Lieve allemaal,

Vandaag ben ik samen met Rachèl begonnen op de afdeling 'pediactric oncology'. Deze afdeling bevindt zich op de 8e verdieping van het ziekenhuis (ziekenhuis bestaat uit 9 verdiepingen, dus we zitten lekker hoog ;)) Hier worden kinderen opgenomen die gediagnosticeerd zijn met kanker. Momenteel liggen er kinderen in de leeftijd van 6 maanden-11 jaar. Wanneer de kinderen worden opgenomen op de afdeling blijven de ouders, als ze die nog hebben, maximaal 1 week bij ze op de afdeling en daarna gaan ze weer naar huis. Dit vanwege het feit dat sommige kinderen een half jaar moeten blijven en de ouders simpelweg het geld niet hebben om heen en weer te reizen. Deze kinderen moeten dus best een tijd hun ouders missen in een zorgwekkende fase van hun leven, waarin je denk ik juist behoefte hebt aan je ouders om je heen! De meest voorkomende vorm van kanker onder de patiënten is leukemie. Zij moeten dan ook oppassen dat ze zich niet teveel stoten aangezien de leukemie-cellen onder andere de bloedplaatjes verdringen en zo het bloed minder goed kan stollen. We waren dan ook net op de afdeling gearriveerd toen er zich al een bloedneus aandiende bij een wat opgezette (waarschijnlijk van de prednison) jongen van ongeveer een jaar of 4. Na behoorlijk wat gehuil en pogingen van de arts om met een pincet een watje in zijn neus te stoppen was het bloeden eindelijk gestopt. De kinderen lopen overdag over de hele afdeling en hebben een soort speelkamer waar ze tv kunnen kijken. Toen we eenmaal een tijdje op de afdeling rondliepen werden de kinderen brutaler en begonnen ze aan onze pennen, kladblok, horloge en dergelijk te zitten. Ze wilden op onze rug klimmen en opgetild worden. Ik heb dan ook een aantal keer door een kamer lopen racen met twee kinderen op m'n rug :) :) Wat me vooral opviel is dat ze ontzettend druk waren voor een ziek kind. Ik had het idee dat ze wel beseffen dat ze ziek zijn, maar gewoon kind willen zijn en zich daar ook naar gedragen. Een goed punt is dat ze daar ook educatie krijgen. Er zit een soort klaslokaal net buiten de afdeling waar ze iedere dag naartoe gaan.
Verder lag een meisjes van 2 jaar op de afdeling die een tumor in haar strottenhoofd had, waardoor haar tong naar buiten werd gedrukt. Nadat de arts haar bekeken had werd er besloten dat er een CT-scan gemaakt diende te worden zodat onder andere de grootte van de tumor vastgesteld kon worden. Rachèl en ik wilde natuurlijk mee naar beneden om te kijken hoe dit zou verlopen. Maar het was nog een hele klus om beneden te komen. Na een kwartier gewacht te hebben voor de lift, nog een kwartier in de lift waar we in elkaar gedrukt werden omdat er teveel mensen in zaten en een heleboel kraakmomentjes van de lift vanwege overbelasting arriveerden we eindelijk met moeder en kind bij de röntgenafdeling, die zich bevindt op de begane grond. Eenmaal daar aangekomen bleek het niet mogelijk dat het meisje door de CT-scan kon gaan aangezien ze niet stil kon liggen. In Nederland zouden we op de afdeling vooruit gedacht hebben maar dit is Afrika dus werd er geconcludeerd dat we weer terug moesten naar de afdeling zodat ze vervolgens daar een sederend middel toegediend kon krijgen. Wij weer terug de beroemde lift in :) Eenmaal op de afdeling kreeg het meisje een rustgevend middel via het infuus waardoor ze als het goed was zou gaan slapen. Tussendoor kregen Rachèl en ik nog een rondleiding over de afdeling aangezien daar toen we binnenkwamen nog geen tijd voor was vanwege het feit dat het maandagochtend spitsuur is. Dan moeten alle kinderen helemaal gewassen worden, de bedden opgemaakt (waar we maar gelijk mee geholpen hebben) en moet er schoongemaakt worden. Na de rondleiding zijn we snel naar beneden gegaan aangezien het patiëntje alweer was vertrokken. Toen we daar aankwamen hoorde we dat ze op de afdeling wel in slaap was gevallen maar er vervolgens iemand zin had om knetterhard te gaan schreeuwen en ze dus weer wakker was geworden. Na drie kwartier te hebben gewacht en een aantal andere patiënten door de CT zien gaan wilde het personeel het daar toch proberen om het patiëntje erin te leggen. Zodra ze in de gaten kreeg dat ze in de CT ging werd het op een gillen gezet, niet normaal meer! Het personeel van de röntgen deed zelfs de luidspreker in het kamertje waar ze de beelden zien uit :) Voordat ze door de scan ging kreeg ze nog contrastvloeistof ingespoten via haar infuus. Dit en het inbrengen van een infuus gebeurt hier allemaal zonder handschoenen of desinfectie!! Allemaal erg on-steriel.
Verder lag er dus ook een baby van 6 maanden op de afdeling die kanker in zijn knie heeft zitten. Er werd ons verteld dat zijn been er preventief afgaat. Zo jong en dan een leven voor zich met maar 1 been, als zijn leven überhaupt een toekomst heeft!
Vanaf 13 uur is het de bedoeling dat de kinderen een paar uur gaan slapen zodat hun lichaam kan herstellen van de chemo. Echter zijn de meeste ontzettend ondeugend en willen niet slapen. Ondertussen heb ik een aantal dossiers door gelezen. Waar ik vooral van schrok is dat in bijna elk dossier bij het punt onderdak er staat beschreven dat de kinderen wonen in een huis zonder elektriciteit en geen stromend of schoon water!! Echt wel armoede dus. Ook hing er een lijst op een prikbord met daarop de laatste data van audits (een soort inspectie waarbij er wordt gekeken of alles nog betrouwbaar is en of de zorg goed uitgevoerd wordt) die hebben plaatsgevonden op de afdeling. Dit was april 2014! Het is dus wel eens tijd voor een nieuwe audit leek me zo. Toen de kinderen eenmaal 'wakker' waren werden de controles gedaan (het opmeten van de temperatuur, bloeddruk etc.) Echter waren ze meer gefocust op ons dan de thermometer dus zijn we toen vertrokken van de afdeling, aangezien onze tijd er toen ook al op zat.
Vandaag was een leuke dag! Doordat de kinderen zo vrolijk waren vergat ik haast waarvoor ze daar eigenlijk liggen. De sfeer is dan ook echt top op deze afdeling.

Liefs Joyce

Geschreven door Joyceopreis