Vrijdag 29 juli 2022

Nou, het was wel even afkicken hoor! 😬
Ik zag Airen en Dex springend op de lege trampoline, de Rivier de Rhone zingend en salto’s makend, toen ik vanmorgen voor de tent zat ⛺️.
Ik zie Joah’s gezichtje onder de wc deur doorkijkend terwijl ik op de pot zit😅.
Ik heb de hele dag het wijsje in mijn hoofd van ‘Waar komt het waaien van de wind vandaan? Uit het land der bergen, hier ver vandaan’ en ik zong het ook, onder de douche. Zachtjes. Er was toch niemand 🤫.
Ze zijn nog steeds niet helemaal weg hoor, die flash-backs, maar het wordt minder.
We weten dat ze allemaal heel blij zijn dat ze weer thuis zijn, de papa’s en mama’s ook en dat het voor ons ook goed is zo. 🙏🏻
Marcel stond evengoed best wel vroeg op, uurtje of half 8. Ik deed alleen even een plasje op Madame Piche, keek naar de dichtgeriste en stille slaapcabine van de kinderen en dook daarna weer in mijn eigen slaaphut. 😴
Tot 9.15 heerlijk geslapen!!!! Dat had ik zeker even nodig!!
Marcel die schat, had al thee ☕️ gezet, tafeltje gedekt, broodjes 🥯 gehaald en de krant gelezen 📰.
O nee! Dat laatste is niet waar! 🤥
Brengt me wel op iets dat ik nog niet verteld had!
Wij zijn al een tijdje geen lid meer van de Telegraaf. Na 42 jaar lidmaatschap het abo opgezegd na langdurig slechte bezorging en onpersoonlijke klantenservice.
Zó dacht ik! Daar ben ik mooi vanaf. Ik lees de krant niet en aangezien ik knierteriger moest worden omdat ik minder ben gaan werken, was en besparing van 500 euro per jaar niet verkeerd 😘.
Maar. Nu komt het!
Wij lopen vorige week met zijn tweeën in Nunspeet en terwijl ik de Etos in ga voor frisse adem snoepjes want ik stonk uit mijn bek zei Marcel, zag ik al een gevaarlijk persoon in de straat staan.
Een Telegraaf ronselaar! 🤢
Marcel liep er eerst netjes voorbij en ik dacht; mooi, dat gaat goed!!
Toen ik echter de Etos weer uit kwam was hij in gesprek met de ronselaar…..
Ik hield mijn hart al vast en bleef op afstand toekijken hoe hij hopelijk slechts met een gratis krantje weg zou lopen.
Maar nee. Hij riep me na een paar minuten en vroeg: Wat is onze postcode?
Ik wist genoeg. We zitten weer vast aan een Telegraaf abonnement. Voor drie jaar zelfs, maar het was gratis want de Telegraaf bestaat 130 jaar.
Nou dat is natuurlijk wel een fijne aanbieding! 🎉
Ik hoor een andere meneer tegen een andere ronselaar zeggen; Ik geef je dit krantje terug, want je zegt: Het is gratis, maar nu zeg je dat ik 5 per week voor bezorging moet betalen….
Ah. Daar zit het addertje dus!
Ik pak gauw mijn mobieltje en tik in: 52x5=260 Euro.
Ik ben er niet zo blij mee allemaal en ik kijk ook helemáál niet vriendelijk naar die meneer die mij probeert blij te maken met de mededeling dat er ook nog een jaar Vrouw-Glossy bij zit! Hij weet niet dat ik helemaal geen tijdschriften meer lees en dan bedoel ik: Hélemaal NIET!
Maar ja, mijn echtgenoot is wel Telegraaf verslaafd en ik weet dat je hem geen groter plezier doet dan dat er ‘s morgens een krantje in de brievenbus ligt waarin hij vervolgens meer dan een uur en zaterdag nog langer, mee zoet is. 🙃
De ronselaar krijgt dus de postcode en wij zijn opnieuw Telegraaf abonnees 🗞.
Het abonnement gaat na onze vakantie in, dus nee, hier op de camping heeft Marcel nog geen krantje, dus hij had deze vanochtend ook niét gelezen toen ik aanschoof aan de gedekte ontbijttafel. Losse nummers kopen doen we niet aan. Daar is de kniert weer hè?! 🤪😅😂
Om een uur of 12 zijn we op de 🚲 gestapt met in onze rugzak 🎒 wat proviand voor onderweg en zette ik mijn knooppuntenroute aan.
Fijn van deze camping is dat je binnen twee minuten in het bos 🌳 🌲 bent en dat vinden wij heerlijk!
Wat ook heerlijk was, was het weer. Beetje ☀️ , beetje bewolkt 🌫 en een lekker briesje 🌬.
Bij Leuvenum fietsen we langs een boerderijtje waar een rommelschuurtje is. Meerdere eigenlijk.
We stappen hier even af om te kijken of er nog wat autootjes 🚙 🚘 voor Joah te vinden zijn en wie weet wat nog meer!
Het woord ‘rommel’ dekte goed de lading, maar door de karakteristieke meneer die naar ons toekomt en ons vertelt dat mensen uit de buurt hier hun rommeltjes brengen en hij het verkoopt voor de plaatselijke Hospice, zijn we wel geneigd een paar euro uit te geven. 💶 💰
Heel brutaal vraag ik of er ook een toilet 🚽 is of dat ik dan zijn prive domein moet betreden. Dat laatste klopt. Eigenlijk is er geen toilet voor bezoekers maar wel voor bezoekers die wat geld in het spaarvarkentje doen dat in zijn prive toilet staat, wederom voor het goede doel. Winkelt ook wat rustiger, een lege blaas, zei hij. Gelukkig was het daar geen rommel😅.
Na de plas en 50 cent in het gele doorzichtige spaarvarken 🐷 waar 1 euro op stond 🤓, kon ik dan even uitgebreid op zoek tussen de rommel.
Tja. Het was mooi van lelijkheid eigenlijk. We vonden wel een grappig autootje 🚘 voor Joah en ik nam nog een rode kralenketting mee.
De meneer waarvan we inmiddels door een artikel wisten dat hij Henk heet, maakte een mooi prijsje voor ons; 1 euro. Marcel had dit nog wel in zijn zak en gaf een 50 centje extra voor het goede doel. Haha! Wat een weldoeners zijn wij toch! 💴 💵 💰
We vervolgenden onze tocht, maar na een kilometer of 2 bedacht Marcel opeens dat hij zijn leesbril 👓 miste. Na alle zakken te hebben omgekeerd, keerden we om. Het moest nog ergens bij de rommelschuur liggen….
Dat was echter niet zo! Na 500 meter zag Marcel zijn bril 👓 op de weg liggen! Hoeveel geluk kan je hebben? Er was geen auto overheen gereden, dus de bril kon zo weer zijn zak in😅.
Na veel bos komen we nu bij een deel van de route die langs een, wel stille, autoweg gaat en dat vinden we toch nooit zo leuk 😏. Het brengt ons wel langs een bord waarop staat: toiletten! En tja, deze dame had vandaag last van een geïrriteerde blaas en moest weer even wat lozen. Jammer dat de kinderen er niet waren want de toiletten waren bij een natuurspeelplaats.
We doken niet veel later gelukkig weer met het fietspad het bos 🌳 🌲 in en stopten bij een bankje om onze lunch te verorberen. Deze keer niet de kaas 🧀 vergeten! Goed zo Karin!
Even wat foto’s 📸 maken ook, want zonder kinderen ben je ook je modellen kwijt, dus we moeten het met onszelf doen. Gelukkig heb ik Marcel bij me die enorm graag poseert! 😎
Omdat ik wel zin in een cappuccino ☕️ heb stoppen we later in de route bij een Rust-punt. Daar hebben ze echter alleen een senseo apparaat, thee en blikjes in de koelkast.
Niet helemaal wat we in gedachten hadden.
Maar! Er was wel een toilet 🚽 !
En je raadt nooit wie daar gebruik van maakte! 🤪😅
Na zo’n 24 km waren we weer bij de camping. Genoeg voor deze keer, want de kontjes zijn nog niet gehard.
De cappuccino waar ik trek in had hier maar bij de Taverne gehaald. De serveerster vroeg als eerste waar de kleinkinderen waren…..
En nu is het 19.20 u.
Marcel is aan het skottelen en bereidt weer eens een overheerlijke Ratjetoe, maar deze keer lijkt het verdacht veel op nasi. 🥘
We gaan dus zo maar eens eten
Het weer is nog steeds heerlijk!
Zo mag het wel blijven de komende week!!!

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek