Donderdag 23 mei 2024

Als ik de kinderen om 14 uur bij school ophaal gaat het meestal zo;
‘Dag oma! Dag lieverd! ‘ En er volgt een knuffel. Van de ene wat groter dan de ander. Soms komt er meteen een verhaal, maar meestal vraagt 1 van de 3: ‘Mogen we nog even spelen?’

Op het schoolplein staat een klimtoestel inclusief glijbaan en brandweerpaal. Je weet wel, zo’n verticale paal waarlangs je jezelf naar beneden laat glijden. Benen om de paal heen, handen goed vast en gaan met die banaan! 🍌
De kinderen zijn nu alle drie op een leeftijd dat ik niet meer met een behulpzame hand aanwezig hoef te zijn. Ook Joah is inmiddels bedreven op het klimtoestel, al slaat hij de paal nog liever even over😅

Vandaag slaat hij echter het hele klimtoestel over. Ik zit op de stenen bank op het schoolplein en hij komt gezellig op mijn schoot zitten.
‘Kijk oma! Een haartje aan mijn vinger!Die is van Freddie ( de kat thuis)’
Hij pakt het haartje voorzichtig en haalt het van zijn vinger. Door het kattenhaartje praten we samen even over Pip, de kat die er niet meer is.

‘ Pip is overleden ( ja, zijn eigen woorden hoor😅). Hij kreeg een prikje. Als ik een prikje krijg dan heb ik helemaal geen pijn’ zegt Joah.
Wat gaat het toch grappig in een kinderbrein, want hij switcht in één zin van onderwerp:
‘Ik wil niet overlijden. Ik wil eerst papa worden’.
‘Ik wil heel graag een jongen en een meisje. Mama wou heel graag 1 jongen en 1 meisje en mama had mazzel want toen ik in mama’s buik zat dacht mama dat er nog een meisje in de buik zat. Maar toen was het geluk!’
‘Ja!!!’ zeg ik. ‘Toen was het een jongen en dat was jij!’ Joah kijkt verguld, hij is blij met dit grote geluk voor mama! 😍

‘Ik wil heel graag kinderen krijgen….Ik vind het spannend hoe ze er dan echt eruit zien’
‘ En welke naam ga je je kindje geven als het een jongen wordt?’ Vraag ik nieuwsgierig.
‘Weet je nog hoe jij mij ging noemen als eerst? ‘ Hij denkt na maar komt er zelf niet op en zegt dan:
‘Dat weet jíj nog! Ik weet het niet meer 🤔’.
Ik moet even denken. O ja! 💡
Toen we op weg waren naar het ziekenhuis om naar de net geboren baby te gaan kijken, raadden we allemaal naar de naam. Ik had gezegd: Joey!
‘Jij had het bijna goed! Joah was mijn echte naam. ‘Joey’ lijkt echt op ‘ Joah’!’ zegt hij blij en is helemaal enthousiast dat ik het bijna goed had geraden 🥳!
Ik heb toentertijd een geboortefilmpje voor Joah gemaakt en daarin zit ook het ‘raden maar’ gesprekje. Vandaar dat hij het zo goed weet. Lang leve de filmpjes (die ik veel te weinig maak🙄)!

Er is even een uitstapje naar een mier en een pissenbed, want die hebben helemaal geen tanden vertelt hij, maar dan pakken we de draad weer op.
‘Welke naam ga je dan geven als je een meisje hebt? ‘
Hij denkt even na. ‘Gewoon uh……’
Ik zeg: ‘Gewoon karin? ‘
Hij moet heel hard lachen. ‘Neeee!!’
(Ahum, beetje jammer dit….🤔
‘Als ik een jongen krijg dan weet ik het nog niet’.
‘En als je een meisje krijgt?’
‘Nee, dan weet ik het ook niet’ 😶
Dex komt even out-of-the-bleu vertellen dat alle spullen van zijn papa bij zijn oma liggen. ‘Mag ik bij de boom spelen?’ En zoef, weg is hij weer.
We kijken even naar de anderen die aan het spelen zijn.
Omdat het zo’n geweldig leuk gesprekje is en Joah nog op alle gemak op mijn schoot zit stel ik hem de vraag:
‘Wil je ook nog ó#pa worden voordat je gaat overlijden?’
‘Nee. Maar weet je, mijn papa wordt opa en mijn mama wordt oma’
‘Ja dat klopt. als jij kindjes krijgt zijn jouw papa en mama opa en oma. Maar wil jij ook opa worden?’
Het antwoord op die vraag komt niet, maar hij stelt een wedervraag:
‘Oma, mag ik wat zeggen?’
‘Nee!’ zeg ik.
Hij moet heel erg lachen en zegt: ‘Wél!’ 😂😂😂
Maar wat hij wilde zeggen weet ik niet. Hij ziet een jongetje van zijn klas, maar weet even niet meer hoe hij heet, dus denkt even na.
‘O ja. Gabriel’.
Via Gabriel gaan zijn gedachten naar de schooldag.
‘Als je op school komt moet je de juf gedag zeggen.’
Hij vertelt over de klas en wat je allemaal buiten kan spelen: Er is een keuken en een wasstraat daar ga je met de fiets doorheen. Ze noemen mij knuffelmonster, dat vindt hij niet altijd leuk, ze zingen in de kring een liedje voor kabouter Dikneus, soms ben je koningskind in de klas en ik mag hem niet helpen als ik vraag hoeveel jaar hij wordt als hij weer jarig is. Want natuurlijk, dat weet hij gewoon 😅😘 VIJF!
We zoeken even met onze ogen waar Airen is, want die ging ‘even’ naar binnen maar was nog steeds niet terug. Ah gelukkig, daar komt ze alweer aan.
‘Wil jij niet even lekker gaan spelen op het plein of wil je nog even verder kletsen?’, vraag ik.
Het antwoord is duidelijk;
‘Nee, ik zit hier zo lekker!’
En zo kletsten we nog even verder….
❤️

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek