Weer niet uitslapen. Wekker 6:30 pickup 7:30 met de bus naar de vietcongtunnels. Na een rit van 2uur kwamen we 100 verder aan bij Củ Chi Hier had zich tijdens de Amerikaans - Vietnamese oorlog een heel groot vietcong leger verstopt. 16000 Man in tunnels onder de grond met een totale lengte van 250km. Het was een soort oplucht museum met allerlij hutten, valkuilen en tunnels. Op een aantal plekken werden de vallen nog eens wat beter uitgelegd. Slimme simpele voornamelijk houten contrukties moesten voorkomen dat de Amerikanen dit leger konden verslaan. Dat is ook gelukt. Met 250.000.000 ton bommen, ontbladeringsmiddel en volpompen van de gangen heeft de vietcong hier toch stand gehouden en hun guerilla oorlog uit kunnen voeren. Pas toen de Amerikanen vertrokken waren. Zijn ze tevoorschijn gekomen en hebben het zuid-vietnameese leger verslagen. Op de schietbaan kon met echte munitie geschoten worden met wapens uit die oorlog. Leuk maar mooi is anders.
Hierna stond nog een tempelbezoek op het programma. 1 uur rijden later waren we er. Hier werd het Cao Dai beleden, een geloof dat bestaat uit een combinatie van alle grote religies. Het vereerde symbool is een oog. De ceremonie die net aan de gang was was leuk om te zien, links zatten de vrouwen, rechts de mannen, in het midden zaten de priesters is gekleurde gewaden. De gelovigen waren allemaal in het wit gekleed waarvan sommige mannen een soort kroontje op hadden, het viel mij op dat veel van deze gekroonde mannen een oogafwijking hadden.
De kerk tempel was kleurig en de zuilen waren versierd met draken. Het altaar bestond voornamelijk uit gouden ornamenten met er middenin een heel grote blauwe bal met daarop een afbeelding van een oog. Het geloof was nog jong zo'n 100 jaar. Appart. Maar een te ver van m'n bed show om er een touw aanvast te kunnen knopen.
Daarna eten en weer 3uur terug naar Saigon.
S'avonds zijn we nog het backpackers centrum in gelopen. Het bevond zich pal achter ons hotel. Een rumoerige buurt met veel cafés, restaurants en dansingachtige gelegenheden. Wel leuk voor een avondje. Het werd een gezellig avondje bij bookwurms coffee. Een hostel met cafe door een comische engelsman gerund. Karin raakte aan de praat met een oudere Australiër die in Danang woonde en hier af en toe naar toe kwam als hij het daar zat was. Een comisch stel die twee. Gezellig. Daarna maar weer eens terug en slapen.

Geschreven door ClerxOpReis