Hallo allemaal,

De afgelopen dagen was het echt nog even relaxen en genieten van onze vrije dagen.
Als je hier in de tuin zit lijkt het net alsof er ergens een vollière staat. Er zitten hier echt prachtige vogels in de tuin, hoewel de huis-tuin en keuken mussen zich hier ook bevinden en zelfs een hagedis. We hebben het ook gelijk opgezocht en de grijze met lange staart is een witstuitmuisvogel en de gele is een maskerwever. De laatste heeft een ontzettend mooi nestje gemaakt in onze palmboom. Ik heb dan ook al wat mooie plaatjes geschoten.
Daarnaast heb ik de afgelopen dagen gelijk wat dingen gewassen, want als je het hier wilt laten wassen kost dat 50 Namibische Dollar per keer en dat is best wel veel. Kleine dingen zoals sokken en onderbroeken gaan dus gewoon in de handwas, wat betekent dat ik in de gootsteen sta te wassen ;)
Verder lopen we bijna iedere dag wel even naar het centrum om daar boodschappen te halen of gewoon even rond te kijken. Achter het winkelcentrum ligt een afgelegen marktje waar we natuurlijk graag even wilden kijken. De mensen die daar hun spullen verkopen zijn van de Himba stam. Ze dragen veel sieraden, weinig kleding en hebben rode klei in hun haren. Verder waren ze heel opdringerig om iets te verkopen. Rachèl zag hele mooie armbandjes en die konden we natuurlijk niet lagen liggen. Met afdingen :) hebben we allebei twee handgemaakte armbandjes gekocht. Alvast een leuke souvenir!
Gisterenavond dacht ik rond 24:00 rustig naar bed te kunnen gaan. Dus ik sta m'n tanden te poetsen in de badkamer (iedere kamer heeft een eigen badkamer) en ik kijk zo in de kamer, maak ik daar meteen kennis met het huishoudelijk soort wildlife dat hier voorkomt. Een mega grote spin!!! M'n ergste nachtmerrie! Ik iedereen erbij gehaald en Tom blijkt een geweldige spinnenvanger te zijn. Echter was het nog behoorlijk lastig om hem te pakken te krijgen aangezien hij heel hard kon rennen en telkens in een lastige hoek ging zitten. Maar na een hoop gegil, wat vooral afkomstig was van de toeschouwers, heeft Tom hem in een schaaltje naar buiten gebracht en geëlimineerd. Daar waren we ook weer vanaf.

Vanmiddag zijn Rachèl en ik samen nog even naar het centrum wezen lopen op jacht naar een tas voor Rachèl. We durfden het nu wel aan om met z'n tweeën op pad te gaan. We zijn naar een winkelcentrum geweest met meerdere verdiepingen. Toen we kwamen aanlopen bij de ingang stonden er super veel groepjes jonge mannen die daar staan te hangen of zoiets. Wij dus al op onze hoede en willen er langs lopen en op dat moment komt er een één of andere kerel naar ons toe en veegt zo langs Rachèl gezicht. Rachèl en ik knetterhard lopen natuurlijk, hahaha. Waar we nu al achter zijn gekomen is die lui gewoon negeren. Achteraf konden we er wel om lachen.

Vandaag hadden we ook een afspraak om Louise te ontmoeten op de University of Namibia voor het regelen van onze visa en het bespreken van het werk. Aangezien het een eindje rijden was hadden we Erica gevraagd of zij voor ons een veilige taxi kon bellen. Wat ik wel opvallend vindt is dat de taxi's hier ontzettend vroeg voor de deur staan. Ze komen gemiddeld een kwartier te vroeg; wel handig voor als we telkens naar het ziekenhuis moeten worden gebracht. Vervolgens kwam er een man binnen, genaamd Bennie, om te overleggen over de prijs en met de mededeling dat hij ons ook kan brengen naar het ziekenhuis als wij dat willen. Klonk allemaal prima dus wij verspreid over de taxi van Bennie en zijn knappe collega Ramoon :) op weg naar de University. Dit keer zat ik voorin, waarbij je alles wat beter zien en ik moet zeggen dat het links rijden nog steeds zeer apart blijft. We hebben gezellig gekletst met Ramoon over wat we hier komen doen en hoe we het hier vinden. En een uitzondering op de regel maar Ramoon reed heel rustig in tegenstelling tot de meeste chauffeurs hier ;) Toen we het terrein van de University wilden betreden moesten we langs een plek, dat lijkt op een grensovergang. Daar stond een man die streng naar ons en onze auto keek. Later vroeg ik aan Ramoon wat daar precies de bedoeling van was. Bleek dat ze toezicht houden op welke auto's en personen het terrein opkomen. Is weer eens wat anders dan het UT-terrein bij ons waar je aan alle kanten op kan komen zonder dat je gecontroleerd wordt. We werden netjes afgezet bij het M-block waar wij een afspraak hadden met Louise. Het was even zoeken maar uiteindelijk hebben we haar gevonden. Vanwege het feit dat er op dit moment zoveel stagiaires rondlopen in het Katutura State Hospital gaan wij morgen beginnen in het Central Hospital Windhoek. Dit hoeft waarschijnlijk maar 2 weken en dan vertrekken die andere studenten uit het Katutura State Hospital en kunnen wij switchen. Eigenlijk is het best leuk dat wij nu eerst in het andere ziekenhuis mogen kijken, kunnen we het gaan vergelijken als we straks in het staatsziekenhuis stagelopen. Een ander voordeel is dat het Central Hospital Windhoek best dicht bij ons huis ligt waardoor we daar gewoon naartoe kunnen lopen. Scheelt weer in de taxi-kosten ;)
Verder is er in het ziekenhuis geen omkleedruimte waardoor we in vol ornaat (met uniform dus) de straat op moeten, haha. Zal vast mooie plaatjes opleveren :)
Morgenochtend moeten we ons daar melden en dan gaan we eindelijk stagelopen! Ik ben zeer benieuwd wat we allemaal gaan meemaken, en houd jullie natuurlijk op de hoogte.

Liefs Joyce

Geschreven door Joyceopreis