Siem:

Vanochtend stonden we op na een vrij korte nacht. Het had kneiter hard geregend die nacht, ik was bang dat de morning safari niet door zou gaan.
Gelukkig ging die gewoon door daar gingen we hoor vroem vroem. Het eerste wat we zagen waren apen die hoog im de boom wat vruchten aan het eten waren. Leuk. Ook zagen we onderweg een ijsvogeltje die in Nederland zeer zeldzaam zijn. En een arend of een andere roofvogel.
We voeren weer terug waar ons een ontbijt te wachten stond. Ik had een pannenkoek en pap een omelet. Ik besloot wat honing op de pannenkoek te doen en vele andere volgen. Smullen. Na een tijdje was de pret voorbij aangezien een stuk of 20 wespen ook zin in honing hadden. Ze mochten het hebben van mij. Krengen. Na wat gezwommen te hebben. Kregen we de keus of naar een uitzichtpunt of naar nog een grot. De groep koos voor de grot. Na een mooie wandeltocht kwamen we aan bij de grot. In de grot hadden 30 jaar geleden een communistische terreur groep of iets dergelijks zich verscholen. De kogelgaten zaten nog in de grot wand. Verder hadden we net zo goed naar Valkenburg kunnen gaan. Die grotten zijn toch allemaal het zelfde. Op de terugweg zagen we nog een kameleon die zich in de kleur van de dooie humuslaag had vermomd
Nog wat gezwommen in prachtige turquoise water en wat salto's van een paal in het meertje gemaakt.

Dominique:

De paal waar Siem net van sprak was eigenlijk geen paal, maar een boom die de Thiase houthakkers vergeten waren om te zagen. Een meter boven de waterspiegel hadden ze deze door gezaagd en een plak er op getimmerd. In feite stond Siem dus te balanceren op een boomtop van wel 20meter (zo diep was het daar). Het was wel wat wiebelig volgens Siem.
Na de zwempartij zijn we op weg gegaan naar de steiger bij de dam, tussentijds hebben we weer de reclame foto van Kao Sok kunnen schieten, ook deze staat net zoals die van James Bont Island in iedere brochure. Het meest indrukwekkend waren de vergezichten met de ontzettende ruige rotspartijen met daartussen het turquoise blauwe water.
Bij aankomst werd overgestapt op het minibusje, deze bracht ons naar het minibus stationnetje dat ons naar Surat thanie zou brengen. Hier hebben we de vrouw die de kaartjes verkocht, met handen en voeten uitgelegd wat onze plannen waren ( De nachtboot naar Ko Tao). Wonderwel kwamen wij daar goed aan, onderweg werden nog wat schoolkinderen en andere Thaise reizigers opgepikt.
We stapten op de laatste halte uit, midden in Surat thanie. De deur ging open, vroeg opeens een vrouw of wij diegene waren die naar Ko Tao moesten. Wij snapten er niets van. Of de postduif vliegt snel, de tamtam doet z,n werk nog goed, of er is het is hier geweldig goed georganiseerd. In ieder geval krijg je dit in Nederland niet voor elkaar met ov chip kaarten en andere systemen. Wij hoefden in ieder geval niet opzoek naar de haven. We lieten onze rugzakken achter de balie (meer een eettafel) achter en moesten ons om 7 uur weer melden.
In de tussen tijd konden wij iets gaan eten. Dat hebben we gedaan. Dit keer waren het niet de brommertjes met zijspan waar het eten te halen viel, maar handkarren met complete keukentjes, die ieder hun eigen specialiteit kookten. De mensen op de brommertjes kwamen hier het eten op halen, Ze stapen niet eens van hun voertuig af. Conclusie; ook hier lopen ze voor op ons, niet een drive true restaurant, maar een drive true picknick street. Siem vond het dit keer minder lekker, daar in tegen heb ik er van genoten. Om 7 uur werden wij opgehaald door de tuktuk die ons naar de haven bracht. Hier verzamelde zich veel backpackers met het zelfde reisdoel, eigenlijk deed iedereen het zelfde, gewoon op de bonne fooi naar een eiland om zich daar amuseren. Wij zijn niet anders van plan. De boot bleek meer een vrachtboot dan een veer boot. Het voorste gedeelte van de boot was voor een oprijddek voor auto's, het achterste gedeelte voor de passagiers en de stuurhut. Waar de auto's moesten staan was het dek volgeladen met een berg losse stenen, hierdoor was er nog plaats voor een auto. Het passagiers gedeelte bestond uit twee boven elkaar gelegen ruimten waar een hele hoop stalen stapelbedden in aangebracht waren. Stopkontakten bevonden zich naast het bed, we konden nu eindelijk de telefoon opladen. Dat was hard nodig, ondanks dat ik hem nauwelijks gebruikt heb, begon hij vlak voor het inschepen te protesteren.
We hadden met een stel Belgen al over de over tocht gebabbelt. zij hadden er niet veel vertrouwen in. Ze hadden nl op internet de overtocht gechecked. en waren er achtergekomen dat de slaapruimte één grote ruimte zou zijn met daarin naast elkaar geplaatste matrassen. Tripadvisor schreef hier niet veel goeds over, het bleek gelukkig een andere, goedkopere boot tezijn. De zee is nog rustig, de mensen slapen, een baby huilt en dat slapen ga ik nu ook maar eens doen. Om 5:30 komen wij op Ko Tao aan en begint weer een nieuw avontuur.

Geschreven door ClerxOpReis