Na een nacht met zeer zware regenbuien en onweer werden we 's morgens  verrast door dichte mist en matige regenbuien. Dat voorspelde weinig goeds voor de rest van de dag. Op het programma stond een excursie naar het mooiste dorp nabij Sapa gepland. De dames waren niet te motiveren om nog een keer door de bergen te lopen. De spieren werkten niet mee en de weersvoorspelling ook al niet. Zij hadden een alternatief plan bedacht. Massage. Een nat pak  bracht mij niet op een andere gedachte. Om 9:00 begaf ik mij naar de balie om daar op de gids te wachten. Die kwam niet. Er stonden ook geen andere mensen te wachten. Dus bij de balie maar een even navragen. Blijkbaar waren ze het vergeten. Het eind van het liedje was dat ik een persoonlijke gids toebedeeld kreeg.
Buiten stond smily Mongh stalker, die ons al drie dagen op een leuke manier achtervolgde, ons weer op te wachten. Nu konden we haar niet meer af wimpelen. Karin die bij mij zat om afscheid te nemen liep naar buiten om iets te gaan kopen. Zelfs het afdingen lukte. Weer een tasje rijker.
Op dat moment kwam ook mijn gids. Via de verkeersweg liepen we richting Cat Cat. Een saaie weg richting het dorp. Na 2 km ging er een verhard pad linksaf naar beneden. Het ene na het andere winkeltje voorbij lopend. Af en toe stond er een gebruiksvoorwerp opgesteld zoals een weefgetouw e.d., Het interessantste was nog de rijststamper, een soort wip waarvan de hefboom uitgevoerd was als een lepel. Aan de steel zat de stamper bevestigd die in een houten schaal sloeg. Het werktuig was opgesteld in een klein bergstroompje. Telkens als de lepel vol water was gelopen, liep die weer leeg en viel de stamper omlaag. Dit moet de oorzaak zijn dat al die Mongh mensjes zo klein en mager zijn, het ging namelijk in een tergend traag tempo. Aan het einde van het pad kwamen bij een hangbrug die over de ...... rivier hing. Links daarvan zag je een bekoorlijke waterval die net zo'n modder bruin water meevoerde als onze ledematen gisteren. De overvloed aan regen had de rivier in een grote modder stroom veranderd. Even verderop stonden een aantal grote waterraderen in de rivier die vermoedelijk ook stampers aan moesten drijven, hiervan was echter niets zichbaar. In een groot stenen gebouw waar de Fransen begin van de vorige eeuw een waterkrachtcentrale gebouwd hadden, werden voorstellingen gegeven van dans en muziek. Leuk en mooi, maar na een 15min. had ik 't wel gezien. Hierna vervolgde de tocht verder door het dorp. Veel viel er niet meer te zien. Ik vond het een mislukt open lucht museum, jammer want dat had veel beter gekunt. De gesprekken met de gids waren nog het meest interessant. De tocht van gisteren naar Lao Chi was vele malen mooier en leuker. Na een wandeling van 2km bergop over de normale verkeersweg was ik weer terug in Sapa. Nat ben ik niet geworden!
Ik de lobby van het hotel trof ik Karin en Anja. Die waren nog lekker aan het relaxen en hadden nog geen poging ondernomen om naar de massage te gaan.
Even later gebeurde dit alsnog. Natuurlijk moesten de dames eerst alle massage winkeltjes beoordelen om daarna bij de eerste weer terug te keren. Zo hebben de dames toch nog een wandeling van 1km gemaakt, bravo. Tijdens die massage heb ik mij terug moeten trekken in de kroeg er tegenover, vervelend, 45min bier drinken en een leuk gesprek voeren met een Spaans stel uit Gran Canaria.
Een uurtje later zaten we weer in de bus voor de 5.5uur durende terugreis naar Hanoi. Dat is ook het moment waarop ik dit verslag geschreven heb.

 Zo is er weer een vakantiedag voorbij gevlogen.

Geschreven door ClerxOpReis