Maandag 24 april 2023

Goeie grutten. Wat een kl#te weer zeg! De kinderen waren al om half 7 wakker ⏰ Het harde getik van de regen op het dak weerhield ze om uit te slapen. Dus om 6.45 ging de oma haar bedje uit, organiseerde voor iedereen een zitplek met een warme deken en maakte een koppie thee. De crackers met worst en kaas vlogen er weer doorheen en ook een broodje vond zijn weg naar de maag.
Opa haalt bij de Appie proviand voor de rest van de dag en neemt een lekker croissantje 🥐 mee.
Inmiddels was Joah gaan spelen met de auto’s 🚘 🚗 🚙 en Airen ging verder met de ministeck vogel waar ze gisteren aan begonnen was 🐦.
Na het aankleden zette ze de konings speurtocht uit die ze thuis al had gemaakt en opa en ik zochten om de beurt een kaartje. Achterop stond een woord geschreven en die moest je op de lijst zetten. Toen alles gevonden was moesten we van de woorden een zin maken. Het werd: De koning 🤴🏼 gaat marcheren. Ja!!!! We hadden het goed.
Joah, die ondertussen is omgekleed voor de dag, speelt onverstoorbaar door met de auto’s terwijl Airen aan een nieuwe speurtocht begint. Deze keer vormen de woorden samen een opdracht: Zoek de schat in de tent. Een schat moest er dus ook gemaakt worden. Ze is er lang zoet mee.
Opa moet deze keer de speurtocht alleen doen en dankzij de perfecte organisatie klopt alles als een bus én vindt hij de schat met (zelfgemaakt) geld!
Ik moet het de kinderen na geven. Ze hebben zich zó verschrikkelijk goed vermaakt ondanks dat ze de tent niet uit konden! Geen geklaag of gezeur, niks nakkes nada! Ik daarentegen werd wel een beetje moedeloos van dat gekletter 💦 op het dak, de wind 💨 die pal op de ingang stond en de ingang waarvan de rits niet meer wilde sluiten tot onderaan met het gevolg dat het langs onze onderdanen nogal winderig was…..en 🥶 koud.
Vanwege de aanhoudende regen ging ik opzoek naar mogelijkheden om ons ergens in de buurt bínnen te kunnen vermaken. Ah! Leuk! Het oude ambachtenmuseum! Airen zag het meteen zitten want daar hadden ze het over gehad op school. Helaas bleek bij het onderzoeken wat de openingstijden waren, dat dit museum op maandag gesloten is.
Google maps vervolgens maar eens gebruikt om te kijken wat die vond ‘in de buurt’ van Voorthuizen. Er blijkt veel gesloten te zijn op maandag. Maar dan toch, eindelijk, vind ik iets; kasteel de Haar in Haarzuilen. Op maandag open! Oef, de entreeprijs doet me wel verbleken, maar na opnieuw goed speurwerk blijkt dat we er gratis in kunnen met onze Vriendenloterij kaart. Joah is nog gratis en voor Airen betalen we 12,50. Nou, dat zijn nog eens leuke dingen voor je portemonnee!
Na het eten van een tijgerbol rijden we naar het kasteel. Onderweg vallen onze musketiers al snel in slaap en ook deze speurneus dommelde steeds weg 😴.
Gelukkig was het inmiddels droog geworden en konden zo even rustig door de prachtige tuinen van het kasteel lopen richting de ingang. Ik was hier nog nooit geweest en was blij verrast door wat ik zag. Echt een prachtige landgoed met nog mooiere optrekjes voorzien van torens met wit-rode luiken.
In het kasteel is veel te zien en hoe klein ze ook zijn, die twee kontkrummels genieten ervan! Airen vindt het jammer dat ze haar eigen camera niet meegenomen heeft en daarom laat ze me af en toe weten waar ik een foto van moet nemen voor haar. Zo grappig wat ze dan aanwijst! Een stokoud sleets bankstel en een dienblad met een ontbijtje erop. Je verwacht het niet he?!
Airen droomde er ook hardop van dat zij zo rijk was dat ze hier woonde met Joah en dan sliepen zij samen in 1 bed en alle familie mocht komen logeren want er waren meeeeeer dan genoeg logeerkamers en allemaal anders maar even mooi.
In veel van de kamers was ook een letter te vinden. Jazeker, een speurtocht dus! Nou daar hadden we vanmorgen al flink mee geoefend dus dat moest lukken.
Met een beetje hulp van de plattegrond werden de letters gevonden en ingevuld op het blad. Ook Joah probeerde al zijn eigen blad bij te houden en zette gewoon een piepklein stipje of streepje bij het nummer dat ik aanwees. Alle gevonden letters samen vormden een zin: Samen speuren!
Bij het winkeltje kregen de speurneuzen een leuk stickerblad als beloning en mochten ze iets uitzoeken omdat oma en opa af en toe lekker willen verwennen. Joah koos een zaklampboek 🔦 waarin je van alles over ridders enzo kan vinden met de speciale zaklamp en Airen koos een parelketting. Maar niet zomaar een parelketting. Nee, deze parel moest je zelf uit de oester halen en in de bedel doen.
Als we weer terug zijn op de camping wil Airen natuurlijk meteen de parel gaan oogsten. We zetten de camera aan op timelapse en filmen van het begin tot het einde hoe de parel vanuit de oester in de bedel aan de ketting beland. Airen is er helemaal verguld mee en omdat je van de parel positieve energie krijgt (staat op de doos) voelt ze zich meteen al een stuk beter.
Doordat het nu eindelijk droog is kunnen de kinderen eindelijk even lekker op de trampoline spelen totdat Dex komt.
Dex & Co zijn er rond half 7. Airen kan niet wachten om Dex het cadeau te geven dat we voor hem in het kasteel hadden gekocht. Het is zo’n zelfde boek als van Joah en hij gaat meteen op onderzoek uit met de zaklamp 🔦.
Xem is voor het eerst van zijn korte leventje op de camping, maar veel merkt hij er niet van. Hij heeft honger en deze oma vindt het helemaal niet erg om hem het flesje te geven en hem dicht tegen zich aan te houden want het is dan wel droog nu op de camping, maar ook winderig en best wel koud.
Opa skottelt voor ons allemaal een rijstschotel in elkaar en met zijn allen zitten we rond de kleine campingtafel te genieten van zijn brouwsel.
Tijd om afscheid te nemen van Wendy, Louis en Xem. Dex blijft lekker hier!
Nu hebben we geen 2 maar 3 musketiers en ze liggen nu heerlijk te slapen.
Of ik moe ben? Ja best wel. Mijn slechte arm is pijnlijker dan het was en mijn goede arm begint overbelast te raken. Ik kan niet goed in of uit bed omdat we in de lengte het bed in/uit moeten en mijn schouders het zwaar hebben mijn lijf te helpen omhoog te komen of naar achteren of voren te schuiven. Wat, tot de spekgladde vrijdag in december, heel normaal was en allemaal vanzelf ging, is nu allemaal niet meer zo vanzelfsprekend en makkelijk.
Maar o! Wat is het leuk en fijn dat we deze drie kleinkinderen weer over de vloer hebben!

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek