Och! Wat een oorverdovende stilte hier op het terras van Oude Willem! 😏. Ook binnen is er niets anders meer te horen dan het zoemen van de twee koelboxen.
Ze zijn naar huis…..
Onze dag begon weer vroeg en deze keer stonden we allemaal zo’n beetje tegelijk op. Zo’n beetje als eerste van het veldje zaten we buiten aan tafel. Vestjes nog even aan want
‘ s morgens is het toch nog wat frisjes.
Het ontbijtje gaat er moeiteloos in en omdat er danoontjes over zijn worden die ook opgelepeld. Niet door Dex, die houdt er niet van, maar hij heeft wel een idee voor als ze leeg zijn; een verrekijker ervan maken. Dat doen we uiteindelijk niet, maar Joah vindt ze wel leuk als oordoppen. Heerlijk overigens dat we naast de tent een kraan hebben en onze 3 musketiers nu alle drie zó groot zijn dat ze zelf kleine klusjes kunnen klaren! Zoals het uitspoelen van zo’n danoontje bakje. Joah is echter niet helemaal tevreden over zijn eigen werk, dus ik spoel het toch nog even na 😅. Met de matte plakband maakt Airen van Dex een mummie en daarna verhuizen ze naar de slaapcabine waar ze weer even lekker aan het kleuren zijn en liedjes zingen.
Volgende activiteit: Schmincken. Joah’s gezicht wordt groen en ik weet even niet meer wat zijn nieuwe identiteit nu is….. Niet veel later, bijna meteen eigenlijk, wil hij het eraf hebben om een hondje te worden 🐶 Deze schminck laat zich heel makkelijk verwijderen met een nat washandje en is wel even een klusje waar ik meestal bij help.
En zo liep er niet veel later een hondje door de tent, compleet met hondenpak!
Dex wilde Mario worden en Airen draait daar haar hand niet voor om en tekent een fantastische snor. Dex doet zijn mario onesie erbij aan en zo is ook hij levensecht! Ik word overigens steeds gecorrigeerd door Airen want ik zeg: wannesee maar het is wansee😅.
Ik ben ondertussen Oude Willem aan het ontdoen van allerlei kinderkleding, schoenen, speelgoed, dekbedden, kussensen boeken. 👖 👗 🩱 📕 🥾. Ik geloof dat ik daar gisteren al iets over schreef😅.
De puinhoop had ik graag gewoon nog even zo gelaten, maar ja, als ze naar huis gaan zal de hele mikmak toch weer in de koffers en tassen moeten. Ik doe het niet in 1 x maar in etappes.
Na een redelijk lange etappe bedenk ik dat we de speurtocht van de camping nog zouden doen! 😲
Wij langs de receptie en het boekje opgehaald. De mevrouw legde uit wat de bedoeling was.
Eigenlijk deden we twee speurtochten tegelijk. Eentje waarbij we borden met vragen moesten vinden en die beantwoorden en eentje waarbij je op bordjes qr-codes moest scannen, je naar een verhaaltje luisterde en waarin ook een aanwijzing naar het volgende bordje.
We beginnen met goede moed. Behalve Joah, die heeft er niet zoveel zin in, maar hij volgt wel en wordt een beetje afgeleid door opa.
Het is een Fien en Teun speurtocht en dan weet je dat het over de boerderij gaat. Het is dus stiekem ook een beetje leerzaam. Ook voor oma want ik kon me niet voorstellen dat een geit 3 liter melk per dag kan produceren en gokte op1 liter, maar aan dat antwoord bleek de verkeerde letter te hangen bleek later 🐐.
Dex en Airen luisterden netjes steeds de korte verhaaltjes met de aanwijzing voor het volgende bordje.
En zo maakten we een wandeling over een deel van de camping en van bordje 1 t/m 6 ging het prima. Maar toen vonden we niet bordje 7…..Wel bordje 8, die was vlakbij de 6, maar 7???? We hebben lopen zoeken en het aan mensen gevraagd maar niemand wist het. Het had invloed op het moreel van Dex, die regelmatig zei; Ik geef het op….
Gelukkig waren we vlakbij de receptie en daar had de mevrouw een plattegrond. Toch kon zij ons niet met zekerheid zeggen waar het was, want ze snapte zelf de plattegrond niet goed. Ze draaide en draaide waardoor ik het ook niet goed kon zien 😏. Het moest ergens bij de Vinkenweide zijn….. Hè? Daar waren we allang langs geweest!
