Zoals gezegd moest Siem nog shoppen. Hij wou natuurlijk wat unieke T-shirts mee naar huis nemen en had ook een goede vriend beloofd een uit-shirt van het Nederlandselftal mee te nemen. Dat laatste was bijna mislukt, we hebben Pathong wel 3 keer op en neer gelopen om het juiste winkeltje te vinden. Tientallen andere winkeltjes in de stad werden achteloos gepasseerd. We konden het winkeltje niet meer vinden. We besloten nog maar eens door het uitgaansstraatje Bangla te lopen om daar de sfeer overdag te proeven. Er was niet veel te doen. De meesten kroegen waren nog gesloten. Het kon er ook mee te maken kunnen hebben dat het een boeddhistischefeestdag was, want de supermarkten verkochten ook geen alcohol vandaag. Plotseling straalde Siems gezicht van oor tot oor, hij had z'n winkeltje gevonden. Toen we naar de prijs vroegen van het Shirt was deze plotseling 4x keer zo duur. Waren we dan de laatste keer zo hard aan het afdingen geweest dat hij de schade nu moest goedmaken? Nadat we de verkoper netjes met een schaterend gelach hadden uitgelegd dat wij niet van plan waren, deze prijs te betalen, en hem de prijs hadden gesteld die wij ervoor wilde gegeven, ging hij akkoord. Siem blij. Alleen het shirt van Celtic paste hem niet, z'n brede schoudertjes misvormde het mooie textiel in grote lelijke plooien, we hebben dan ook maar laten hangen, met de gedachte dat we de juiste maat nog wel ergens anders zouden vinden. Het is er niet meer van gekomen. Onderweg hebben we nog een taxi benaderd en met hem een prijs onderhandel voor de terugreis naar het vliegveld, ook dat was geregeld, om 16:00 uur zou hij ons op komen halen bij het hotel.
Op naar het strand, om daar het laatste uurtje te doden. In de schaduw onder een boom zijn wij naar de gebeurtenissen op het zand gaan kijken. Meiden waren bezig met een foto-shoot, chinezen waren de water temperatuur aan het controleren andere waren naar de parachute aan het kijken die op en neer achter een speedboot over het strand vloog. En er was handel, heel veel handel. We zijn maar eens gaan turven wie ons allemaal heeft benaderd om zijn waar aan ons te slijten.
Brillen ±10x, Tas 1x, Hangmat 2x, Tatoos 2x, IJs 1x, Olifanten beeldje 2x, Bloemenkrans 1x, Breidling horloges 1x en dat allemaal op een klein uurtje tijd. Het mooiste was de vrouw met de tas. Ze had een mooie zwarte, functionele tas te koop die je met een paar ritsen groter en kleiner kon maken. Ze vroeg er 1600 Bath voor, ik gaf te kennen dat ik niet geïnteresseerd was. Nog geen minuut later, na de zoveelste smoes en de zoveelste poging om mij met een tast huiswaarts te laten keren was de prijs nog maar 250 bath, een koopje, ik had echter geen tas nodig. Ik heb haar vriendelijk duidelijk gemaakt dat aan mij niets te verdienen viel, en dat ze hem beter aan iemand anders kon verkopen. Ik stond bijna op het punt het mens 100 bath oprot premie uit te betalen. Ik had echt met haar te doen, ze deed zo haar best. Uiteindelijk is ze zonder succesvolle deal te sluiten, vertrokken. 15:30 Nog even naar het hotel, even opfrissen en wachten op de taxi, die arriveerde keurig op tijd en bracht ons naar het vliegveld. We waren de eersten die aan de incheckbalie stonden en de bagage afleverden. 20:30 vertrok het vliegtuig, om op 0:10 in abu dhabi een tussen landing te maken. Daar kregen we nog net mee dat Nederland de verliezers finale had gewonnen met 0-3 van Brazilië. Overigens niet veel van de wedstrijd gezien. In één bar hingen beeldschermen op. Het meeste van de wedstrijd hebben we gezien in het vliegtuig die de beelden in het vliegtuig uitzond. Om 7:10 lande het vliegtuig in Düsseldorf, ruim op tijd. Echter was mijn bagage zoek. Siem z'n bagage hadden we gevonden tussen de speciale goederen. Ik stond al bij de afdeling vermiste goederen om daar het voorval te melden. Op eens vroeg steward nar mijn naam en kwam zeggen dat er nog een rugzak op de band lag. We konden naar huis. Iris en Karin ontvingen ons liefdevol in de ontvangsthal. Eenmaal thuis werden ontvangen door een suffe kat die niet of nauwelijks aandacht voor ons had, maar waarvan vrijwel ieder dag een fotootje naar ons werd geapped om dan met een "och wat lief" bewonderd te worden. Ze had honger, wij waren moe, de vakantie was fantastisch.
We zullen hier nog veel aan terug denken en heel veel over praten. Kortom, een Vader-Zoon ervaring om nooit meer te vergeten.

Geschreven door ClerxOpReis