alwer terug uit spanje 🕊️

Adinda bood aan te rijden en ik zei daar geen nee tegen. Ik had het adres gefotografeerd en als je daar op drukte dan ging het vanzelf naar AppleMaps. 22 minuten slechts! Gaan met die banaan😘
Helaas herkende Adinda het helemaal niet en ons vermoeden werd bevestigd, we zaten verkeerd. Vreemd.
Dan zegt Adinda: Debbie heeft op haar site een navigatieadres staan. Nou lekker dan, kom je nu mee!
We moeten er beiden om lachen want ondanks alles hebben we het gezellig met elkaar.

Afijn, nu via googlemaps de weg vervolgen. Nog maar 6 minuten.
Maar dan rijden we een -overigens een prachtig- pleintje op.
Hier is het ook niet….🤨
Nu kopieer ik het adres vanuit haar website op mijn Googlemaps. Opnieuw zijn we slechts 6 minuten verwijderd van CanPortell123Ole.

Het is allang aarde donker en we rijden op onverlichte wegen dus voor we het door hebben zijn we de afslag voorbij….
Gelukkig vertelt de maps een alternatief. Hier rechtsaf.
Pffff…. We rijden een weggetje op dat grijs is van de kiezels en vol zit met hobbels en gaten…… Het leidt ons ook over een zeer smal betonnen bruggetje zonder zijreling. Doodeng….
Na zo,n 10 minuten besluiten we maar om te keren, hetgeen ook nog een uitdaging was 😅
Gelukkig komen we weer op de donkere autoweg en rijden nu bijna stapvoets naar het bordje CanPortell123Olé!
Het is al bijna 23 uur, maar we zijn er! 🙏🏻

De sleutel ligt ergens verstopt. Onze kames zijn niet in CanPortell maar in Can M. Dit oude gebouw heeft Debbie nog niet zolang in gebruik en heeft een wat rustiger sfeer dan CanPortell.
Ik heb een ruime mooie tweepersoonskamer tot mijn beschikking met een heerlijk bed en een regendouche.

Een vriendin van Debbie en Adinda komt ons nog verwelkomen en we drinken samen een wijntje in de huiskamer van het huis.
Even lekker gekletst. Natuurlijk ook over B&B Vol liefde waarin Hettie dus ook een klein rolletje had toen ze een dag met Paul op stap ging. Helaas kan ik me die scene niet goed herinneren. Of niet ‘helaas’, want zelf vond ze het meer dan verschrikkelijk dat ze precies dat moment hadden gebruikt.

Het was al tegen half 1 dat we naar onze kamers gingen voor nachtrust. Ik schreef nog even een stukje van dit verhaal, maar maakte het niet helemaal af. Eerst maar even slapen 💤

Het is nu al vandaag, maar daar schrijf ik vanavond over.

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek