Vandaag staat weer een lange reis op de agenda. Vanavond om 19:30 worden we opgepikt voor een 16 uur durende treinrit met de nachttrein van Hanoi naar Hoi An. De rest van de dag mogen we ons zelf vermaken.
S'morgens maar eens eerst lekker uitslapen. Nou ja 9:00 waren we klaar wakker. Snel nog even ontbijten, pakken, uitchecken en met taxi naar het army museum. Volgens tripadvisor had dit geen geweldige recensies. Het viel best mee in tegenstelling tot de commentaren werd het e.a. wel degelijk uitgelegd in het engels. De roerige oorlogs jaren kwamen allemaal aan bod. Het begon met de nodige oorlogen tegen de chinezen en oude onderlinge twisten tussen de verschillende dynastieën. De meeste aandacht ging echter uit naar de moderne tijd. De overwinnig op de franse bezetting in de vijftiger jaren werd in een dynamisch panorama slag voor slag uitgelegd. Ook kwamen de japanse bezetting, de chinesch-vietnameese oorlog en de oorlog tegen de Amerikanen aan de orde. 40 jaar ellende en 3 miljoen doden tot gevolg.
Buiten werden allerlij buitgemaakte amerkaanse tanks, helikopters en straaljagers als vietnamees oorlogstuig tentoongesteld. De terugweg naar het hotel hebben we te voet gedaan. Leuke shoping toer. In iedere straat tientalle alle winkeltjes. Per staat werden andersoortige producten verkocht. Zo had je een tassen straat, een scouter reparatie straat, een zangvogel straat, een ijzerwaren straat en nog veel meer. Nog een laatste smoothy bij ons favoriete cafétje en de middag was om. Op naar de trein. We hadden wagon 10 coupe 20. Een ruimte met 2 x 2 bedden. De 2de rij hing aan kettingen boven de 1ste. Anja deelde de zelfde coupe. In het bed dat over was werd in gebruik genomen door een vriendelijk oudere vietnamees die geen woord buitenlands sprak. De bedden waren hard, de trein luidruchtig en de airco stond op vriezen. Omdat ik van de meiden het bovenste bed toebedeeld kreeg lag ik precies onder in de koude straalstroom van deze airco. Daar moest wat op gevonden worden om niet als ijsklontje in Danang aan te komen. Een handdoek en een paar carebainers loste het probleem op. We konden gaan slapen. Aanvankelijk lukte dit maar moeilijk, naarmate we meer moe werden namen de slaap periodes toe. Nu maar hopen voor de anderen dat m'n gesnurk de herrie van de trein niet overschrijd.

Geschreven door ClerxOpReis