Vanmorgen een appje waarin mama Denice de kinderen afmeldt ivm ziekte 🤢
Dat is natuurlijk vervelend voor de patiënten maar ook voor de oppasoma.
O, dat ben ik 🤪!

Na een ‘rustig aan’ ochtend - en die heb ik tegenwoordig nogal eens😏, sta ik om 2 uur met mijn hakken in het natte zand (letterlijk) bij de Waterlandschool in de Gors.
Want ondanks dat mama Wendy aanbood Dex thuis te houden omdat ik dan niet alleen een rustig ochtendje zou hebben maar een hele dag, sloeg ik dat af 😘.
Even alle aandacht voor Dex en ik alle aandacht ván Dex is ook weleens heel erg leuk 🥰

We reden vanuit school naar het stadje en onderweg vertelt Dex hoe het komt dat de manchetten van de mouwen van zijn sweater zo goed als afgescheurd zijn🤓. Ze bengelen aan een laatste draadje aan zijn mouwen.
‘Er zat een klein gaatje oma, en toen heb ik zó gedaan,’ hij doet het voor, ‘en toen werd het groot’ 😘.
Hij denkt dat hij dat wel kan naaien 🧵 🪡
Ja! Hij kan naaien. Dat leert hij op school.
‘Het is denk ik wel een veel te groot ‘gaatje’ geworden Dex. En doordat het zo groot is, is het ook moeilijker geworden het weer aan elkaar te naaien…..’
‘Misschien moet je een volgende keer het gaatje maar klein laten want nu is het eigenlijk niet meer te repareren…..’ 😶

We zijn in het stadje aangekomen en we stiefelen linea recta naar de wc’s 🚽 waar ik mijn blaas moet legen en Dex zijn gekoolteerde handen even moet wassen. Ze hadden lekker buiten gespeeld op school. Heerlijk in zand en water, dwz: modder dus 😂

Omdat het ‘Only-us’ tijd is trakteer ik Dex en mezelf op een beker ijs 🍦 met allerlei toppings naar keuze, bij Multi-ijs😘. We smullen ervan op het terras en we nemen die mooie lepels mee die we erbij kregen.

Met een koud buikje lopen we door de winderige straten naar Scapino want dat was ons doel: Even regenlaarsjes halen voor Xem in maat 21.
De laarsjes hebben we snel gevonden en we kozen de blauwe variant.
Ik duik nog even in de rekken met dameskleding en zie een leuk jumpsuit dat ik wel even wil passen 👗 👖 👚
We nemen bezit van een paskamer en ik stap uit mijn kleren om mezelf vervolgens in het leuke jumpsuit te hijsen.
Nou! Het paste verbazingwekkend goed en het zat ook heerlijk 😍

Dex is een leuke vent om mee te hebben met kleding kopen merk ik! 👍🏼
Hij laat me uitgebreid weten hoe mooi hij het vindt staan! Zo lief! En ik ben dat zó niét gewend want mijn wederhelft geeft er helemaal niks om, al draag ik een aardappelzak; er komt geen reactie😩

Door zijn enthousiasme overweeg ik écht om het jumpsuit aan te schaffen….
Alleen…..
Die buik🤓
Ik moet bekennen dat ik een flinke oma-buik heb. Dat zal misschien wel opgevallen zijn als je me in de afgelopen jaren tegenkwam 😅 😂. (Nee, ik ga niet lijnen)

Ik zeg het ook tegen Dex, dat van die buik en dat ik me er dan niet lekker in voel, ook al zit het pak wel heel lekker en staat het printje me geweldig…. 🤔

Hij leeft uitgebreid met me mee en het is jammer dat ik mijn dictafoon appje niet had aangezet en het paskamergesprek heb opgenomen! Ik kan het helaas niet woordelijk terughalen, maar feit is dat ik besloten heb dat hij vaker mee mag als ik kleren ga passen door zijn enthousiaste inbreng en meelevende opmerkingen 💙 ☺️
‘Je moet je er wel lekker in voelen oma!’ 5,9 jaar is hij 😅 Die schat 🥰

Afijn. Het jumpsuit gaat terug in het rek, we lopen terug naar de auto en rijden naar huis 🚙.

Als we thuis zijn vraagt hij om een naald 🪡 Hij wil zijn manchetten gaan maken!
Hoewel ik veel goed vind, praat ik hem dit toch echt uit zijn hoofd. Dit is een te moeilijke klus die zelfs ík niet zomaar kan met naald en draad 🥹
Oef, ik merk dat hij zich een beetje zorgen maakt over het feit dat hij zelf de manchetten zo heeft uitgescheurd ….🙄

De aandacht verschuift naar ‘tekenen op het raam’ met de krijtstift. Deze keer moet hij het van mij wel meteen schoonmaken door er water op te sprayen en met een doek af te nemen. 🪣 🧽
Helemaal leuk natuurlijk!
Er wordt getekend en weer schoongemaakt en als het raam schoon en droog is plakt hij er een zelfgemaakt ‘Dit raam niet aanraken’ picto op.
Het laatste uurtje van de oppasmiddag is alweer ingegaan. Het dikke kussen wordt gepakt en drie gooizakjes.
Eén kleine hele lichte en twee zwaardere pittenzakjes, een groene en een gele.
Wat heerlijk toch dat deze oma een bank 🛋️ heeft waarop je mag klimmen en vanaf de leuning kan springen 😘. Iedereen met kinderen zou zo’n bank moeten hebben!

Ik zit op mijn vaste oma plek en Dex klimt en springt van de leuning terwijl ik een van de zakjes gooi die hij dan probeert te vangen. We zijn aan het trainen want hij wil later in het circus werken 🎪
Het duurt even maar dan gaat het lukken om de zakjes ook écht te vangen. We bedenken een puntensysteem dat door Dex regelmatig wordt herzien en we zijn denk ik wel zo’n drie kwartier aan het oefenen! Keetje is er vandaag ook en ook zij krijgt regelmatig van Dex haar botje toe geworpen waar ze dan achteraan holt door de huiskamer en het ophaalt terwijl Dex alweer op de leuning staat 🛋️ 😅
Dex heeft rode konen van alle inzet en inspanning en heeft lekker wat energie verbruikt.

Tijd om naar huis te gaan Dex!
Zijn gezicht gaat op standje ‘zorgelijk’. Hij denk aan zijn manchetten…..
‘Zullen we mama even beeldbellen, dan kan je het vast vertellen van je mouwen😘’
Even later hebben we mama in beeld en Dex laat de manchetten zien.
Zij reageert gelukkig met ‘Kan gebeuren’ en moet snel ophangen want ze is aan het werk.
Het hele verhaal hoort ze straks wel 😘
Bij Dex is de druk van de ketel en vrolijk gaat hij naar huis 🏠
Ik denk dat als er ooit weer een klein gaatje bij zijn manchet zit, hij het klein zal laten……

Ps. Vandaag heb ik nauwelijks foto’s gemaakt….

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek