Om 9:00 starte het nieuwe avontuur, we werden afgehaald door de minibus. Bij twee andere resorts werd nog een Spaans en Duits stel opgehaald.
Het was oog een uurtje rijden, na een tussenstop, 10 minuten van dam. Konden we onze laatste inkopen doen voor we the land of no return zouden betreden.
Twee dagen geen bereik, geen internet, geen wifi, zelfs geen stroom voor je mobiel op te laden. Dat een modern mens dit kan overleven. Laat staan de zoon daarvan.
Bij de dam waren de aanlegsteigers, hier stapte wij in de longtail boot die ons naar het drijvende hutje zou brengen.
Op naar de drijvende huisjes. Al snel werden aangenaam verrast door de zeer mooie omgeving. Sprookjesachtige rotsen staken uit het water. De gene die de films van Lord of de ring heeft gezien kan zich hierbij enigszins een beeld bij vormen. De film zou zomaar in deze setting gedraaid kunnen zijn. De meesten van die kliffen waren begroeid met regen woud. De zon scheen en er was weinig wind. De spray van onze boot was de enige verkoeling die we tijdens onze overtocht kregen. Het Spaanse koppel had er al voor gezorgd dat de overkapping (een stuk gaas doek) omhoog geklapt was zodat we enigszins een beetje in de schaduw zaten.
In de verte doemde de huisjes al op aan de horizon, een lange rij hutjes op het water met in het midden twee grotere bouwsels. Hier stoomden we met veel kabaal op af, Niet dat de passagiers aan het feesten waren, nee de oude vrachtwagen motoren zonder uitlaat die voor de voortstuwing van de boot zorgen maken een enorm kabaal. Bij het middelste bouwsel werden wij verzocht om het schip te verlaten. De schipper die tevens onze chauffeur was gewest bleek ook onze host en gids tijdens ons verblijf. Al snel kregen we ons hutje toegewezen. Hier konden wij onze bagage achterlaten in tegenstelling tot de andere toeristen hadden wij alle bagage meegenomen zou dat wij van hieruit onze reis konden voortzetten. Dat scheelt weer 2uur reizen met de minibus
Veel tijd om van de hut te genieten hadden wij niet, al snel moesten wij ons omkleden voor het eerste avontuur, een hike naar een grot. Veel werd ons daar niet over uit gelegd. Alleen werd gezegd dat het niet zeker was of we de grot konden door kruisen. Dat zou ter plekke bekeken worden. In de tussentijd was er een andere boot bij het drijvend "resort" aangekomen. Hierop bevond zich groep redelijk luidruchtige backpackers van Engesle Spaanse Franse en Oosterijkse afkomst. Zij bleken het zelfde middag programma te draaien waardoor we met z'n allen in één boot werden gepropt. Het paste precies. Hun gids bleek van het type popie-joopie te zijn. Ik zag de bui al hangen. Al het wild zou al verdreven zijn voor wij er een glimp van konden opvangen. Dit bleek bewaarheid te worden. Op de weg erheen hebben wij alleen een rups gezien en heel veel super mooie en verschillende vlinders gezien.
Dat we door het water moesten was ons verteld. Maar dat we vier keer de rivier moesten doorwaden niet. Ik had mij voor de hike dus de bergschoenen aan getrokken en voor de grot de Waterschoenen meegenomen. We hadden de boot nog niet goed en wel verlaten of een van de Engelsen zat al tot aan z'n knieën vast in de modder. Fuck, ik gauw m'm bergschoenen uit op bloote voeten door de rivier aan de overkant kwam ik niet boven, te glad die voetzolen van mij. Siem met z'n water schoenen was zo boven en had z'n handen vrij. Maar helpen ho maar! Zo iemand neem je dan mee op vakantie. De trent was gezet. Met een andere boot waren Thai van de floating village mee gevaren om een hengeltje te werpen in de rivier die wij door kruisten. Bij de volgende de volgende ontmoeting had het noodlot toegeslagen een van de vissers had beet, de lijn zat vast in de bomen, de haak in het gezicht van z'n maatje. En wij onze duur betaalde gidsen maar opofferen om die twee onbenullen uit hun lijden te verlossen. Gelukkig was het met een pleister allemaal opgelost en was het niet ten koste gegaan aan het gezicht vermogen van de ongelukkige. Eenmaal aangekomen bij de grot bleek dat het water te hoog stond om die te doorwaden. Wel zijn we hem nog stuk ingegaan tot aan het smalle gedeelte, de watervallen die hierin zaten waren inderdaad heftig. En bij de eerste de beste tropische regenbui zou het nog heftiger tot zeer gevaarlijke worden. Rechtsom keert dus. Op de terugweg kwam Siem nog oog in oog te staan meteen grot bewoner. De engelse meid die achter Siem liep schrok zich wezenloos, een kikker van het formaat handbal. Eenmaal hiervan hersteld kwam hij op het idee om ervan een selfie te maken. Bleek een echte koele kikker van Westeside clan (zie foto). Daarna kregen we nog en demonstratie, hoe donker is het in een grot. Nou, net zo donker als op de wc met het licht uit, als je dan nog eens het water doorspoelt heb dan heb je de zelfde ervaring opgedaan als wij op dat moment.
Snel ging het op het modderige pad weer naar de bood. Iedereen kwam ongeschonden de jungle uit. Eenmaal terug kregen we eindelijk onze welverdiende freetime. Met ander woorden Swimming time, omkleden was niet nodig, alles wat we aan hadden was toch al nat, Heerlijk zo'n verfrissende duik in koel water. We hebben er wel een uur in door gebracht. Na de lunch, de schemering was al in gezet. Kregen we nog een night safarie. Wij met onze eigen groep de boot in, en oevers langs varen om de local wild live te ervaren. Met de luidruchtige boot voorspelde niet veel goeds. Met een groot zoeklicht werd de oever afgezocht naar dieren. Bewegende boomtoppen waren apen, glinsterende oogjes waren andere dieren b.v. een civetkat. We nemen het maar aan. Tot we oog in oog kwamen te staan met een prachtige uil die net een vis had ge vangen. Fantastisch, hij liet zich rustig bekijken, als of dit dagelijkse kost was. We begonnen er zo langzamer hand aan te twijfelen of hier niet een addertje onder het gras zat. Maar nee, toen we te dicht bij kwamen vloog hij weg. Daarna hebben wij nog zeker 4 uilen, een Toekan en het beest van twee dagen geleden, die met dat vel tussen de voor en achter poten, dit keer vliegend, bewonderd Al met al was het toch een heel leuke trip. Zeker als de motor uitgezet werd en je kon genieten van de oerwoud geluiden.
Precies op het moment dat wij weer terug waren begon het te regenen, wat een mazzel. De rest van de avond hebben wij met mede reizigers de zin van het leven doorgenomen, een biertje gedronken en dit verhaal getyped, daarna gaan slapen.

Geschreven door ClerxOpReis