Lieve allemaal,

Aan het begin van de stage zijn we met z'n allen naar Swakopmund geweest. Aangezien een aantal van ons het daar zo naar hun zin hadden leek het ons leuk om daar nog een weekend, al surfend, door te brengen.
Dus 2 weken geleden zijn Tom, Jerryt, Rachel, Merel en ik vertrokken naar Swakopmund voor een surfweekendje (do t/m zo). We hadden nog nooit gesurft maar we dachten, hoe moeilijk kan het zijn?! :) :)
Bepakt en bezakt op naar Swakopmund. Waar we vooral naar uitkeken was het temperatuurverschil. Het is daar ongeveer 24 graden terwijl in Windhoek de temperatuur vaak oploopt tot 35 graden 😱
Eenmaal aangekomen in Swakopmund konden de ramen open waardoor de enigszins frisse zeewind, ja ik ben al verwend hier, naar binnen kwam. We verbleven weer bij de Backpackers van Herman en Erica, waar we een kamer (leek meer op een soort schuur waarbij ze zoveel mogelijk personen in één hok proberen te proppen) voor 7 personen toegewezen kregen. Snel de bedden geclaimd, ik lag bovenin het stapelbed, dat overigens erg kraakte en behoorlijk heen en weer ging bij elke beweging, haha. We hebben onze spullen gedropt en zijn toen naar de beroemde calamaritent gereden om, hoe raad je het zo, calamari te eten. Ik moet zeggen dat we een paar verbaasde en geërgerde blikken naar ons toegeworpen kregen door de personen die zich op dat moment rondom de tent bevonden. Waarschijnlijk kwam dat omdat ik één stukje patat naar één meeuw gooide en vervolgens de hele kolonie onze kant op kwam :) Na de tent, omcirkeld met een zwerm meeuwen, te hebben achtergelaten hebben we nog wat door de stad heen gereden. 's Avonds zijn we uit eten geweest en heb ik mijn vitamine A, D en B12 even kunnen aanvullen (in de vorm van mosselen, mmmh ;)) eindelijk weer even vis aangezien we hier nooit vis eten omdat vier personen uit de groep dit niet lusten. Hierbij heeft Tom zijn kennis m.b.t. visgerechten weer verbreed aangezien hij daar voor het eerst in zijn leven mosselen heeft gegeten. Eenmaal weer terug bij de Backpackers kwamen we tot de ontdekking dat China hier ook vertegenwoordigd is aangezien we 2 Chinese kamergenoten hadden :)
Het leek hun ook leuk om midden in de nacht (terwijl wij al lagen te slapen) de kamer weer in te komen, inclusief alcohol en rooklucht wat lekker misselijkmakend is in een dergelijke 'schuur', haha.

De volgende ochtend ging de wekker om 07:00 (hoezo uitslapen tijdens een weekendje weg) want de eerste surfdag stond op de planning. Echter werden we daarvoor al gewekt door de Chinese rijsttafel die wel 10 minuten met een plastic tasje heeft staan rommelen en wel 20 keer van binnen naar buiten en weer terug is gelopen. Maar ach dat mag de pret niet drukken :) :) We konden van een vriend van Gèrhard surfspullen huren en hij zou ons ook wat les geven. Maar na 3 uur gewacht te hebben, leek het ons een goed idee om even contact op te nemen waar de jongen in kwestie bleef. Eenmaal aan de telefoon werd ons medegedeeld dat de golven die dag niet goed genoeg waren en we dus beter de 2 dagen daarna konden gaan surfen. Hij bracht al wel vast onze boards, wetsuits en andere benodigdheden, dus onze kamer die totaal vol stond met bedden werd nog voller gepropt. Na deze tegenvaller zijn we ergens gaan ontbijten, wat voor ons standaard taart betekent hier :) Eventjes waren we besluiteloos over hoe we deze onverwachte lege dag zouden inplannen. Maar Tom kwam met het geweldige idee om naar het zee aquarium te gaan. Wij hadden natuurlijk een soort Harderwijk in gedachten maar dit aquarium kwam niet helemaal in de buurt bij wat we gewend zijn bij het Dolfinarium. Maar we kunnen nu wel zeggen dat we daar ook weer zijn geweest. Vervolgens had Rachel bedacht dat we konden gaan quad rijden aangezien we verder toch niks te doen hadden. De vorige keer hadden we dit ook gedaan en we vonden het toen zo gaaf dat we dachten, waarom ook niet!! Dus we zijn naar de Namib dessert gereden en gevraagd of er plek was. Er stond al gelijk een meneer klaar die zich voorstelde als onze guide. Helmen op, korte uitleg over hoe de quads werken en gaan met die banaan. We hebben 2 uur lang door de duinen gecrost, waarbij we geen mens tegenkwamen en je alleen maar zand zag. Het was weer geweldige ervaring!! 's Avonds hebben we ons tegoed gedaan aan Italiaanse lekkernijen, want ja als je in Afrika bent ga je natuurlijk naar een pizzeria :)