Ik mopperde een beetje tegen haar dat die plek volstrekt onlogisch was, als na 6 de 8 vlakbij wordt gehangen en je voor de 7 opnieuw de halve camping over moet. De mevrouw zei heel bijdehand: Het is een speurtocht hè!? Ja mevrouw, dat snap ik, maar dit is niet logisch en de kinderen raken zo hun zin erin kwijt. Pfft. ik was even geirriteerd, want het was inmiddels best zonnig geworden en warm en we liepen maar te dolen…. Ik kreeg zelf te neiging te zeggen: Ik geef het op….
Airen was ook niet heel enthousiast meer maar ze wilde toch de speurtocht af maken. Dus de anderen gingen naar Oude Willem terug en wij speurden verder.
Ook op de Vinkenweide konden we niks vinden. Airen klom ook in het hoge klimrek om van bovenaf te zoeken maar ook dat leverde niks op 👀 .
Uiteindelijk maar aan mensen gevraagd die voor hun safaritent zaten. Ook zij wisten het niet.
En toen kwam er een meisje dat zei dat ze ons wel ging helpen zoeken. En eindelijk, eindelijk, eindelijk, vonden we het vragenbord en het qr-code bord! 🙏🏻! Goed verstopt aan de achterkant van een toiletgebouw, waar je slechts door een gat in de heg kon komen 🤬.
Nou gelukkig konden we nu dan de speurtocht afmaken en de letters invullen in de vakjes. Het woord ‘Kamperen’ was de oplossing. De mevrouw was zo aardig om te wachten met het sluiten van de receptie totdat Airen de letters goed had ingevuld en kon laten zien. Ze had dubbel en dwars het diploma verdiend dat ze kreeg. Ach en natuurlijk kregen Dex en Joah er ook een 😅😘.
Het wachten was nu op Denice die de kinderen kwam ophalen. Dat duurde nog even. Ik deed weer een opruimetappe en ik weet niet zo goed wat de kinderen deden. Ze vermaakten zich, dat sowieso en opa lette op.
Eindelijk was Denice er en ze werd door Joah en Airen om de nek gesprongen en ook Dex was blij dat ze er was 🥰.
Onze magen waren hongerig want we hadden op Denice gewacht met lunchen, dus even lekker een broodje eten met elkaar.
En dan is het tijd voor de laatste ronde in het zwembad 🏊‍♂️ 🏊🏼! Met z’n allen! Denice heeft speciaal daarvoor haar bikini meegenomen en natuurlijk krijgt zij nu alle aandacht en zijn wij ietsje minder in beeld 😅. Vinden deze oma en opa even hélemaal niet erg!
Joah vindt het ook heerlijk dat mama er is en wordt steeds stoerder. Hij springt zelfs met een aanloop in haar armen 😅.
Een laatste keer de after-swimparty: Dex met opa onder de douche want hij ging er wat eerder uit, en de anderen met Denice in het badje. Ik keek deze keer alleen maar. Heel relaxed 😘.
Langzaamaan komen we steeds dichter bij moment van vertrek.
We laden alles in de auto. Het is even proppen want Denice neemt ook Dex mee dus ook zijn spullen. En het is gelukt!
We nemen nog een laatste keer de route door het toiletgebouw, langs het zwembad naar het restaurantje want daar kiest iedereen (behalve opa, want die houdt er niet van) een ijsje.
En dan is het tijd om te gaan 😟.
Tussen alle spullen zitten onze 3 musketiers in hun stoeltjes om door koetsier Denice naar huis gereden te worden 🚘.
Wat een heerlijke kleinkinderen zijn dit! Wij boffen maar dat we hun opa en oma mogen zijn🙏🏻❤️🥰. Ik voel best wel wat achter mijn ogen prikken hoor, maar ik weet het weg te slikken….. (🥲)

En dan is het stil…….
We zijn weer met zijn tweetjes. Even wennen weer.
We missen ze.
Al die levendigheid, alle dingen die je niet doet zónder kleine kinderen, maar wel doet mét kleine kinderen, al hun verhalen, grapjes, lachsalvo’s, kleine woordenwisselingen, spelletjes en liedjes….
We hebben weer 7 dagen gevuld met prachtige herinneringen. Misschien lezen ze op een dag mijn vakantieverhalen. Misschien zeggen ze later als ze echt groot zijn: Met opa en oma naar de camping, dat was altijd geweldig leuk!
Dat hoop ik.
❤️

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek