Ik heb heerlijk geslapen vannacht in het hemelbed van Oude Willem onder het donzen dekbed dat we van thuis hebben meegenomen. Wat jammer toch dat het in-en uit stappen zo lastig gaat en dat moet ik nog weleens doen in de nachtelijke uurtjes om madame Piche te vullen. Ik heb heerlijk geslapen, maar Wendy daarentegen een flink stuk minder, want Dex had een onrustig nachtje en Wendy heeft hem bij zich genomen in mijn zelfgefabriceerde bedje van de zonnestretcher. (G e z i c h t j e m e t z w e e t d r u p p e l).
Het was deze ochtend eigenlijk wel een prima weertje en Dex en Airen waren alweer helemaal in hun element met de zandbak en de schommels voordat het ontbijt gehaald was door onze eten & drinken regelaar Marcel.
Verschillende weerapps lieten ons weten dat het om een uur of 14 zou gaan regenen en onweren, dus we besloten om voor die tijd lekker te gaan fietsen en ergens te gaan lunchen. We riepen de hulp weer in van de dame van de knooppuntenapp en kozen een route die lekker door het bos ging en ons naar Diever zou leiden.
De route bracht ons weer naar die prachtige banken die van omgevallen bomen zijn gemaakt en onze achternaam Stam eer aan doen. Er zijn ook een aantal houtsneden van dieren, waaronder een eekhoorn. Daar kunnen kinderen lekker op zitten en dat deden Dex en Airen dan ook. Er is ook een dier waarvan ik eerst dacht dat het een slapend schaap was, maar bij nader inzien is het toch meer een dode Schotse hooglander die door vogels wordt opgegeten. Bizar eigenlijk. De kinderen hebben er geen erg in. Die spelen er gewoon op.
De tocht voert ons ook langs het landhotel Diever en daar willen we wel even lunchen. De regels van de RIVM worden hier strikt gevolgd en we mogen dan ook niet bij elkaar aan tafel zitten. Dat is ook eigenlijk wel wat ongezellig dus we fietsen door zonder een happie lekkers in de maag.
Dan doemt het hunebed op van Diever. Vorige week was het hier razend druk en zijn wij niet eens gestopt, maar vandaag is het rustig. Dex en Airen kruipen er onderdoor en klimmen en klauteren over de reuze stenen. Als er later toch nog wat toeristen komen verbazen we ons over de opmerking die een meneer naar Airen en Dex maakt: kunnen jullie niet even ergens anders gaan spelen? Ik had bijna gezegd: je kan ook even een foto op internet googlen hoor en jezelf er in photoshoppen. Maar niet iedereen kan photoshoppen dus ik slikte de opmerking in.
Het was inmiddels al tegen enen en wilden voor de buien weer terug op de camping zijn, maar toch ook nog even langs een braderie op een camping die we zouden passeren. Zo gezegd, zo gedaan.
De braderie bestond uit 8 stalletjes met waren die onze interesse niet konden opwekken. Gelukkig was er ook een speeltuintje en daar konden Airen en Dex nog even hun energie kwijt.
Eenmaal terug bij Oude Willem vulden we onze buikjes met de broodjes die er nog waren en crackertjes. Prima lunch en lekker goedkoop.
De rest van de middag wachtten we op de regen en het onweer, maar al wat er kwam.....niets! We hebben de hele verdere dag buiten kunnen bivakkeren en de kinderen hebben heerlijk gespeeld. Dat onze Oude Willem, al is het met haar kontje, naar de zandbak en de schommels staat is wederom een ideale plek gebleken als je met kinderen op vakantie bent. Wij zetten de stoelen zó dat we hen kunnen zien en zij vermaken zich prima. Met elkaar maar ook met andere kinderen. Ideaal!
Omdat Wendy en Dex weer naar huis moeten, eten we niet te laat. In het Ratjetoe van deze dag zaten verschillende bonensoorten. Airen vindt het niet zo interessant, die eet liever de komkommer die er ook is.
Na het eten zwaaien we Wendy en Dex uit. Zij gaan weer naar Purmerend. Het zal gek zijn zonder Dex, want het was zó leuk dat hij er was en Airen en hij hebben het zó leuk samen gehad!
De voorspelde regen en het onweer is er niet gekomen. We hebben de hele dag buiten kunnen zitten en zelfs zonder al te veel wind!
Het is nu 23.05 uur en ik zit nog steeds buiten. Wel met een jasje aan, maar het is windstil (zoals elke avond en nacht hier), de maan is nog steeds heel vol, Airen en Marcel liggen allang op een oor en ik zit hier mijn verhaaltje te typen.
Marcel heeft vandaag verschillende keren opgemerkt dat hij er wel zin in krijgt om naar huis te gaan. Maar ik moet bekennen, dat ik ondanks de kou die ik af en toe moest trotseren, de wind die me flink begon te irriteren en de heuveltjes die ik nauwelijks nog op kom met mijn wind-tegen fiets, ik eigenlijk nog niet naar huis wil. Thuis begint het gewone leven weer en alles wat ik de komende tijd voor de boeg zal gaan hebben. Verder met mijn: ‘terug-in-het-arbeidsproces- traject’

Voor mijn meelezers: Waarbenjij.nu is aan het hannesen met hun site. Daardoor ben ik nu met omwegen de verhaaltjes en foto’s aan het plaatsen en zijn er geen mails verstuurd naar de maillist. Ik mis daardoor ook wel jullie reacties, die ik altijd erg leuk vind.
Zo wil ik Lysbeth even laten weten, dat dat van die jurk een goed idee is en ik me nu bij iedere dame met jurk die de douche uitkomt, afvraag of zij nou wel of niet in haar blote kont loopt. ( i k l a c h m e d o o d )

4 augustus 2020 11:55 | Door: Lysbeth Kerkhof
Tja lekker is maar een vinger lang zie mijn moeder vroeger altijd, je hebt weer mooie herinneringen gemaakt ( peinzend gezichtje) Misschien kan je Marcel nog overhalen om het campingleven nog even te rekken? (Gezichtje met twee hartjes ipv oogjes).

9 augustus 2020 15:43 | Door: Pien
Ohjaaa dat visualiseren zou k ook hebben haha maar thuis is toch ook weer lekker lijkt mij En hoe ik ook van je verhaaltjes geniet....nee kamperen is niets voor mij;)

Geschreven door Karinstalenburg.reisdagboek