De volgende ochtend zouden we er weer vroeg uit aangezien we nu echt zouden gaan surfen. Allereerst was het weer wachten op de vriend van Gèrhard, want in Afrika komt nooit iemand op de tijd die je hebt afgesproken. Terwijl we in onze 'schuur' aan het wachten waren ontdekte Merel bij haar bed een mierenkolonie, inclusief straat die zijn weg vervolgde vanuit het nachtkastje richting de buitendeur. Na een kort overleg werd er op bijzondere wijze, ( ik zal het niet in detail benoemen, maar er kwam vuur en gas aan te pas) een einde gemaakt aan deze kolonie. Na dit tafereel hebben we ons in onze wetsuits gehesen. Nou dat was me wat. Een goede tip voor alle koukleumen, trek een wetsuit aan. Alleen bij het aantrekken al krijgen de excreties van het menselijke lichaam via je voorhoofd vrij baan :) Daarnaast zijn de wetsuits perfect isolerend. Nadat we allemaal een uitputtende strijd hadden geleverd en Tom eerst de wetsuit van Merel aanhad en andersom :) zijn we met z'n allen maar vast naar het strand gegaan aangezien de jongen in kwestie, genaamd Eike, weer op zich liet wachten. Het strand was bij ons aan het einde van de straat dus we konden heel cool met ons surfboard onder onze arm naar het strand lopen. Daar kwam dan eindelijk Eike opdagen. Nadat bleek dat er een misverstand was over het lesgeven kon hij ons voor die dag een kwartiertje uitleg geven over de basistechnieken. De moed zakte me enigszins in de schoenen toen hij zei dat je er ongeveer 6 jaar over doet om het redelijk te kunnen, haha. Vervolgens gingen we de boards waxen zodat je meer grip hebt. Ondertussen wees Eike op het feit dat Jerryt zijn wetsuit verkeerd om aan had :) Echter was ons dat allemaal niet opgevallen dus we waren echte groentjes, haha. Op het strand heeft Eike ons wat basisvaardigheden aangeleerd, waaronder Duck Diving (je duikt dan onder golf om niet gelijk terug gemept te worden nadat je een stukje gepeddeld hebt) en hoe je op je board moet springen. Nou de eerste dag hebben we vooral geprobeerd om goed te peddelen, op je board te blijven liggen en vervolgens als er een golf kwam je daarop mee gaat terwijl je op je board ligt. Ik moet zeggen dat de Atlantische Oceaan toch wel even anders is dan de Noordzee die ik gewend ben. Daarnaast was er een groot nadeel dat de gehele bodem uit rotsen bestond en geen lekker zacht zand. De zee ingaan was al een hele toer. Elke stap deed zeer, dan stond ik weer op een één of andere mossel :) We moesten ook nog uitkijken dat we niet met het board op de stenen klapte want dan konden er deuken inkomen. Dan kwam nog het moment dat we uit de zee probeerden te komen. Het gevaarlijke daar was dat wanneer je in de branding kwam je gemakkelijk op de rotsen kon klappen of dat je een golf recht op je kreeg. Maar we zijn er allemaal weer levend uit gekomen, inclusief lichte verwondingen aan de voeten (cadeautje van de rotsen). Aangezien we een behoorlijke lichamelijke inspanning hadden geleverd zijn we, in vol ornaat, naar de calamaritent gelopen :) Ze zagen ons daar alweer aankomen, haha. Na daar gegeten te hebben zijn Tom, Merel en ik naar een soort baai gelopen om daar even te gaan zwemmen. Na de bordjes met verboden te zwemmen te hebben genegeerd, zijn we het water ingegaan. Er was nog iemand aan het zwemmen en we bleven tamelijk dicht bij het strand. Tussen het zeewier even gewatertrappeld en vervolgens er toch maar weer uitgegaan omdat de stroming best sterk was (vandaar waarschijnlijk ook de bordjes :)). 's Avonds kwamen we er alleen wel achter dat we allemaal behoorlijk verbrand waren. De zon was er pas later doorgekomen alleen de weerspiegeling van het water heeft er waarschijnlijk aan bijgedragen dat we allemaal zo rood als een kreeft waren. Verder zijn we ondanks onze kleur lekker chic uit eten geweest. We hadden gereserveerd bij The Thug, een restaurant aan zee met uitzicht op dolfijnen die uit het water springen en waarbij de tafel gedekt is voor 16 gangen :) Deze avond waren de chinezen weg en hadden we de hele 'schuur' voor onszelf.

Wat een verrassing maar de volgende ochtend konden we even uitslapen. We hadden namelijk om 11 uur afgesproken met Eike. Hij zou dit keer met ons meegaan de zee in :) Het nadeel was dat de verbranding inmiddels over was gegaan in blaasjes! 2e graads dus 🙈 En dan met die verbranding weer heerlijk het zoute water in :) Eenmaal bij het strand aangekomen was de zee een tikkeltje wilder dan dat we gewend waren. Eike ging gelijk als een professional de zee terwijl de rest er wat langzamer achteraan kwam. Ik moet zeggen dat het surfen wel een stuk moeilijker was dan dat ik van tevoren gedacht had. Terwijl ik in de zee lag te spartelen heb ik meerdere keren een slok water ingeslikt. Op zich is dat niet zo heel erg aangezien m'n weerstand er vast voor zorgt dat ik niet ziek wordt. Echter met het feit, dat de riolering van heel Swakopmund in de zee uitkomt vlak naast ons plekje waar wij aan het surfen waren, in het achterhoofd is dat iets minder prettig. Zeker als je voelt dat dat stroompje lekker warm is 🙈
Nadat ik het water uitkwam hoorde ik van de rest dat Eike als achtergrond informatie had verteld dat we aan het surfen waren in een gebied waar ongeveer 50 bruine haaien voorkomen en er dit jaar 3 bijtincidenten zijn geweest!! Heel fijn om dit achteraf te horen, haha!! Die dag moesten we ook weer terugrijden naar Windhoek, dus na ons allen te hebben ontdaan van het zand zijn we de auto weer ingestapt en teruggereden.


Na dit actieve weekend hadden we besloten om het volgende weekend naar de Sossusvlei te gaan. De helft van onze groep zat bij Herman in die ons daarnaartoe bracht, inclusief Gèrhard (in de 'achterbak'). De andere helft van de groep had een safari 4 bij 4 auto gehuurd en reed achter ons aan. Bij de roadblock moest Gèrhard even duiken aangezien het niet toegestaan is om daar te zitten tijdens het rijden. Maar we kwamen zonder problemen door de roadblock (zegt ook iets over de roadblocks hier ;))
De rit zou ongeveer 4 uur duren. 's Middags maakten we eerst een tussenstop bij Solitaire (een verlaten dorp met alleen een benzinepomp en restaurantje). We vervolgden onze weg naar de eerste campingplaats, in Sesriem. Hier zijn we gelijk het zwembad in gesprongen want ja de temperatuur lag hier een stukje hoger dan in Windhoek, waarbij de aanwezige zonnebadende mensen een tikkeltje geïrriteerd keken, alweer hahaha. Na wat afgekoeld te zijn gingen we ons snel afspoelen onder de douches. Eenmaal onder de douche schrok iedereen zich rot nadat Lisa een enorme gil slaakte. Deze gil was ook echt terecht gezien de grootte van de oranje-achtige spin die zich verschanste achter het douchegordijn! Merel wilde hem wel even van het douchegordijn afmeppen met een slipper. Echter sprong de spin naar de andere kant van het gordijn. Door deze aanvallende houding hebben we maar geen nieuwe pogingen meer ondernomen en is Lisa verkast naar een andere douche 😂 Bij de tentplek aangekomen hadden Joyce, Rachel, Herman en Gèrhard onze tenten al opgezet. Herman ging het vuur aansteken en we gingen gezellig braaien met uitzicht op de zonsondergang. Werkelijk een prachtig uitzicht. De andere helft van de groep hoefde geen tent op te zetten, zij hadden hun tenten op het dak van de auto en hoefde ze alleen maar uit te vouwen. Nadat we het eten op hadden gingen een aantal 's avonds nog even douchen. Dit keer na een grondige inspectie van het douche hok inclusief douchegordijn kon ik met een gerust hart douchen :) Herman gaf nog wel als tip dat als we 's nachts naar het toilet moesten we goed op de grond moesten schijnen, aangezien er schorpioenen en slangen in het gebied voorkomen.

De volgende ochtend ging de wekker om 04:30 (verpleegkundige tijden :)) zodat we op tijd de Sossusvlei in konden. Om 5:10 gaat de poort open en kan je het park in rijden. We zijn eerst naar Dune 45 gereden om deze te beklimmen. Tjonge, wat een klim was dat. Het beklimmen van die duinen vergt echt wel uithoudingsvermogen. Het is wel een mooi gezicht om vanuit de verte al die mensen de duin op zien klimmen. Pas dan zie je ook hoe hoog hij eigenlijk is! Eenmaal boven hebben we genoten van de opkomende zon wat werkelijk prachtig was!! Na een korte fotosessie die inmiddels standaard bij mooie plaatsen ingepland staat zijn we naar beneden gerend, wat overigens een stuk makkelijker ging. Toen gingen we echt offroad het zand in op weg naar DeadVlei. Dit is een witte keivlakte omgeven door een aantal van de hoogste duinen ter wereld. De vlakte staat vol met skeletten van dode bomen die ongeveer 900 jaar oud zijn. Om ook daar te komen moesten we weer flink ploeteren door het zand, dat inmiddels akelig warm aan begon te voelen door de zon die erop scheen. Na alle ontberingen gingen we met z'n allen ontbijten. Vervolgens zijn we het park weer uit gegaan op weg naar de volgende camping, Namibgrens Mountain Camp. Deze camping leek qua natuur veel op de Roadside camping bij Etosha. Heel veel rotsen en een heerlijke stilte. We hadden een eigen braaiplek, tent waar we onder konden schuilen voor de zon en kraantje om je op te frissen. Verder was er een minizwembad waar ik natuurlijk meteen gebruik van heb gemaakt. Vervolgens was de douche geplaatst in een omheind schuttinkje met mega spleten en als je iets te groot was konden de buren 50 meter verderop gezellig meekijken :) Maar de sfeer vanuit de douche was prachtig, je keek recht op een rotswand! Rachel was nog even gaan wandelen tussen de rotsen en kwam even later terug met het bericht dat er een wild paard bij het zwembad stond. The amazone in mij kwam natuurlijk helemaal omhoog en ben gelijk naar het zwembad gespurt :) :) :) 's Avonds gingen we met z'n allen weer gezellig braaien. Het nadeel is hier wel dat het 's nachts ontzettend afkoelt en ik geen lange broek mee had, haha. Maar aangezien ik in een vierpersoonstent lag konden we nog enige lichaamswarmte van elkaar ontvangen :)

De volgende ochtend konden we iets langer blijven liggen. Jerryt, Joyce en ik gingen met de 4 keer 4 een stukje offroad, terwijl de rest ging hiken. Het stukje offroad eindigde bij een geweldig uitkijkpunt. Daar hebben we een tijdje naast de afgrond gezeten en genoten van het uitzicht, totdat we genoeg kregen van de vliegen/muggen die ons belaagden :) Eenmaal terug bij de receptie begonnen we weer aan de terugweg. Eerst nog weer een tussenstop bij Solitiare en toen richting Windhoek.
Al met al een geweldig weekend gehad en weer een mooi stuk landschap van Namibië gezien.

Afgelopen week ben ik samen met Rachel naar een weeshuis in de Katutura geweest. Dit weeshuis heb ik leren kennen doordat ik een keer mee ben geweest met Scheldon. Hij heeft een tijdje bij de Backpackers gelogeerd en ging verschillende weeshuizen hier af om te helpen met klusjes en boodschappen voor ze te kopen. Doordat mijn schoonzus en haar familie geld hadden ingezameld kon ik daarvan hier spullen kopen voor de kinderen. Ik had afgesproken met een vrouw genaamd Sarah, die de eigenaresse (Maria) van het weeshuis kende. Samen met haar heb ik boodschappen gehaald die ze nodig hadden. Dit was vooral eten, omdat dat gewoon op was, luiers en babymelk etc. Met deze boodschappen in de achterbak gingen we op weg naar de Katutura. Maria was ontzettend blij met alle boodschappen! Ze heeft ons nog een rondleiding gegeven. Zo zag ik bijvoorbeeld dat de kinderen geen kussen hebben en sommige niet eens een deken. Ik heb nog gevraagd hoe Maria aan de kinderen komt, aangezien sommigen echt nog heel klein zijn. Toen wees ze één kind aan en vertelde dat de moeder bij de bevalling was overleden en het ziekenhuis haar dan belt met de vraag of ze het kindje op wil halen. Maria runt dit weeshuis al sinds 1989. Inmiddels begint ze ouder te worden en vertelde ze dat ze het werk niet goed meer aankan en daarom momenteel liever geen nieuwe kinderen aanneemt. Maar in haar hart kan ze geen nee zeggen tegen de kinderen. Ze zoekt dus een vervanger omdat het weeshuis gewoon moet blijven bestaan. Ook vertelde ze met trots dat er één van de kinderen net is afgestudeerd tot advocaat! Super goed dus! Vlak voordat we weggingen ging Sarah hardop met ons bidden. Ze bad voor Maria, de kinderen en ook voor Rachel en mij. Na afloop moest Maria huilen. Ze was heel erg ontroerd en zo dankbaar voor de boodschappen, omdat ze puur afhankelijk is van donaties!
Ik wil bij deze dan ook Mark Noorman, Kiki Csima, Aniko Gering en Andreas Csima ontzettend bedanken voor jullie bijdrage!! Door jullie bijdrage heb ik iets kunnen betekenen voor Maria en de kinderen! Dank jullie wel!!

Inmiddels zit ik hier nog 2 weken en dan kom ik alweer thuis!!
Wat is de tijd snel gegaan. De laatste week gaat de groep naar Kaapstad en ben ik hier nog in Windhoek. Ik ga dan nog een keer naar het Etosha National Park met een georganiseerde reis.
Na dat tripje zal mijn laatste reisblog verschijnen en dan ben ik weer terug in het koude maar zo vertrouwde Nederland.

Liefs Joyce

Geschreven door Joyceopreis