Het is nu 18.22 uur. Verslagje schrijf ik vanavond. Even geduld nog😅

Inmiddels is het 20.30 uur. Ik zit in de laatste zonnestralen op Oude Willems terrasje ☀️. Marcel zit hier ook en ook Wendy is inmiddels weer bij ons. Net een uurtje al het een en ander in de auto geladen en opgeruimd. Morgen de rest.
Vandaag was het:
‘Take-a-shower-otherwise-they-smell-you-comming’ -dag🚿 Nog een laatste keer genieten van de weelde van de invalidendouche faciliteiten, ik ben er even extra lang onder blijven staan. Uhh, zitten bedoel ik.
Ondanks wat zadelpijnen zijn we weer op onze snelle vrienden gesprongen (neem mij met een korreltje zout hoor, ik spring momenteel niet). 🚴 🚲
Er waren nog verschillende knooppuntenroutes die ik had uitgezet, die wachtten op gebruik. Een rondje naar radio Kootwijk was daar een van. Bij nader inzien deze toch maar niet gekozen omdat het om 40 km ging. Dat is natuurlijk peanuts 🥜 voor onze snelle vriendjes, maar ja, die kontjes he…..
Dus het werd een tochtje naar Kootwijk, zonder radio. Dat scheelde toch zo’n 10 km!
Het was vrij bewolkt 🌥 deze ochtend en begin van de middag. Ik had er zelfs een poosje spijt van geen vestje meegenomen te hebben.
Ergens halverwege een kort tussenstopje waar we wat lichaamsappen achterlieten. Ik heb laatst een plastuit aangeschaft. Daarmee kan je plassen als een kerel, op iedere plek die je maar wenst. Geen verstoppertje meer spelen in de bosjes dus, maar gewoon, benen beetje wijd, plastuit aanbrengen door je slip ermee opzij te duwen en plassen maar. Nou…..ik kan je vertellen, mij lukt het niet 😒 Ik heb thuis geoefend en het is mij welgeteld toen één keertje gelukt. Dat kostte me wel zo’n 10 minuten én dát terwijl mijn blaas op knappen stond. Laatst wederom een poging gewaagd, maar mijn hersenen willen er niet aan dat ik staand kan plassen. Volkomen tegennatuurlijk. Ik heb dus een plastuit in de aanbieding! Een blauwe, dus heel trendy. Er zit een hoesje bij met een leuk printje erop. Mocht je belangstelling hebben: Je weet me te vinden!
Afijn, ik zat dus gewoon weer op mijn hurken, met wuivend gras tegen mijn billen, onder een 🌲 met links en rechts sporen van medeslachtoffers die ook niet met een plastuit overweg kunnen, lekker te plassen.
Als we verder fietsen spreken we af dat we stoppen als we een terras zien waar we even een bakkie ☕️ kunnen halen en een broodje. Dus we stoppen in Garderen waar we allerlei terrassen zien langs de weg. Maar die weg is zó druk, het lijkt de A1 wel! De entourage klopt voor geen meter met mijn idee van even lekker rustig een bakkie en een broodje eten. Dus we rijden zonder tussenstop de route uit naar de camping en eten daar een broodje. Lekker goedkoop ook!
We stellen de stoelen weer op achter de boom 🌳 voor de schaduw en ik val al snel in slaap, maar word steeds wakker omdat het frisjes is. Dan maar even naar mijn strechtertje verhuizen. Even lekker mijn oogjes dicht en wegdoezelen. Het zijn echter de 🪰 vliegen die er anders over denken. Grgrgr, er vliegen er weer een stuk of 5 door de tent en ze laten zich niet kapotslaan door onze nieuwe meppertjes en zich ook niet verleiden eens een kijkje te nemen bij de blauwe lamp die ik speciaal voor hen had opgehangen. Marcel komt ook nog even helpen meppen en weet er 2 te raken.
Ik ben erg moe, maar om een uur of 5 toch maar ‘in de benen’ om alvast wat dingetjes op te ruimen voordat Wendy komt. Met het extra pijnstillertje 💊 dat ik geslikt had, hoopte ik dat ik dat even moeiteloos kon doen. Maar ik had beter moeten weten. Die pijnstillers doen het niet echt heel goed. Fijn om te weten dat ik de 12e augustus onder het mes 🔪 ga en dan verlost wordt van dit ongemak.
Wendy is er rond half 8 en we gooien meteen het een en ander in de auto en ruimen hier en daar al wat op. Dat scheelt morgen weer.
Maar nu eerst tijd voor een wijntje 🍷 en een stokbroodje stokbrood 🥖 kaas, in de laatste zonnestralen, op onze laatste avond hier in Voorhuizen.

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek